“Wat ik ook doe, ik wil dat het een impact heeft. Ik probeer goede verhalen te vertellen in een stijl die in je kruipt, zoals een virus. Het mag een beetje pijn doen. Bij alle goede dingen - of het nu liefde, seks of literatuur is - komt een beetje pijn kijken.”
“Ik vind dat literatuur best wat aandacht voor zichzelf mag opeisen. Een schrijver moet niet stil in een hoekje gaan zitten en zich bijna verontschuldigen voor zijn bestaan. Ik wil me niet opsluiten. Sommige collega’s beschouwen interviews als tijdverlies. Ik niet. Ik vertel graag over waar ik mee bezig ben.”
“Op aanbiedingen van tv ga ik enkel in als ik kan zeggen wat ik wil zeggen. Ik wil altijd mezelf kunnen blijven. Iedereen lijkt zich op tv te willen presenteren als een aangename sukkel. Daar doe ik niet aan mee. Ik laat me niet tegenhouden om tegen de heersende scoutsfeer in te gaan. Dat ik geen BV-carrière nastreef, geeft mij een gevoel van vrijheid. Ik heb ook geen manager die me zegt hoe ik me moet gedragen. Nee, als ik op tv kom, wil ik verwarren en prikken.”
“Naar hiphop luisteren, helpt me soms om tijdens het schrijven het juiste ritme te vinden. Wat ik ook nodig heb, zijn de ochtenden. Dan ben ik het productiefst. Na een bepaald uur smaakt de koffie niet meer en wordt de wereld té aanwezig. De werkelijkheid wordt dan té werkelijk, er moet dan te veel.”
“Ook Brussel is een dada van mij. Leven in deze stad, is als figureren in een sciencefictionfilm. Door hier te wonen, merk ik ook weinig van mijn succes. Tachtig procent van de Brusselaars kent mij niet. In deze stad ben ik een van de blanken die in de weg loopt. De politieke partijen in Brussel weten niet hoe ze met mensen zoals ik moeten omgaan.”
“De anonimiteit van Brussel helpt me om niet naïef te zijn. Mocht ik in Antwerpen wonen, wat au fond een theaterkolonie is, dan zou ik minder geneigd zijn om me te mengen in het maatschappelijke debat. Dat ik geen degelijke school vind voor mijn kind geeft me een gevoel machteloosheid. De enige Nederlandstalige scholen waar nog plaats is, worden voor 98 procent bevolkt door allochtonen. Daar word ik dus kwaad van. Toch wil ik alle moeite doen om in Brussel te blijven. Hier weggaan, zou betekenen dat ik het opgeef, en dat wil ik niet."
(pvd)
6 december 2010Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Actrice/comedienne An Nelissen krijgt meer dan eens te horen dat vrouwen geen gevoel voor humor hebben. Of zij zich dat aantrekt? Wat denk je zelf?
"Ik ben graag een clown op de set. Iedereen die aan een film of een tv-serie meewerkt, mag zich lekker in zijn vel voelen. Dat is mijn principe."
"Ik heb mijn eigen stijl pas gevonden na mijn opleiding aan de kunstacademie. Ik kreeg op school heel wat opdrachten, waar ik op technisch vlak veel van opstak, maar die de ontwikkeling van een eigen stijl in de weg zaten. Er was duidelijk een gevecht gaande tussen wat ik leerde en wat ik niet kwijt wilde."
Zanger/muzikant Piet Goddaer verklapt aan Jobat zijn beroepsgeheim. Waarom hij nooit repeteert voor een nieuwe Ozark Henry-cd?
Een platform dat je medewerkers uitnodigt om aan vrijwilligerswerk te doen: BNP Paribas Fortis heeft het ondertussen al bijna zes jaar.
Kaderleden hebben de hoogste werkdruk, technici de meest acceptabele.
De 120 medewerkers van ingenieurs- en architectenbureau Evolta delen één visie: meerwaarde creëren voor de eindgebruikers en hun omgeving. Om ervoor te zorgen dat de teams steeds voluit hun schouders onder de projecten kunnen zetten, heeft Evolta een eigen kijk op samenwerking.
Of je als werknemer maaltijdcheques krijgt, hangt af van de collectieve arbeidsovereenkomst van je sector of onderneming.
Verpleegkundige Rosalie solliciteerde bij UZ Leuven en twee dagen later al kreeg ze te horen dat ze er aan de slag kon.