Wijkgezondheidscentra winnen aan populariteit

“Doordat je niet alleen met huisartsen samenwerkt, krijg je een breder beeld van een patiënt.” (Hannah Gibson, huisarts in opleiding bij wijkgezondheidscentrum De Hoek)

West-Vlaanderen beschikt over drie wijkgezondheidscentra in Brugge, Menen en Oostende. “Ons centrum richt zich hoofdzakelijk op de bewoners van de wijken Westerkwartier, Stene en Sint-Jan”, vertelt Raf Langenaekens, dokter bij De Hoek in Oostende. “De doelstelling is om toegankelijke gezondheidszorg aan te bieden. Door zowel curatief als preventief te werken, willen wij het welzijn van deze buurt verhogen.”

Mia Slabbinck (57) behaalde een bachelor vroedvrouw, een diploma waarmee ze ook als ‘klassieke’ verpleegster aan de slag kan. Ze werkte in diverse wijkgezondheidscentra, sinds vorig jaar is ze actief in De Hoek. “Mijn takenpakket is erg gevarieerd. In de eerste plaats betreft het verpleegtaken waaronder bloedafnames, inspuitingen of wondzorg, zowel in de praktijk als bij patiënten thuis”, stelt ze. “Daarnaast oefen ik ook nog mijn vak als vroedvrouw uit tijdens zwangerschappen en de opvolging na bevallingen. Geen dag is dezelfde.”

Horizontale structuur

De Hoek telt acht medewerkers: drie dokters, een verpleegkundige, een psychologe, twee onthaalmedewerkers en een coördinator. “Omdat we nog maar enkele maanden als wijkgezondheidscentrum functioneren, zal het aantal medewerkers wellicht nog toenemen. In andere centra zijn er bijvoorbeeld ook diëtisten, tandartsen of kinesisten aan de slag. Overleg, zowel informeel als formeel, vormt een essentieel onderdeel van ons concept”, stelt Mia.

“We werken op voet van gelijkheid vanuit een horizontale structuur waarbij iedereen een duidelijk takenpakket heeft. De stevige structuur zorgt ervoor dat we ons snel kunnen aanpassen aan nieuwe noden van patiënten. We zijn in staat om tijdelijke projecten te organiseren – bijvoorbeeld rond obesitas – waarbij we ook samenwerken met andere actoren uit de eerstelijnszorg.”

Volgens Mia is er nog ruimte voor nieuwe wijkgezondheidscentra in Oostende. “Hoewel we alleen focussen op bewoners uit de wijk, tellen we ruim 1.800 patiënten uit alle lagen van de bevolking.” Het model vormt volgens haar geen concurrentie voor de klassieke huisartspraktijk, waar wegens werkdruk bij sommige huisartsen al vaak sprake is van een patiëntenstop. “Wij hebben een goede samenwerking met andere huisartsen, doen ons deel van de wachtdiensten en zijn lid van de huisartsenkring. Het multidisciplinaire karakter is zowel voor de patiënten als voor de medewerkers een aantrekkelijk model”, besluit Mia Slabbinck.

Huisarts in opleiding

Hannah Gibson (26) studeerde geneeskunde in Leuven en is nu HAIO, huisarts in opleiding, een master-na-masteropleiding gedurende twee jaar voor een specialisatie tot huisarts. Een HAIO werkt aan dezelfde honoraria en terugbetalingstarieven als een huisarts. “Ik ben een volwaardig lid van De Hoek en word ingeschakeld in alle aspecten van het beroep huisarts: ik heb eigen consultaties, doe huisbezoeken en wachtdiensten. Daarnaast verricht ik regelmatig opzoekwerk rond specifieke klachten van patiënten en ga ik maandelijks naar studiebijeenkomsten”, vertelt Hannah. “Leren betekent een proces doormaken van observeren, zelf doen onder begeleiding tot volledig zelfstandig werken.”

Hannah wordt van nabij opgevolgd door een dokter/praktijkopleider die bijkomende opleidingen en bijscholingen volgde om zijn taak kwaliteitsvol uit voeren. “Het is een groot voordeel dat je in een wijkgezondheidscentrum omringd bent door andere medische hulpverleners en ondersteunend personeel. Door het gedeeld dossier blijf je beter op de hoogte van hoe het met de patiënt op alle vlakken gaat. We zijn ook heel toegankelijk voor de patiënten.”

Breder beeld van de patiënt

Voor De Hoek was de komst van Hannah een positieve ervaring: jonge krachten brengen vaak de recentste wetenschappelijke visie mee. “Een wijkgezondheidscentrum kan op termijn heel wat verschillende medewerkers rekruteren, zodat de overlegmomenten toenemen en de omkadering van de patiënt steeds uitbreidt. Doordat je niet alleen met huisartsen samenwerkt, krijg je een ander en breder beeld van de patiënt. Je kunt zo ook op verschillende vlakken iets bijleren”, besluit Hannah Gibson.

(bv)