Waarom Buscemi zijn eigen baas wil zijn

"Ik hoef niet het nieuwste van het nieuwste te hebben. Voor mijn eerste platen gebruikte ik een aftandse sampler en toch werden ze op de radio gedraaid" (Buscemi, muzikant/deejay)

“Zonder de omkadering van een grote platenfirma of een groot bureau ben ik beter af. Ik bén een tijdlang in zee gegaan met Live Nation en hoewel ik een goed contact had en nog steeds heb met de mensen daar, loonde dat niet echt. Zij bepaalden mijn agenda, terwijl ik liever alles eigenhandig plan. De budgetten en de risico’s kan ik zelf wel inschatten, daar heb ik geen ellenlange vergaderingen voor nodig. Nee echt, ik vind het zeker vandaag ideaal dat je je eigen baas kan zijn. Je bent van niemand anders afhankelijk.”

“Mijn home studio is één zootje. Ik heb chaos nodig om te kunnen functioneren. Zet me aan een clean desk en in geen tijd maak ik er een puinhoop van. Behalve voor sommige remixen zet ik nooit een voet in een grote studio. Ik neem liever thuis op. Dat geeft me de gelegenheid om rustig alles uit te zoeken. Nooit moet ik me zorgen maken over dure studiotijd. De cd van mijn nieuwe groep Radical Slave heeft niks gekost. Ik kan zonder enig probleem een jaar prutsen aan een cd.”

Oude spullen

“Je hebt ook geen tonnen materiaal nodig om goeie muziek te maken. Voor mijn eerste platen gebruikte ik een aftandse sampler en toch werden ze op de radio gedraaid. Ik hoef niet het nieuwste van het nieuwste te hebben. Magazines over opnameapparatuur uitpluizen, zoals zovele producers doen: het interesseert mij niet.”

“Ik heb echt wel een moderne, digitale studio, maar toch staat hier ook nog een pak oude keyboards en een drummachine van het type dat op de eerste acid house-platen te horen was. Ook van mijn eerste basversterker, die ik kocht toen ik vijftien was, kan ik geen afstand doen. Die oude spullen zijn doorleefd, er zit al wat sleet op. Ze brengen warme klanken voort die je op geen enkele andere manier nog kan produceren. “

“Hoewel ik open sta voor de nieuwe technologie en die ook volg, kan ik niet ontkennen dat ik nostalgisch van aard ben. Ik ben blijven hangen in de jazz en bossanova die in de jaren ’50 tot ’70 gemaakt werd. Met Radical Slave spelen we weleens op een new wave-party. Als ik dan grasduin in de cultplaten van dertig jaar geleden, dan stel ik vast dat een aantal daarvan toch tijdloos is. Ook het artwork van vroeger blijft overeind. Ik heb het gevoel dat er toen meer aandacht was voor esthetiek. Ik ben dol op foto’s en films in zwart-wit. Zwart-wit heeft toch een ander cachet. Het heeft klasse, het is nooit klef. Het geeft ook altijd een verdraaid beeld van de werkelijkheid, en daar hou ik wel van."

(pvd)