Werken in coronacrisis: verpleegkundige Vanessa getuigt…
Als verpleegkundige op de dienst intensieve zorgen van het UZ Brussel komt Vanessa (50) dagelijks in contact met Covid-19-patiënten.
Burn-out is vandaag een beetje een magneet-term, oppert klinisch psycholoog Peter Sioen. Hij werkte tot voor kort als management coach in de Londense City en nu als preventieadviseur psychosociale aspecten bij Attentia. “Veel mensen die gestresseerd, vermoeid, depressief of uitgeblust zijn op het werk, vaak in combinatie met privésituaties, vinden zich thuis in de term burn-out. Het geeft hen een houvast om hulp te vragen.”
Peter Sioen: “Wat risico-beroepen betreft, ben ik bang voor een epidemie als PTSS (post traumatisch stress syndroom) die er binnenkort zit aan te komen. Ook al zal dat misschien niet correct onderkend worden. En ik ben ook bang dat er dan gewoon niet genoeg bandbreedte zal zijn in de hulpverlening om dat allemaal op te vangen. Risico-beroepen zoals verpleegkundigen zijn daar misschien iets beter op voorbereid omdat ze de symptomen mogelijk kennen. En omdat hun leidinggevenden voldoende opgeleid zijn om, zelfs in crisis, het nodige leiderschap te tonen.”
Sioen: “Ik heb schrik dat veel bedrijven, zeker diegene met economische oogkleppen, momenteel veel mentale schade veroorzaken. Schade die deels vermeden zou kunnen worden. Ik zie op dit moment heel goed welke leidinggevenden natuurlijke leiders zijn. Ik zie er ook veel door de mand vallen. Hun managementtrainingen hebben hen hier niet op voorbereid. Leidinggeven is grotendeels een natuurtalent. Deze coronacrisis is een onverwacht trauma, waar werknemers alle controle kwijt zijn. Het is een de broeihaard voor veel mentale problemen van morgen.”
Sioen: “Die gaat nu helemaal de deur uit. Ik krijg heel veel oproepen van mensen die zich daar inderdaad in miskijken en het niet meer aankunnen. Ook partnerconflicten die voordien al sluimerden, komen plots heel scherp en acuut te staan, zonder dat er oplossingen mogelijk zijn. Mensen zitten letterlijk bij elkaar opgesloten. Dat is heel hard. Ik kan er mensen niet genoeg op wijzen dat ze allemaal de nodige me-time moeten nemen, waarin ze door niemand gestoord worden. Ook bijvoorbeeld tieners in het huishouden hebben daar zeker recht op.”
Sioen: “Je legt hier de vinger op de wonde: de media lijken ons wel de hele tijd te willen vertellen dat dit een vakantie is, met al die leuke tips voor activiteiten al dan niet met de kinderen. En de mensen die niet moeten werken, plaatsen natuurlijk al die leuke posts op social media. Heel veel mensen werken nog harder dan voorheen en in veel moeilijkere omstandigheden. Die voelen zich vervreemd en uitgesloten. Die komen niet toe aan dat leuk boek of aan spelen met de kinderen.”
Sioen: “Absoluut. Ook zij die veel tijd hebben om leuke dingen te doen met hun kinderen, zitten in onzekerheid over de toekomst. Toch zou ik tegelijk iedereen aanraden om herinneringen te creëren. We gaan hier nog ons hele leven over praten. Grijp het moment ook af en toe eens vast. Schuif daarvoor je werk af en toe gerust even opzij. Zelfs al vrees je voor je job en zelfs al zit je werkgever achter je veren. Sommige dingen zijn belangrijker dan een job.”
“Zelfs zonder deze pandemie zagen we al een groei van het aantal stress- en burn-outklachten. Maar dit is een bijzondere periode”, stelt burn-out coach Annick Boeykens. Profielen die gevoelig zijn voor burn-out zijn vaak perfectionisten, bevlogen of empathische mensen. “Maar niet alleen je karakter speelt een rol, je baas en de organisatie van jouw werk zijn ook belangrijk.”
Werknemers in sectoren die nu nog aan de slag zijn drijven, volgens Boeykens, vaak op adrenaline, zeker in de zorg. “Ze voelen zich nu heel nuttig, hebben het gevoel dat ze echt bijdragen tot het geheel maar leveren bovenmenselijke prestaties. Het is belangrijk dat er ook nu al goed voor hen gezorgd wordt”, stelt ze. “Mijn bezorgdheid gaat vooral naar de ‘sandwich-generatie’: mensen tussen 40 en 60 die niet alleen nog kinderen thuis hebben wonen maar ook voor hun ouders moeten zorgen. De vraag is natuurlijk wat er gaat gebeuren post-corona”, besluit ze. “We moeten nu al voorbereid zijn op veel stress gerelateerde klachten.”
(William Visterin) - Foto: Constance Proux
15 april 2020Als verpleegkundige op de dienst intensieve zorgen van het UZ Brussel komt Vanessa (50) dagelijks in contact met Covid-19-patiënten.
Je werkgever doet beroep op tijdelijke of economische werkloosheid. De vraag is: wat nu? Wat zijn je rechten? En hoeveel uitkering krijg je?
Van voetballers tot bedienden en arbeiders... Wie komt er in aanmerking voor tijdelijke werkloosheid? En wie niet?
We werken steeds vaker van thuis. Maar wat zijn de regels? Hoe ben je minstens even productief als op je werk? En wat met ergonomie én je gezondheid?
Gelukkig zijn er een reeks handige tools waarmee samenwerken met collega’s vanop afstand net iets makkelijker verloopt.
In coronatijden wordt geroepen om zoveel mogelijk ‘in uw kot te blijven’, en dat is precies wat Karolien (40), managing director bij LVTPR, doet.
De coronacrisis hakt er wereldwijd hard in maar het opent ook onverwachte mogelijkheden. Je werkervaring in quarantaine kan zorgen voor nieuwe inzichten...
We zijn er ons dikwijls niet van bewust, maar onze lichaamstaal zegt meer dan 1.000 woorden. Wij verzamelden voor elk lichaamsdeel enkele tips.
Ook in de retailsector woedt de ‘war for talent’. Maar merken en retailers die het slim aanpakken, zullen medewerkers aan zich kunnen binden.