Villa Vanthilt: Veertien uur werk voor vijf minuten tv

Marcel Vanthilt werkt met een vijfkoppige redactieteam. De redacteurs wisselen elkaar om de week af.

Dinsdagavond 2 augustus, kwart voor tien. Van tussen de voeten van een kolossale opblaasbare Smurf op de markt van Roeselare kondigt Marcel Vanthilt een nieuwe aflevering van zijn zomertalkshow aan. Hij roept de West-Vlaamse provinciestad voor de gelegenheid uit tot Smurfelare. Op de achtergrond draait de Twister, een kermismolen uit de sixties verwoed rondjes. Welkom bij Villa Vanthilt!

Wat voorafging

Tien uur ’s ochtend. Dinsdag is marktdag in Roeselare, je kunt er over de koppen lopen. Het decor van de Villa wordt zowaar weggedrumd tussen de tientallen kraampjes. Extra kopzorgen voor eindredacteur Werner Verpoorten en zijn redacteurs Marijke Ryckmans, Umesh Vangaver en Michiel Creffier, die hun tenten hebben opgeslagen in de nok van het stadhuis. Zij hebben het plein immers nodig. Michel Follet komt straks praten over zijn passie voor kermissen en de sixties, en Veronique Culliford, de dochter van Smurfentekenaar Peyo, komt langs naar aanleiding van de nieuwe Smurfenfilm. In het universum van Vanthilt heb je dan de gepaste rekwisieten nodig. Ook als die per vrachtwagen moeten worden aangevoerd, zeven uur tijd nodig hebben om opgesteld te raken en amper op de set passen.

Michiel regelt het gebeuren met de kermismolen, dat pas daags tevoren vastgelegd is. ‘De uitbater heeft gisteravond om elf uur te horen gekregen dat hij hier vandaag verwacht wordt. Het is de bedoeling dat die molen vanavond opgebouwd is.’ Voorwaar geen evidente opgave, want tot vanmiddag is het plein nog volgepoot met kraampjes. Het wordt een race tegen de klok. Michiel blijft er opvallend rustig bij. ‘Ergens is het wel wat absurd’, geeft hij toe. ‘Er kruipt misschien veertien uur werk in, voor misschien vijf minuten in beeld.’

Multitasken op Olympisch niveau

Marijke Ryckmans heeft na de middag dan weer afgesproken met de speelpleinwerking Speelodroom, die in de Villa een recordpoging komt wagen: ze willen met z’n allen 1.000 keer door de glijbaan, om zo geld in te zamelen voor de actie 12-12. In de tussentijd probeert ze bluesman Roland Van Campenhout aan de lijn te krijgen voor een volgende aflevering en neemt ze de kranten door. Het is multitasken op Olympisch niveau. ‘Valt wel mee hoor’, klinkt het. ‘Al weet je na een reeks telefoontjes soms niet meer waar je hoofd staat.’

En dan zijn er nog de twee liftsters Aagje Rappé en Ann-Sophie Sierens die de eerste etappe van liftwedstrijd Route du soleil hebben gewonnen. Zij brengen gelukkig geen extra toeters of bellen mee. Redacteur Umesh heeft de handen al meer dan vol met Smurfen. Letterlijk dan. Naast de enorme Smurf heeft hij bij een verzamelaar ook een bak vol van de blauwe mannetjes ‘op ware grootte’ meegekregen; vanavond staan ze in het decor. En dan moet hij nog simultaanvertaling vinden, zodat de Franstalige Culliford de uitzending kan volgen. In het VRT-archief wordt intussen druk gezocht naar beelden van Peyo die vertelt waar hij de naam Smurf vandaan haalde én worden de begintunes van enkele BRT-jeugdfeuilletons opgediept voor het item over de oldiescompilatie die Michel Follet verderop in de uitzending komt voorstellen. ‘Uiteraard heb je dat beeldarchief hier niet bij de hand’, zucht Werner. ‘Dat is wel een beetje een handicap.’

Vedette?

Marcels bekendste medewerker is ongetwijfeld die andere Marijke, Marijke Wouters. Deze zomer is ze tegen wil en dank een vedette geworden, inclusief een paginabreed interview in Humo. Het werk wordt er niet minder om. In tegenstelling tot de andere redacteurs, die elkaar wekelijks afwisselen, blijft zij net als Marcel het hele seizoen op post. Tussendoor verricht ze marketing- en communicatiewerk voor productiehuis deMensen. ‘Daarom begin ik ’s ochtends ook wat later. Anders wordt het wel heel slopend.’ Immers, voor de uitzending heeft ze haar handen vol met Twitter, Facebook, de tagcloud en andere updates van de website. Tijdens de uitzending verzorgt ze samen met Marcel een item, en na de uitzending werkt ze opnieuw de sociale-mediakanalen van de Villa bij. ‘Meestal gaat het licht uit rond een uur of twee ’s nachts.’

Ook van de partij is jobshopper Laura Van Bouchout, die op een halfjaar tijd dertig verschillende beroepen wil uitoefenen. Met drie dagen in de ploeg van Villa Vanthilt is ze aan haar veertiende job toe. De verstekeling krijgt van producer Olivier ‘Ollie’ Smets meteen een rondleiding in het decor. ‘De Villa bestaat uit 9 containers en is zo opgebouwd dat Marcel elk hoekje kan gebruiken voor aankondigingen of gesprekken’, zegt Ollie.

In de gangen van de Villa krioelt het intussen van de medewerkers voor opnameleiding, techniek en montage. Regisseur Sam Coeckelberghs helpt even meetellen: ‘Bij één aflevering komen algauw 25 mensen kijken. Het is haast niet te geloven dat die er tijdens de uitzending in slagen om buiten beeld te blijven.’

Het lijkt er allemaal best relax aan toe te gaan, als je de redacteurs achter hun computer ziet zitten. Enkele jaren ervaring ten huize Vanthilt doen wonderen. Zelfs producer Ollie, die ervoor moet zorgen dat de Vlaamse kermis op het marktplein op tijd vorm krijgt, geeft geen krimp. ‘Zolang ik niet nerveus heen en weer begin te wandelen, is er geen vuiltje aan de lucht.’ Ook Michiel laat zich schijnbaar niet opjagen.

Smurf zonder kop

Maar schijn bedriegt. Er is wel degelijk haast bij, vandaag. Het is al halféén wanneer de opblaassmurf en de kermiswagen arriveren. Even later staat de Smurf zonder hoofd te prijken op de markt. ‘Eerst kijken of hij juist staat en verankerd is’, licht de eigenaar het lugubere schouwspel toe. ‘Daarna laten we hem weer slap, maken we het hoofd vast en blazen we hem weer op.’ Smurfentemmer, het is een beroep apart. De uitbater van de kermismolen en zijn zoons puzzelen intussen verwoed aan hun attractie.

Rond drieën arriveert Marcel Vanthilt. Hij gaat in zijn loge aan de slag met de dossiers die de redactie voor hem heeft voorbereid. Veel tijd heeft hij niet, want het filmpje van de speelpleinwerkers moet opgenomen worden voordat de soundcheck van muzikale gast Hannelore Bedert begint.

Een echte Vanthiltdag

Speelodroom zorgt voor een overrompeling: een dertigtal tieners in kanariegele T-shirts roetsjt zich een ongeluk om de uitdahing tot een goed einde te brengen. Redactrice Marijke neemt het gebeuren kalmpjes in ogenschouw, terwijl ze omstuwd wordt door verhitte pubers, die zich opnieuw naar de glijbaan reppen. In de verste uithoek van het plein begint de berg meccano op de vrachtwagentrailer al een beetje op een kermisattractie te lijken.

‘Misschien hebben we vandaag wat meer ‘evenementen’ dan tijdens een andere doordeweekse aflevering, maar toch is dit een echte Vanthiltdag.’ Jeroen, de opnameleider en spreekbuis tussen de regie en het gebeuren op de set, blikt het filmpje razendsnel in. De jongens en meisjes van Speelodroom hebben het gehaald. Voor het team van regisseur Sam een hele uitdaging om het filmpje op tijd gemonteerd te krijgen en intussen de mise en scène voor het optreden van Bedert uit te dokteren.

Aan tafel!

Rond zessen is het etenstijd. De crew strijkt neer in een nabijgelegen restaurant. Veel tijd om te tafelen is er niet: om kwart voor zeven moet de repetitie beginnen.

Intussen worden de praatgasten opgevangen in de greenroom, een geïmproviseerde loge op de eerste verdieping van het stadhuis. Daar wachten ze onder het oog van Albrecht Rodenbach op het begin van de uitzending. In afwachting worden ze geschminkt. Bij de repetities worden de gasten maar zelden rechtstreeks betrokken; dat zou de spontaniteit van de gesprekken in het gedrang brengen.

En spontaniteit is het sleutelwoord bij Villa Vanthilt. Zelfs tijdens de enige repetitie freewheelt Marcel dat het een lieve lust is. Eindredacteur Werner offert zich daarbij op als stand-in. Zo zal hij in zijn beste Frans de plaats innemen van Veronique Culliford. Maar eerst gaat hij, met het script in de hand, met Marcel in de draaimolen om het interview met Follet te oefenen. Marcel heeft het niet helemaal naar zijn zin in de Twister. ‘Durf die molen niet te hard zetten, of ik kots uw kot onder’, grapt hij tegen de uitbater, die in de ticketcabine achter de knoppen zit.

Zonnedorp

Om half tien beginnen de opnames. De Grote Markt is volgelopen als voor een middelgroot stadsfestivalletje. Rond de draaimolen staan de organisatoren van de sixtieskermis in Wingene waar Follet curator is. Ze hebben zich uitgedost in zondagse kleren uit die tijd. ‘Dizzy’ van Tommy Roe schalt door de luidsprekers. Villa Vanthilt ligt even in Jommekes Zonnedorp. Dan moet Marcel richting Villa spurten, met de cameraman in zijn kielzog. De Smurfen passeren de revue, Aagje en Ann-Sophie vertellen over hun liftavonturen en Michel Follet wordt vergast op een trits begintunes van legendarische BRT-feuilletons.

Marijke en Marcel presenteren nog een Youtubefilmpje en kondigen aan wat de volgende aflevering brengt . Terwijl Hannelore Bedert nog enkele nummers afwerkt, bolt de machinerie achter de schermen uit. De aflevering is ondanks alle kermis vlot verlopen. Er zijn geen rampen gebeurd, geen camera’s uitgevallen, geen filmpjes geblokkeerd, geen Smurf ingestort. Iedereen tevreden? ‘Toch hadden we één minuutje te kort,’ zegt Werner. Een extra gast had soelaas gebracht, maar de actualiteit werkte nu eenmaal niet mee. Komkommertijd, weet je wel.

Voor de kijkers thuis is het TV-nieuws al begonnen, maar in Roeselare moet nog een Smurf worden slapgelaten, onthoofd en opgevouwen. Ook Marijke, inmiddels van schmink ontdaan, is nog wel even bezig met het bijwerken van de website, de facebook- en twitterpagina’s van het programma. Ook de draaimolen moet nog worden afgebroken. Maar voor Marcel en zijn medewerkers begint de kermis de volgende dag gewoon opnieuw.

(ml) – Foto's: (kb)