Waarom vrouwen betere leiders zijn

 

Bij de keuze van een leider of manager speelt het argument zelfvertrouwen meer mee dan competentie. Mannen blijken beter in het uitstralen van zelfvertrouwen, ook al is dat zelfvertrouwen soms ongegrond.

Incompetente mannen

Wie erg zelfverzekerd overkomt, wordt door anderen ook al snel als competent gezien. Onderzoek toont aan dat bij groepen of teams waar nog een leider moet worden aangeduid vaak net de meest zelfbewuste en (soms zelfs overdreven) zelfzekere types als leider worden verkozen.

Dit alles heeft volgens professor Tom Chamorro-Premuzic , een internationale autoriteit in bedrijfspsychologie, zo zijn gevolgen. Bij de keuze voor een leider of teamhoofd moeten vrouwen, vaak onterecht, het onderspit delven. Er worden namelijk eerder incompetente mannen als leiders verkozen dan competente vrouwen.

Nederig

Wereldwijd onderzoek, zo benadrukte Chamorro-Premuzic recent in Harvard Business Review, zou bovendien aantonen dat mannen zichzelf als veel intelligenter beschouwen dan vrouwen. Terwijl deze laatste in tests op emotionele intelligentie gemiddeld doorgaans net beter scoren. Mede daarom zijn vrouwen, volgens Chamorro-Premuzic, gemiddeld gesproken betere leiders.

• Lees ook: 'Vrouwen zijn bescheidener en staan daarom minder in de kijker'

Mannen hebben, gemiddeld bekeken, eigenschappen die eerder als hinderpalen opduiken, zeker bij het leiden en aansturen van een team. Arrogantie en overdreven zelfzekerheid zijn daar voorbeelden van. Volgens de professor zijn de beste leiders simpelweg nederig. En wil nu net nederigheid een kenmerk zijn dat meer bij vrouwen opduikt dan bij mannen.

Systeem is fout

Om de kwaliteit van leiders wereldwijd te verbeteren, lijkt het dus een goed idee om meer vrouwen in leidinggevende functies te zetten. Volgens Chamorro-Premuzic is deze intentie vandaag voldoende wetenschappelijk onderbouwd: vrouwen zijn beter in het aanwenden van effectieve leiderschapskenmerken en -strategieën dan mannen.

Volgens Chamorro-Premuzic is er zelfs sprake van een vreemde paradox. Mensen worden in de bedrijfswereld beloond voor gedrag dat je nadien eigenlijk als onwenselijk moet beschouwen.

De eigenschappen die ervoor zorgen dat iemand zich vlot een weg omhoog in de top van een organisatie baant, zijn namelijk dezelfde kenmerken als degene die ervoor zorgen dat iemand nooit een goede manager kan zijn.

Het gevolg is volgens de professor desastreus: we zijn omringd door incompetente leiders.

(wv)