Waarom een weekend altijd 3 dagen zou moeten duren

5 dagen werken, 2 dagen rusten, weer 5 dagen werken… Het is niet voor iedereen zo, maar in de meeste gevallen is dat de opbouw van de week. Er is hard gevochten en gepleit voor ons weekend, die 2 vrije dagen, maar is dat ritme eigenlijk wel goed voor onze productiviteit?

Professor David Spencer, gespecialiseerd in (politieke) economie en actief in de universiteit van Leeds, schreef een artikel waarin hij zijn voorkeur voor een 3 tot zelfs 4 dagen durend weekend verdedigt.

Gezondheid & zelfontwikkeling

Meer en meer onderzoeken wijzen erop dat onze huidige manier van werken gedateerd is en eigenlijk gewoon ongezond. Zo ligt de kans op een beroerte maar liefst 33% hoger voor mensen die meer dan 55 uur per week werken, dit in vergelijking met mensen die 35 tot 40 uur per week werken.

Spencer haalt niet alleen de mogelijke gezondheidsproblemen aan, maar spaart ook de werknemer zelf niet. Hij beweert dat we compulsief te veel werken en dat het probleem dus ook bij onze eigen ingesteldheid ligt. Al geeft hij wel toe dat het inderdaad moeilijk is om minder te werken in onze maatschappij, omdat we in de huidige omstandigheden ook ons financieel voordeel verliezen.

Toch pleit hij voor minder werkuren, zodat we beter leren leven. Onze gezondheid gaat erop vooruit (minder kans op een beroerte, hartziektes en diabetes type 2), we hebben meer tijd om te spenderen met vrienden en familie, én meer tijd om onze talenten, passies en potentieel te ontwikkelen.

Volgens hem houdt werk ons nog te vaak klein, waardoor we geen tijd en energie hebben om onszelf te ontplooien. Op korte termijn lijkt het ons financiële vrijheid te geven, maar wat met lange termijn vrijheden?

Barrières

In zijn artikel verwijst Spencer naar mogelijke barrières die het moeilijk maken om minder te gaan werken. Zo schrijft hij dat de technologische vooruitgang veel heeft geautomatiseerd, maar dat dat niet automatisch leidt naar de mogelijkheid om minder te werken.

Zo verwijst hij naar David Graeber die claimt in een artikel dat de technologische vooruitgang alleen maar heeft gezorgd voor méér “bullshit” (of onzinnige) jobs. Hij beweert dat we in een maatschappij wonen waar jobs worden gecreëerd die zonder enige echte (meer)waarde zijn en die daarbij nog eens onderbetaald zijn.

Graeber duidt vooral de overheid aan als grootste obstakel tussen minder werk voor hetzelfde loon. Hij verdedigt zich door te zeggen dat de politieke macht er baat bij heeft dat arbeiders en bedienden zich bezighouden. Volgens hem zijn er mogelijkheden genoeg om een brug te bouwen naar minder werken, zonder aan financiële voordelen in te moeten boeten, en een welvaartsstaat te behouden.

John Keynes

Is het uiteindelijk geen teken dat je een welvaartsstaat bent als je minder kan werken, zonder te veel aan inkomsten in te boeten? Spencer vraagt het zich af en verwijst naar de legendarische econoom John Keynes. Keynes voorspelde jaren geleden al dat we maar 15 uren per week zouden moeten werken in de 21ste eeuw. Minder werken zou volgens hem onderdeel zijn van een betere maatschappij.

In de praktijk

In Zweden volgen ze deze theorie alvast wel. Zij zetten volop in op een betere werkprivébalans. Werknemers hebben daar maar werkdagen van 6 uur, zonder aan loon in te boeten. Hiermee tonen ze aan dat het kan.

Ook in Brussel zijn er plannen om met een 4-daagse werkweek te experimenteren, om te testen of het concept toekomst heeft.

In Japan is er een groot kledingbedrijf dat de kortere werkweek wou introduceren. Iets dat op veel bijval mocht rekenen. Maar zij pakten het probleem van te veel werken niet echt aan, die intentie bleek maar schijn te zijn. Hun werknemers moesten namelijk shiften van 10 uur per dag doen (met andere woorden een 40-uren werkweek) ter compensatie.

Echte vooruitgang

Professor Spencer besluit dat enkel een werkweek van 30 uur (of minder) echte vooruitgang betekent. Maar als we dat willen bereiken, moet er een drastische denkoefening gebeuren over de volledige maatschappij en de (over)heersende werkethiek die daarbij hoort. We moeten beseffen dat carrière niet alles is of niet zou mogen/moeten zijn. Iets dat nu met de paplepel wordt meegegeven.

Dus als je zondagavond of maandagmorgen nog eens denkt dat je weekend te kort was, denk eraan dat topeconomen je gelijk geven.

(sjv) – Bron: The Conversation / Man Man / Strike!