Vrijwilliger Myriam: 'Een vergoeding? Met een kopje koffie ben ik al tevreden'

Myriam Van den Abbeele (56)

Job: verantwoordelijke S-Plus Waasland

Vrijwilligerswerk: S-plus, gidsen

Vergoeding: 0 euro

“Soms vraag ik me af hoe ik dat allemaal voor mekaar gekregen heb. Vanaf mijn zestiende ben ik tien jaar lang als vrijwilliger monitor geweest bij kindervakanties. Ik deed dat zelfs nog toen ik zelf al kinderen had. Gedurende twintig jaar was ik ook nog secretaris van een turnvereniging, mijn man was er voorzitter. Allebei vrijwillig. Maar die vereniging telde wel meer dan 500 leden en 20 lesgevers. In feite runden we een bedrijf.”

‘Niet allemaal rozengeur en maneschijn’

Om den brode stond Myriam eerst in het onderwijs, daarna was ze aan de slag als zelfstandige. “Zo kon ik zelf tijd vrijmaken om vrijwilligerswerk te doen. Daarvoor heb ik heel wat slaap gelaten, zonder enige vergoeding. Maar het moet in je zitten. Je hebt mensen die je met alle wil van de wereld er niet toe kan bewegen om vrijwilliger te worden. Anderen, zoals mezelf, kunnen het dan weer niet laten. Nochtans is het niet allemaal rozengeur en maneschijn, hoor, dat vrijwilligerswerk.

Op bepaalde momenten heb ik er genoeg van, maar dan komt die kriebel toch weer naar boven. Dan komt iemand je bedanken en ben je weer vertrokken. Met een bedankje en een tas koffie of een middagmaal ben ik eigenlijk al tevreden.”

‘Ik ben er elke dag mee bezig’

Momenteel is ze bijna zes jaar aan de slag bij S-plus, een socialistische seniorenvereniging, zowel betaald als onbetaald. Een job die ze trouwens dankzij haar vrijwilligerswerk te pakken heeft gekregen. “In mijn betaalde job begeleid ik de 25 afdelingen van mijn regio. Tot voor Nieuwjaar deed ik dat voltijds, maar ik ben overgeschakeld op een parttime van 18 uur. Ik ben ook eigenlijk elke dag bezig met mijn vrijwilligerswerk: koffietafels organiseren, acties bedenken om geld binnen te halen, sportactiviteiten uit de grond stampen ... Allemaal voor senioren. Straks ga ik daarvoor nog bowlen in Dendermonde”, vertelt Myriam, die zelf de vijftig al een tijdje gepasseerd is.

Angst om na haar pensioen in een zwart gat te vallen, is er niet. Integendeel, dan komt er net nog meer tijd vrij om zich vrijwillig in te zetten. “Ik heb een opleiding tot reisleider achter de rug en volg nu nog een specialisatie tot stadgids. Maar de tijd ontbreekt me op dit moment om me echt met gidsen bezig te houden. Dat wordt dus iets voor na mijn pensioen, als ik het geluk heb nog in goede gezondheid te verkeren. Mensen uit mijn omgeving kunnen me gewoonweg niet voorstellen zonder vrijwilligerswerk. En ikzelf eerlijk gezegd ook niet.”