“Ik ben afgestudeerd als handelsingenieur aan de toenmalige Economische Hogeschool Limburg”, vertelt Els Meekers. “Ik had veel interesse in talen en economie, wat volgens mij twee domeinen zijn die standaard in elke opleiding zouden moeten zitten. Ze helpen je enorm vooruit om te weten hoe de wereld in elkaar steekt. Zeker als je graag reist en andere culturen ontdekt, is een basiskennis onontbeerlijk. Mij heeft het toegelaten om meer te genieten van toerisme, en zo zijn de zaadjes geplant die mijn latere beroepskeuzes beïnvloed hebben.”

Na het afstuderen was een job in het toerisme nochtans geen optie. “Ik ben eigenlijk toevallig voor een boekhoudkantoor gaan werken”, zegt ze. “Veel opties waren er op dat moment niet op de arbeidsmarkt. Mijn functie was commercieel en zo leerde ik veel bedrijven door en door kennen. Ook toen ik later met een aantal collega’s een eigen boekhoudkantoor ben gestart (Fiscaplus in Alken, nvdr), kon ik als adviseur van onze klanten erg veel bijleren over de succesfactoren van het ondernemerschap. Het waren ervaringen die goed van pas kwamen om mijn eigen zaak beter te runnen.”

Impulsief

Het was eigenlijk heel toevallig dat Els Meekers nadien in de horeca en het toerisme rolde. “We hadden hier in Donk een hoeve gekocht die helemaal moest verbouwd worden”, vertelt ze. “Omdat het pand veel te groot was om volledig als privéwoning te gebruiken, beslisten we heel impulsief om in één van de vleugels twee luxueuze gastenkamers onder te brengen. Dat leek ons leuk. Veel verder hebben we daar toen niet over nagedacht. Nadat het privégedeelte klaar was, duurde het nog een hele tijd eer de B&B operationeel zou zijn. Om al een beetje te oefenen, zijn we gestart met het serveren van ontbijt in het weekend. Gewoon midden in onze woonkamer.”

“We zijn overal in de buurt flyers in de brievenbussen gaan stoppen, en tot onze verbazing liep dat al snel als een trein. Ik vond het vooral heel leuk om te doen. De inspiratie om telkens nieuwe, creatieve dingen op en rond de tafel te voorzien, had ik opgedaan door zelf veel te reizen. Ik ging onze gasten behandelen zoals ik zelf wou bediend worden. En dat werkte wonderwel, tot ieders voldoening. Ik denk dat het een voordeel was dat ik totaal geen horeca-ervaring had, en dus vrij en ongedwongen mijn eigen aanpak kon lanceren.”

Sofa aan de kant

Els Meekers had daarmee meteen een nieuwe uitdaging gevonden. “Ik combineerde eerst mijn dagtaak in het boekhoudkantoor met de horeca-activiteiten in het weekend. Gaandeweg merkte ik dat de energie en adrenaline vooral voortkwamen uit de wil om mijn horeca-klanten in de watten te leggen. De B&B (La Fille d’Oscar, genoemd naar de papa van Els) was intussen klaar, en ook daar kon ik veel creativiteit in kwijt. Dat kwam vooral door het type van gasten dat zelf niet al te veel moeite stak in de voorbereiding van hun tripje naar Limburg. Ze vroegen dan aan ons welke activiteiten ze konden doen, met als gevolg dat wij formules gingen uitwerken zoals fiets- en Vespa-tochten door Haspengouw. Of er werd gevraagd waar ze ’s avonds iets konden gaan eten, en omdat wij toch voor onszelf moesten koken, vroegen we bezoekers mee aan tafel. Van het één kwam het ander.”

Frustraties

En daar heeft Els Meekers nog geen seconde spijt van. “Zolang ik mij amuseer, kost het geen enkele moeite om hier dag en nacht mee bezig te zijn”, zegt ze. “Elke dag is anders en we creëren ook zelf veel nieuwigheden en variatie. Zo maken we van ons restaurant een expositieruimte voor kunstenaars. Zij krijgen een forum voor een breed publiek en tegelijk steekt ons interieur telkens in een ander kleedje… Mijn man Patrick heeft zijn passie voor koken verder ontwikkeld en leeft zich daar creatief in uit. Steeds volgens een eigen concept, want we hebben bijvoorbeeld maar één menu en serveren niets à la carte.”

“Er zijn nog andere aspecten die we op onze eigen manier doen. Zo weiger ik een online systeem voor boekingen in te voeren, omdat ik zelf contact wil hebben met onze gasten en een beetje wil aanvoelen of zij passen bij het concept dat wij aanbieden. Mijn man en ik blijven gepassioneerd met dit vak bezig omdat wij mensen blij kunnen maken die genieten van de manier waarop wij het aanpakken. Dat is belangrijk. Als we puur voor extra omzet zouden kiezen en gasten zouden aantrekken met een ander verwachtingspatroon, dan zou dat snel tot wederzijdse frustraties leiden. En daar hebben we geen zin in. We doen dit veel te graag om tijd te stoppen in negativisme. En zo houden we dit zeker vol tot aan ons pensioen (lacht).”

(kme) - Foto: (HBvL) 

“Als we in het weekend dan toch onze sofa aan de kant moesten schuiven om de gasten te laten ontbijten, konden we evengoed voor iedereen die dat wou een brunch serveren. En zo hadden we al snel de handen meer dan vol, zeker toen we na het overlijden van de buurman, zijn boerderij konden bijkopen om in te richten als restaurant. Zonder het zelf goed en wel te beseffen, was onze hobby uitgegroeid tot een meer dan fulltime beroep.” 18 juli 2016