De planning van ons gesprek met Stéphanie zegt ook wel iets over de hectiek die bij de job komt kijken. “Ik dacht deze namiddag vrij te zijn, maar helaas zijn er veel zieke collega’s en is mijn hulp nodig”, zo mailde Stéphanie ons correct, enkele uurtjes voor het geplande interview. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kregen we toch haar verhaal.
We kennen je van je optreden in De Mol. In dat spelprogramma gebruikte je namen van dokters als geheugensteuntje, zo zagen we. Want eigenlijk ben je verpleegkundige?
Stéphanie: “Momenteel werk ik in de operatiezaal als materiaalverantwoordelijke. Maar dat doe ik nog niet zo heel lang. Ik heb tot een jaar geleden als operatie-verpleegkundige gewerkt. Mijn specialisaties waren abdominale - en plastische heelkunde.”
Haar job-switch in het ziekenhuis wijt ze aan verschillende drijfveren. “Ik heb veel interesse in techniek en materialen, en wilde ook gewoon bijdragen aan de patiëntenzorg. Als materiaalverantwoordelijke speel je een cruciale rol in de veiligheid en kwaliteit van de zorg. Het is een heel diverse en uitdagende job.”
Je draait intussen toch al een jaar of veertien mee in het ziekenhuis. Wat heb je zien veranderen?
“De focus ligt steeds meer op preventie en gezondheidsbevordering, in plaats van alleen op de behandeling. Een voorbeeld hiervan is ons Obesitascentrum, dat deel uitmaakt van het Jessa Ziekenhuis, en waar je begeleiding op maat kunt verwachten.”
Zorg zit, volgens haar, ook meer en meer in een breder geheel. “Zo werken verpleegkundigen steeds meer samen met andere zorgprofessionals om zo holistische zorg te bieden. En er is ook meer aandacht voor de geestelijke gezondheidszorg, zowel voor patiënten als voor zorgverleners.”
Je job is een knelpuntberoep en er is een tekort aan zorgpersoneel. Merk je dat zelf ook?
“Toch wel. Helaas zijn er ook aanzienlijke tekorten aan verpleegkundigen, wat een directe impact heeft op het hele zorgproces en het team. Deze tekorten leiden tot verhoogde werkdruk, verminderde kwaliteit van zorg en een negatief effect op de samenwerking binnen het team.”
Toch schrikt het personeelstekort Stéphanie op zich niet af, maar ze ziet het wel als een actiepunt. “Het is van groot belang dat deze uitdagingen aangepakt worden, zodat zowel het welzijn van de zorgverleners, als de zorgkwaliteit voor patiënten gewaarborgd wordt.”
De job van verpleegkunde kan zowel fysiek als emotioneel zwaar zijn. Hoe ga je daar mee om?
“Het is heel erg belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Als verpleegkundige ben je gewend om te zorgen voor anderen. Zeker vandaag moeten we meer aandacht besteden aan zelfzorg. Als je zelf niet optimaal bent, kun je onmogelijk de juiste zorgen verlenen. Zorgverleners staan vaak onder hoge druk. Zelfzorg helpt om die druk te verminderen en dus ook bijvoorbeeld om een burn-out te voorkomen.”
Ziekenhuizen zetten hier zelf, zo stelt ze, ook meer en meer op in, ook al kan het volgens haar altijd nog meer. “Er is in elk geval wel meer aandacht voor het ondersteunen van medewerkers in de zorg, zoals mentale gezondheid en werk-privébalans. Ik denk hierbij ook aan het concept van gezond roosteren.”
Ook de technologie is in al die jaren geëvolueerd?
“Momenteel werken wij binnen het ziekenhuis met verschillende elektronische programma’s. Denk aan patiëntendossier om gegevens op te slaan binnen de organisatie. Maar ook een apotheekprogramma of een programma voor de aankoop van verschillende producten, nodig binnen het operatiekwartier.”
“Anderzijds is er binnen het ziekenhuis ook wearable technologie, zoals voor hartslagmeters. Ook maken wij binnen het Jessa Ziekenhuis gebruik van robotica, momenteel gebruikt om urologische – en abdominale ingrepen uit te voeren. Bij orthopedie bestaat er bijvoorbeeld al een PSI (Patiënt Specifiek Instrument). Dit is een 3D geprinte coupeblock, waardoor de prothese op een zeer accurate manier geplaatst kan worden.”
Hoe sta je zelf tegenover die technologie? Komt die altijd de patiënt ten goede?
“De implementatie van technologie in de zorg, zoals digitale patiëntendossiers, kan inderdaad leiden tot een vermindering van het directe contact tussen zorgverleners en patiënten. Hoewel ik zeker geloof dat deze technologieën de efficiëntie kunnen verhogen, bestaat het risico dat de persoonlijke interactie en de menselijke benadering in de zorg op de achtergrond geraken.”
Evenwicht is, volgens haar, dus aan de orde. “Het lijkt me dus belangrijk om ook hier een goede balans in te vinden. De balans tussen technologische vooruitgang en het behoud van waardevolle, persoonlijke contacten met de patiënten.”
Nog een trend die de afgelopen jaren is komen opzetten is diversiteit en inclusie. Is ook jouw werkvloer meer divers geworden?
“Ja hoor, diversiteit en inclusie zijn steeds belangrijker op de werkvloer. Ons verpleegkundig team bestaat uit verschillende culturele- en sociale achtergronden, wat leidt tot een breder perspectief op patiëntenzorg. Hierbij blijven er wel uitdagingen bestaan. Voortdurende inspanning is ook nodig om diversiteit en inclusie verder te bevorderen in de zorgsector.”
En dan de laatste vraag: kun je – ook als verpleegkundige - carrière maken in de zorg?
“Toch wel. Als operatieverpleegkundigen kunnen we ons altijd specialiseren in specifieke gebieden, zoals abdominale heelkunde, neurochirurgie, orthopedie of urologie.”
“Verder kan je altijd nog een extra opleiding volgen en gaan lesgeven aan verpleegkundigen aan hogescholen of universiteiten. Je zou ook kunnen doorgroeien als leidinggevende binnen de operatiezaal. Ook al zou je dat als buitenstaander misschien niet denken, er zijn heel wat doorgroeimogelijkheden.”
Ook werken in de zorg? Ontdek de verhalen van onze partners
Ontvang nieuwe 'Jessa Ziekenhuis' jobs meteen in je mailbox.