Ga jij werken als je een beetje ziek bent?
In tijden van economische crisis melden werknemers zich vermoedelijk minder vaak ziek uit schrik voor ontslag. We noemen dit ziek doorwerken presenteïsme.
Het gezamenlijke onderzoek van Idewe en Acerta rond re-integratie van langdurig zieken legt daarom de focus op chronisch ziekteverzuim. De resultaten spreken boekdelen.
“Wat er beleidsmatig zal mee gedaan worden willen we in het midden laten”, besluiten Chris Wuytens en Lode Goderis, respectievelijk Managing Director van Acerta Consult enerzijds, professor aan de KULeuven en onderzoeker van de Groep IDEWE anderzijds. “In de heisa rond het gat in de sociale zekerheid van 750 miljoen werd dit onderzoek opnieuw zeer actueel. Maar belangrijk is ook: waar liggen nu precies de verantwoordelijkheden van de werknemer en die van de werkgever? Ook op ondernemingsniveau en vanuit het individu kunnen stappen ondernomen worden.”
Laat het duidelijk zijn dat de werkgever een cruciale rol speelt in de ondersteuning van werknemers die langdurig afwezig zijn door ziekte. Het is in de eerste plaats essentieel dat de werkgever op regelmatige basis contact houdt met de werknemer in kwestie. Zo kan de werkgever zijn of haar behoeften en bekommernissen rond een snelle werkhervatting capteren.
Maar liefst 80% van de werknemers die langer dan zes weken afwezig zijn, vragen zélf een ondersteuning bij de terugkeer naar werk. “Dat is opmerkelijk”, vindt Wuytens. “Vast staat ook dat werknemers die lang uit het arbeidscircuit geweest zijn, vaak onzekerheid en angst ondervinden voor de terugkeer naar hun vroegere job. Het is dan ook van groot belang dat deze medewerkers voldoende bijstand krijgen om hun werk te kunnen hervatten.”
Hoe langer de werknemer afwezig is, hoe meer ondersteuning die ook nodig heeft. “Het is aangewezen om als werkgever in de eerste maand van afwezigheid al actie te ondernemen om de werknemer goed te begeleiden én om een evolutie naar de chronische fase te vermijden”, getuigt professor Goderis. “De arbeidsgeneesheer zou dan bijvoorbeeld al moeten kunnen bekijken wat de gezondheidstoestand en ondersteuningsbehoeften bij de werknemer zijn. Wat zijn de oorzaken en gevolgen van de aandoening? Kan werk helpen in het herstel en zijn er aanpassingen aan bijvoorbeeld de werkomgeving nodig om dit mogelijk te maken?”
De rol van de arbeidsgeneesheer is dus niet alleen die van een arts die kan overleggen met de behandelend arts van de werknemer. Hij kent ook de werkgever en de arbeidsomstandigheden, en kan deel uitmaken van een multidisciplinair team binnen de preventiedienst, zodat ook psychosociale aspecten en ergonomie kunnen bekeken worden.
Om uiteindelijk een goede en complete re-integratie te bewerkstelligen, moet de werkgever samen met de werknemer op zoek gaan naar zijn of haar kwaliteiten die ze na de re-integratie kunnen inzetten. “Elk teruggewonnen talent moet als het ware gezien worden als een nieuwe medewerker: door ziekte kunnen zijn of haar interesses gewijzigd zijn. De werkgever mag in geen geval de werknemer eenzijdig in zijn oude rollenpatroon duwen”, besluit Wuytens.
Een succesvolle re-integratie vereist met andere woorden dat de werkgever samen met de werknemer een geïndividualiseerde aanpak overeenkomt met respect voor elkaars belangen en op maat van het individu. Daarbij moet de re-integratie voldoende worden ondersteund en aangemoedigd.
“Wij pleiten daarbij dat de partijen zich laten ondersteunen door een re-integratiecoach”, vertelt professor Godderis. “Deze coach heeft als opdracht om het proces dat werkgever en werknemer moeten lopen te ondersteunen en te faciliteren, en om zo een succesvolle re-integratie in de onderneming te helpen realiseren. It takes two to tango, een succesvolle re-integratie vereist goede wil en inspanningen van beide kanten.”
(lg/cw)
8 juli 2016In tijden van economische crisis melden werknemers zich vermoedelijk minder vaak ziek uit schrik voor ontslag. We noemen dit ziek doorwerken presenteïsme.
Ondanks misverstanden kan er geen twijfel over bestaan dat een bedrijf een werknemer mag ontslaan tijdens een afwezigheidsperiode als gevolg van bv. ziekte.
Mensen met een zittend beroep zullen het maar al te goed kennen: steken in de onderrug, pijnlijke polsen, storende hoofdpijn ...
Meer dan 50% van de Europese werklozen zit langer dan een jaar thuis, in de VS is dit amper 20%. Hoe komt dat?
Het is aanlokkelijk voor werkgevers om de werkdruk voor iedereen een beetje te verhogen in plaats van extra werkkracht in te schakelen. De risico's hiervan?
Stel: door ziekte ben je langdurig afwezig op het werk. Kan je baas dan je gsm, laptop of bedrijfswagen terugvorderen voor de periode van je afwezigheid?
Wie wil er dierenarts worden? En vooral: wie wil het ook blijven?
Als je je met je eigen wagen moet verplaatsen voor beroepsdoeleinden (bijvoorbeeld een klant bezoeken), heb je recht op een onkostenvergoeding.
Tijdens je moederschapsverlof ontvang je geen loon van je werkgever. Je krijgt wel een uitkering van het ziekenfonds.