‘The Voice’-winnaar Glenn Claes: ‘Ik kan geen half werk afleveren’

“Als ik volgend jaar met een eerste plaat kom, moet het top zijn” (Glenn Claes, muzikant)

Heeft The Voice van Vlaanderen je leven veranderd?

‘Dat heb ik niet toegelaten. Ik wou absoluut mezelf blijven. Bewust koos ik ervoor niet té veel in de aandacht te blijven om in alle rust aan mijn debuutalbum te kunnen werken. Ik wou niet lukraak wat uitbrengen. Ik cover niet voor niets liedjes van The Police en Paul Simon: ik hou van tijdloze muziek. Ik wil tegen de wegwerpmaatschappij van vandaag in gaan, maar tegelijk nummers maken die catchy genoeg zijn. Dat is de moeilijke evenwichtsoefening die mij wacht.’

Enkele maanden na je overwinning gaf je je ontslag als loodgieter. Lang heb je niet over die beslissing getwijfeld?

‘Nee, ik wou zien wat het geeft als ik alles op de muziek zet, waardoor ik nu een tijdje op mijn spaargeld moet teren. Ik geef toe dat het een gok was, maar ik wou vermijden dat ik op mijn 40ste gefrustreerd zou geraken omdat ik het nooit geprobeerd heb.’

Was je graag loodgieter?

Ik deed die job supergraag. Ik ben er niet de man naar om aan een bureau gekluisterd te zitten. Als je als loodgieter je werk goed en efficiënt doet, word je met rust gelaten en ben je eigenlijk een beetje je eigen baas. Ik hoorde nooit iemand klagen. Het is simpel: ik kan geen half werk afleveren. Een reden te meer om nu mijn tijd te nemen om aan een eigen repertoire en sound te werken.’

Waarom wou je in eerste instantie loodgieter worden?

‘Eigenlijk was dat helemaal niet mijn ambitie. Op school was ik niet gemotiveerd, waardoor ik op mijn 18de besloot om bij het leger te gaan werken. Als barman, omdat ik al een beetje ervaring in de horeca had. Ik beging de stommiteit om voor Bevrijding-5 Linie te kiezen. Een heel macho eenheid. Na anderhalf jaar wou ik er weg. Eerder toevallig vertelde ik in de bar aan een loodgieter dat ik ander werk zocht. ‘Kom eens bij mij langs’, zei hij. Ik mocht met stielmannen de baan op om het vak te leren. Dat ging met vallen en opstaan. Ik heb domme fouten gemaakt. Zo sloot ik op een gegeven moment de hoofdkraan niet goed genoeg dicht, waardoor een hele kelder onder water kwam te staan.’

Het ene moment zit je aan sanitair te sleutelen, het volgende sta je op Pukkelpop en mag je naar Londen en Dublin om nummers te schrijven en op te nemen. Knijp je dan eens in je arm om te checken dat je niet droomt?

‘Jazeker. Het is heel plezant om van 's ochtends tot 's avonds songs te kunnen schrijven en andere mensen te ontmoeten. Ik had me nooit kunnen inbeelden dat ik die kans ooit zou krijgen. Ik ben wel zeker dat dit nooit een sleur kan worden. Als ik met mijn muziek weet te overleven, dan wil ik daar mijn leven lang mee doorgaan. In de UK mocht ik samenwerken met muzikanten die bij Faithless en Snow Patrol hebben gespeeld. Muzikanten van een hoog niveau dus. Maar ondanks hun palmares blijken dat ook maar gewone mensen te zijn.’

Zou je ooit nog terug kunnen naar je oude baan?

‘Dat zou zeker niet onoverkomelijk zijn. Enkele weken geleden dacht ik nog: zou ik niet terug enkele dagen per week als loodgieter gaan werken, om wat meer zekerheid in te bouwen? Ik kwam tot de conclusie dat ik toch volledig voor de muziek moest gaan. Al besef ik dat het niet makkelijk zal zijn. Door The Voice van Vlaanderen te winnen, heb ik eigenlijk een stap overgeslagen. Andere beginnende artiesten moeten vechten voor optredens en voor airplay en krijgen de kans om rustig te groeien en fouten te maken. Bij mij liggen de verwachtingen meteen hoog. Als ik volgend jaar met een eerste plaat kom, moet het top zijn.’

(pvd) - Foto: (kb)