Een minister die gek is van drummers en naar metal luistert? Sommige mensen zullen dat wellicht quite shocking vinden. Buiten Inge Vervotte kom je op de festivalweide van Werchter maar weinig politici tegen. Met collega's kan ik dus vrijwel nooit over mijn passie praten. Wie me politiek ziet bedrijven, weet echter dat er een entertainer in me zit. Het moet swingen voor mij.
Rond mijn tiende volgde ik drumles aan de muziekschool. Het verdict was hard: ik had geen gevoel voor ritme. De coördinatie tussen mijn handen en voeten was een ramp. Als de examens eraan kwamen, was het enige wat ik mocht doen het drumstel klaarzetten voor de andere leerlingen. Anderhalf jaar geleden vroeg een rockband of ik in een clip als drummer wou figureren. Zelfs al playbackend kon ik niet de indruk wekken dat ik er iets van kon.
Het is altijd mijn grote droom geweest om eens een jaar op wereldtournee te kunnen. Van luchthaven naar luchthaven reizen en 's avonds optreden voor 60.000 man. Die massa in beweging krijgen, dat moet kicken zijn. De rock-'n-roll levensstijl zou me niet afschrikken. Ik leid eigenlijk een soort dubbelleven. Ik neem mijn job heel serieus, maar na mijn werkuren bouw ik graag een feestje.
Die mislukking maakte mijn fascinatie voor drummers enkel nog groter. Ik ga graag naar rock- of jazzconcerten en sta dan steevast met mijn hoofd op de beat te knikken. Mijn respect voor wat drummers presteren, is mateloos. Ze leveren intense inspanningen. Ik las dat ze bij elk concert enkele kilo's kwijt geraken.
Mijn grootste held was Jason Bonham, de betreurde drummer van Led Zeppelin. Op YouTube vind je een filmpje van zijn fenomenale, zeven minuten durende Moby Dick solo. Op een gegeven moment gooit hij zijn drumsticks weg en roffelt hij verder met zijn handen. Echt, daar kan niemand aan tippen. Wie ik ook bewonder, is Lars Ulrich van Metallica. Enkele jaren geleden had ik het privilege om hun optreden op Werchter op het zijpodium te mogen volgen. Van dichtbij kon ik zien hoe snel de voetbewegingen van Ulrich op zijn basdrum waren. Schi-tte-rend.
11 december 2008Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
Nele en Gilbert zijn twee handen op één buik. Zij is thuisverpleegkundige bij het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen, hij is één van haar dankbare patiënten.
Veel vrouwen in de Belgische Super League studeren of werken nog bij naast hun voetbalcarrière. Hoe combineren ze dat? En... hoe moeilijk is dat?
Op vijf jaar tijd zijn er bijna 11,1% meer werknemers die terugvallen op een bedrijfswagen. In de privésector is zo’n wagen intussen ingeburgerd.
Een werkgever die timet hoelang je met een opdracht bezig bent... Het is niet alleen ergerlijk, maar het druist ook in tegen de privacywetgeving.
Wanneer jouw job je een gelukkig gevoel geeft, mag je van geluk spreken: je behoort dan tot de 'happy few' die zich oprecht goed voelen op hun werk.
Kan je tijdens een sollicitatie vermelden dat je ook bij een ander bedrijf je licht opsteekt? Het is soms delicaat maar je kan er ook je voordeel mee doen...
Midas is een vrachtwagenchauffeur in hart en nieren, vandaag deelt hij zijn passie als instructeur bij VDAB.
Ambieer je een leidinggevende functie of leg je je liever toe op het inhoudelijke? Bij de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu kan je beide richtingen uit. Een duidelijke visie op talentontwikkeling stelt medewerkers in staat het heft in eigen handen te nemen. Leiderschapstrajecten op maat stelen daarbij de show.
De Belgische bediende volgt gemiddeld 3,4 dagen opleiding per jaar. Dit ligt onder de huidige verplichting van 4 dagen. Hoe jonger, hoe meer opleiding.