Werkzoekenden voelen zich geviseerd

"Als er 17 kandidaten zijn, denk je dan dat een werkgever voor een functie als kassierster een hoogopgeleide zal aannemen?" (Fien, werkzoekend)

“Er moet me iets van het hart …” Zo begint werkzoekende Fien haar verhaal op de blog van de VDAB-website. “Ik - en met mij heel wat anderen hebben het gevoel dat werkzoekenden worden geviseerd tijdens deze (voorbije, red.) verkiezingsstrijd. Denkt de publieke opinie dan echt dat wij voor deze situatie gekozen hebben? Overleven op een snel slinkende uitkering, geld uitgeven waar we zelf niet voor werken, constant moeten uitleggen waarom we gebruik maken van de sociale zekerheid … Beseffen werkende mensen wel hoe denigrerend dat aanvoelt?”

Fenomenaal cv

Dat er geen uitzonderingen zijn, dat wil Fien niet gezegd hebben. Sommigen vinden het volgens haar vast helemaal niet erg om ‘van den dop’ te leven, maar ze is er rotsvast van overtuigd dat dit niet de regel is. Van alle mensen waarmee ze gestudeerd heeft, zijn er heel wat die maar moeilijk een vaste baan vinden, schrijft ze.

En dat is niet omdat ze niet willen werken, of omdat zich te goed zouden voelen voor een job ‘onder niveau’. In de praktijk blijkt het zelfs helemaal niet evident om zo’n job aan de haak te slaan. “Ik ken heel wat mensen met een diploma die maar al te graag zouden rekken vullen of aan de kassa staan, voor de portemonnee en het zelfvertrouwen. Maar als er zeventien kandidaten zijn voor die job, denk je dan echt dat een werkgever voor een functie als kassierster een hoogopgeleide zal aannemen? Natuurlijk niet. Hij zal kiezen voor iemand waarvan hij vermoedt dat die voldoening zal halen uit die job, en die lang zal willen blijven.”

Aan haar cv zou het niet mogen liggen, meent Fien, dat ze geen job vindt. Dat is goed gevuld. “Maar een goed cv is niet meer goed genoeg. Tegenwoordig moet het fenomenaal zijn. Hoe val je anders op tussen honderden kandidaten?”

Excuses

De getuigenis van Fien raakt een gevoelige snaar bij enkele lotgenoten, zoals Wieneke. Ze heeft een uitstekend cv zegt ze, twintig jaar managementervaring in grote internationale bedrijven. Toch vond ze na het faillissement van haar werkgever geen nieuwe job. “Werk zoeken is enorm intensief, emotioneel zwaar en frustrerend. Nergens kan ik nog terecht. De excuses die ik gehoord heb om me niet aan te nemen, zijn om te huilen. Met twintig jaar schriftelijke evaluaties in mijn bezit, kan ik die bijna allemaal weerleggen.”

Ook bij Shana knaagt het zoeken naar een job aan haar zelfvertrouwen, schrijft ze in haar reactie op de blog van Fien. “Elke ochtend zit ik om acht uur aan mijn pc, op zoek naar de nieuwste jobs. Steeds ‘nee’ te horen krijgen doet weinig goed aan je zelfvertrouwen.”

Fien besluit haar getuigenis met een oproep om langdurig werkzoekenden niet te viseren, maar om hen kansen te bieden. “Er moet meer naar ons geluisterd worden, in plaats van naar de mensen die denken te weten hoe wij ons voelen.”

(wv)