“Na die burn-out ben ik terug coach geworden. Dat maakt me gelukkig!”

Arno in het kort

• Geboren op 10 december 1984.
• Woont in Leuven.
• Momenteel: fulltime hoofdcoach OHL Women.
• Voordien: Assistant coach OHL Women, bondscoach Nationale U15 (mannen) en 13 jaar carrière bij Voetbal Vlaanderen, van technisch coördinator en topsport trainer tot technisch directeur Topsport.

Hoe ziet een concrete werkdag er voor jou uit?

“We hebben onze vaste routine, zeker op trainingsdagen. Die starten tussen 7u30 en 8u00, met een bakje koffie en – als het kan - samen een koffiekoek eten, waarna we om 8u15 onze eerste meeting met de staff hebben. Daarin overlopen we de medische info van onze speelsters, welke meisjes beschikbaar zijn voor de training en hoe de training zal verlopen. Om 8u45 hebben we dan meeting met de speelsters: over de training, theorie, videoanalyses of reviews. En om 9u45 start dan de effectieve training.”

“Na de training hebben we nog een kleine briefing, nemen we een douche en dan lunchen we samen met de speelsters. Nadien herbekijken en analyseren we met de staff de training van die dag, doen we alvast voorbereidend werk voor de volgende training, aan de hand van reviews, theorie of scouting. En dat zo meestal tot 15u30-16u00. Je moet immers weten dat het grootste deel van de staff slechts parttime in dienst is. Sommigen moeten dan nog naar hun andere activiteiten of werk.”

Ontdek: 6 goed betaalde deeltijdse jobs

“Ik doe dit fulltime, dus nadien werk ik meestal thuis nog verder. En dat zo dus vier dagen per week, met zes trainingsmomenten in totaal. Op zaterdag is het wedstrijd, op zondag zijn we vrij. En woensdag is voor mij een meetingdag.”

Veel speelsters studeren of werken ook nog, hoe valt dat te combineren voor hen?

“Da’s een serieuze puzzel om te maken, die vaak enorme inspanningen vraagt van de meisjes. Zij die nog studeren, volgen meestal een verkort of vertraagd traject met topsportstatuut, waardoor zij voldoende tijd kunnen vrijmaken voor de trainingen. We hebben gelukkig een goede samenwerking met hun hogescholen en universiteiten, maar ook secundaire scholen.”

“We hebben bovendien enkele dames die zich prof kunnen noemen en van hun sport kunnen leven, wat een mooie stap vooruit is in het vrouwenvoetbal. En dan zijn er enkelen met een semi-professioneel statuut, die naast het voetbal nog werken, zoals onze doelvrouw Lowiese Seynhaeve bijvoorbeeld.”

Wat vind je zelf het leukste aan je job?

”Elke dag met mensen bezig zijn, buiten vaak en met de nodige small talk, omringd door meestal jonge mensen die veelal positiviteit uitstralen... da’s een hele fijne manier van werken, vind ik.”

“Daarnaast geniet ik enorm van het competitieve en doelgericht werken. Naar concrete doelen toe werken geeft je een zekere drive en dat maakt ook waarom ik deze job zo graag doe.”

Check: 6 tips om bereikbare doelen te plannen

Dat zijn de zaken die je miste tijdens de periode dat je technisch directeur Topsport bij Voetbal Vlaanderen was?

“Ja, inderdaad. Dat is een hele moeilijke periode geweest voor mij. Als manager komen er heel wat problemen jouw kant op, waar je een oplossing voor moet vinden en dat kostte mij enorm veel energie. Ik heb toen een periode zelfs een burn-out gehad. Na de reflectie wat mij écht gelukkig maakte in mijn job, kwam ik al gauw op het veld terecht. Ik wilde terug coachen, daar ligt mijn hart, daar word ik gelukkig van.”

E-gids: Eerste hulp bij burn-out

“Eens dat duidelijk was, heb ik snel de stap gezet om eerst assistent coach bij OHL Women te worden, met het uitzicht op de job van hoofdcoach toen Jimmy Coenraets naar de Verenigde Staten vertrok.”

“Als ik erop terugkijk is dat een zware maar leerrijke periode voor me geweest. Ik heb op de harde manier moeten ontdekken hoe belangrijk het is om een job te doen die je écht graag doet, waarin je jezelf kan zijn, die je positieve energie geeft. Maar ik heb nu wel terug de juiste keuze gemaakt, weet ik.”

Doe de test: Ben jij nog blij met je huidige job?

“Soms passeren er treinen die een ander spoor volgen en waar je toch op springt, omdat ze naar een bepaald doel gaan brengen, denk je. Voor mij bleek die job van technisch directeur echter gewoon de verkeerde trein te zijn. Dus ben ik gewoon terug op de trein gaan zitten waar ik eerder al op zat, die me gelukkig maakte. En dat is goed, want ik wist in feite al vanaf het middelbaar dat ik coach wilde worden.”

Wat heb je daarvoor gestudeerd?

“Ik was op zich geen slechte leerling op school, maar ik had het wel moeilijk om de juiste richting te vinden. Economie lag me niet, talen lagen me niet... En toen heb ik beslist op Sportwetenschappen te gaan volgen, in Wemmel. Dat mocht eerst niet van thuis, maar ze zijn dan toch overstag gegaan.”

Lees ook: Wat doet en verdient een sportleraar?

“De leerkrachten daar hebben me gestimuleerd om dan verder Lichamelijke Opvoeding op universitair niveau te gaan volgen en dat heb ik ook gedaan. En zo ben ik in de richting van training & coaching terecht gekomen, wat me enorm aansprak. En nog steeds! (lacht)”

Wat zijn de belangrijkste vaardigheden die een coach nodig heeft?

“Kunnen luisteren en empathie tonen, is heel belangrijk voor eender welke coach. Net zoals: eerlijk zijn. Iemand die je op een juiste en correcte manier de waarheid vertelt en je zo helpt bij het behalen van je doelen is in mijn ogen een goede coach.”

Extra: 9 verschillen tussen een goede en een fantastische baas

“Daar ligt ook het verschil tussen een coach en een trainer. Die laatste zal vooral (of alleen) bezig zijn met oefeningen, tactiek en techniek. Een coach daarentegen helpt je met het realiseren van doelen en dromen, op professioneel vlak, maar ook daarbuiten, in het leven in het algemeen.”

Is dat als man in een voornamelijk vrouwelijk én jonger team soms niet moeilijk?

“Dat is een vraag die ik vaak krijg, maar die eigenlijk niet aan de orde is. Je moet immers geen vrouw zijn om een vrouw te begrijpen. Dat kan je als man evengoed. Ik zie mezelf op dat vlak trouwens eerder als een soort vaderfiguur voor de meisjes. Een van m’n kwaliteiten is dat ik me goed kan inleven in hun leefwereld en dat is wat telt. Dat heeft dus helemaal niets met gender te maken.”

“We hanteren bij OHL Women een zeer open communicatie en de meisjes appreciëren dat. ’t Is dus zeker niet dat ze mij anders benaderen omdat ik een man ben. En zelf werk ik gewoon liever met vrouwen, heb ik door ervaring gemerkt.”

Hoe komt dat?

“Omdat vrouwenvoetbal een pak authentieker is. De speelsters moeten hun leven veel beter organiseren en diverse zaken combineren om gedisciplineerd dezelfde inspanningen voor hun sport te kunnen leveren als de mannelijke profs dat moeten doen. Daar heb ik heel veel bewondering voor. Ook voor het feit dat zij veel bereikbaarder zijn voor de fans, bijvoorbeeld. Zij halen hun neus niet op om handtekeningen uit te delen of voor de sociaal maatschappelijke initiatieven die we soms organiseren.”

“In vrouwenvoetbal is er bovendien veel meer fair play, op én naast het veld. De intensiteit van het spel ligt misschien wat lager, maar het tactische en technische voetbalspel is zeker aanwezig. Net zoals de dankbaarheid van de speelsters: voor de steun die ze krijgen, voor de supporters, voor de lunch op de club, voor de verzorging door de staff, enzovoort. Daarom is vrouwenvoetbal zoveel mooier. Daarom voel ik er mij thuis.”

De cijfers: Hoe gelukkig is de Belg op zijn/haar werk?

(Kristof Verhasselt)