Werken in coronacrisis: postbode Niels getuigt...

Iedereen kent de postbode. Maar hoe ziet een normale werkdag er voor jou uit?

“Mijn dag begint meestal om vier uur ’s morgens met de verdeling van de kranten. Als dat gebeurd is, keer ik terug naar het postkantoor om mijn postzak te vullen met brieven, pakjes en reclamefolders. Rond een uur of acht vertrek ik op ronde. Tot voor kort had ik geen vaste ronde. Dat heb ik nooit erg gevonden, omdat geen enkele dag hetzelfde was. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik mijn job niet meer graag doe, integendeel (lacht). De mensen weten rond welk uur ik passeer, en ze beginnen me ook beter te kennen. Dat is fijn. Eens een babbeltje slaan aan de brievenbus of aan de voordeur, da’s altijd gezellig.”

De meeste winkels zijn gesloten. Bestellen de mensen tijdens de coronacrisis massaal online?

“De laatste weken hebben we al meer pakjes rondgebracht dan in de typische kerstperiode. Al bestellen de mensen geen poppen en raceauto’s voor onder de kerstboom, maar wel boeken, kleding en tuingerief. Logisch: als de winkels gesloten zijn, is online bestellen de enige optie. Zelf doe ik het ook. Onlangs kocht ik nog een paar loopbroeken. Wat wel minder in de postzak zit: brieven.”

Heeft de coronacrisis jullie manier van werken beïnvloed?

“Absoluut! Waar we vroeger rond zeven uur ’s morgens met een zeventigtal mensen in één kantoor zaten, komen we nu in groepen binnen. Alleen zo kunnen we genoeg afstand houden van elkaar. Uiteraard worden de handen ook veel vaker gewassen, en hebben we altijd een flesje handgel bij. Mondmaskers en handschoenen zijn ook ten alle tijden beschikbaar. En als we een pakje afgeven, houden we de nodige afstand. Eerst even aanbellen, een grote stap achteruit en klaar. Dat waarderen en respecteren de mensen. Soms zie je iemand van achter het venster al teken doen dat we het gewoon mogen neerzetten, of hangt er een briefje aan de voordeur dat we gewoon even moeten tikken op het raam, zodat ze weten dat er een pakje ligt te wachten.”

• Zelf op zoek naar een job als postbode? Bekijk dan volgende vacatures…

“Soms duurt een ronde ook wel wat langer door de vele pakjes. Postbodes die ontzettend veel pakketten moeten verdelen, krijgen wel hulp. Een uurtje meer of minder, dat maakt me helemaal niets uit. In je vrije tijd kun je momenteel toch niets doen. Of ik schrik heb? Ja en nee, voor mezelf niet zozeer maar ik kom bij veel oudere mensen over de vloer en dat is toch gevaarlijk. Bij ons in het kantoor is er gelukkig nog geen weet van een besmetting.”

Lijdt je privéleven onder de hele crisis?

“Niet echt. Soms vragen ze me weleens of ik schrik heb om mijn vrouw te besmetten, maar ik denk dat het eerder omgekeerd is. Zij werkt in een woonzorgcentrum, een sector die momenteel toch erg zwaar getroffen is. Gelukkig zijn zij nog gespaard gebleven, maar als er één besmetting is, dan verspreidt het zich als een lopend vuurtje. Wat wel zwaar is: het gemis van familie en vrienden. Mijn schoonouders en -zus wonen in Meise, waardoor we ze al meer dan een maand moeten missen. Maar iedereen zit in hetzelfde schuitje.”

Zal de coronacrisis nog lang blijven nazinderen?

“Als de lockdown voorbij is, denk ik dat de rust zal terugkeren. Mensen snakken ernaar om eens naar een kledingwinkel of boekenhandel te gaan. Dat zien we nu al, sinds de doe-het-zelfzaken terug open zijn. Maar het online shoppen zal áltijd populair blijven, ook na corona.”

Denk je dat – wanneer we het virus onder controle hebben – je job weer hetzelfde zal zijn als voorheen?

“Sowieso zijn we ons nu meer bewust dan ooit dat een goede handhygiëne heel erg belangrijk is. En dat virussen en bacteriën erg vlug worden doorgegeven. Dus de handgel zal nog wel een tijdje in onze zak blijven zitten. De social distancing zijn we nu ook zo gewend, dat we dat nog wel een hele poos zullen blijven doen. Stiekem hoop ik wel dat de mensen na de coronacrisis niet vergeten waar de postbodes voor staan. Nu is iedereen héél dankbaar, en zien we mooie tekeningen aan het raam hangen of krijgen we een welgemeende ‘merci’ te horen. Met Pasen kregen sommige collega’s zelfs paaseitjes of pralines. Niet dat we dat verwachten, maar het is fijn dat mensen ons een hart onder de riem steken en beseffen dat de postbode geen overbodig werk doet.”

Welke goede raad wil je nog meegeven?

“Het gebeurt weleens dat mensen zó enthousiast zijn, dat ze naar buiten stormen zodra ze ons zien. Dan kun je als postbode bijna niet anders dan de brieven en de pakjes afgeven. En dan kun je de afstand niet altijd bewaren. Eén goede raad: wacht altijd tot de bel gaat, zo hebben wij genoeg tijd om nog een stap of twee achteruit te zetten.”

(dt/em)