Anseel: “OK, ik geef het toe, veel risico zit er niet in mijn voorspelling. Maar ze is wel gebaseerd op twee ijzeren psychologische wetten. Wet één: ‘Bad is stronger than good’. Het slechte domineert op het goede. De optimist in u kan in opstand komen, maar zo is het nu eenmaal. Onze hersenen zijn zo uitgerust dat we gevoeliger zijn voor negatieve dan voor positieve informatie.”
”Waarschijnlijk hielp het ons uit de klauwen van roofdieren blijven toen we nog bij nacht en ontij, gehuld in dierenhuiden, over de vlaktes zwierven. We worden triester als we geld verliezen dan als we diezelfde som geld winnen. In de steek gelaten worden door een vriend, komt harder aan dan er een vriend bij winnen. Op ons werk besteden we meer aandacht aan negatieve commentaren dan aan een waarderend schouderklopje. Mensen die kritiek geven worden als intelligenter gezien dan mensen met een positieve boodschap.”
”Een beetje politicus voelt dit natuurlijk goed aan. Door negatieve zaken in de verf te zetten en verongelijkt te reageren, krijgt hij meer aandacht van het publiek, wordt zijn boodschap beter onthouden en wordt hij geloofwaardiger.”
”Wet twee: ‘The future is stronger than the past’. Een negatieve boodschap verspreiden is niet genoeg. Men moet in jou ook nog hét alternatief zien. Hoe doe je dat? Als we een goede indruk willen maken, hebben we de neiging om te benadrukken wat we in het verleden gepresteerd hebben. Niet doen. Dit lijkt logisch, maar ons brein werkt anders.”
”We houden meer van mensen die een belofte voor de toekomst inhouden dan van mensen die in het verleden goed gepresteerd hebben. We zijn meer geïnteresseerd in iemand met veel potentieel - ‘hij zou wel eens prijzen kunnen winnen’ - dan in iemand die al veel bereikt heeft - ‘hij heeft al prijzen gewonnen’. Het is paradoxaal, maar we zullen die politicus verkiezen die belooft een goede burgemeester te zijn, boven een kandidaat die diezelfde belofte in het verleden effectief heeft waargemaakt. Het helpt natuurlijk voor een politicus om zich als belofte voor de toekomst te presenteren als hij niet gehinderd wordt door bestuursbeslissingen uit het verleden.”
”De challenger die deze twee wetten goed toepast in zijn campagne, krijgt het voordeel van de kiezer. Dus wint De Wever. Tenzij u, door dit stukje te lezen, deze mechanismen herkent en niet bedrogen wil worden door uw eigen brein. Maar dan klopt mijn theorie eigenlijk ook. Ik heb altijd gelijk. Misschien moet ik wel politicus worden.”
(fa)
12 oktober 2012De kiescampagnes draaien op volle toeren: slogans zijn bedacht, affiches gedrukt. Marketeers Jan Callebaut, Noël Slangen en Katja van Putten bekijken het spektakel met gemengde gevoelens. Van op de zijlijn, een plek waar ze, elk om hun eigen redenen, bewust voor gekozen hebben
"Na jaren alleen luie en vadsige vakbonds-kandidaten te hebben gehad, als ging het om de verkiezing van de prins der padden, komt hij, Jos Mayer, op"
Kim Jong-Il (Noord-Korea) en Moammar Kadhafi (Libië) werden zowel tiran als martelaar genoemd. Alastair Smith weet hoe zij de ‘perfecte’ dictators werden.
Op zondag 14 oktober trekken we met z’n allen naar de stembus. Maar wat als jij moet werken op deze hoogdag: kan je dan gaan stemmen en ontvang je gewoon je loon?
Een studie van de psycholoog Philip Tetlock wijst uit dat experts in een bepaald domein niet noodzakelijk betere voorspellingen doen dan niet-experts.
Bart De Wever kwam in het oog van een perfecte storm terecht door zijn kritiek op de media. Hij speelt het mediaspel zelf immers handig mee!
Jobat vroeg Rob Mennes (63), burgemeester van Schelle, hoeveel hij netto per maand verdient. Zijn loon?
Slechts 15 procent van de Belgen vindt, wit- en groenboek ten spijt, dat de overheid zich voldoende inspant om langer werken aantrekkelijk te maken. De nieuwe federale regering staat nog heel wat werk te wachten in het eindeloopbaandebat. Maar kan ze dat wel?
Per kalenderjaar mag je momenteel maximaal 600 uren werken als jobstudent, volledig vrij op te nemen tijdens het jaar, aan zeer interessante voorwaarden.