Radiopresentator Gilles De Coster: ‘Ik zou gerust wat harder mogen zijn’

"Ik geloof nog altijd dat iemand laten uitspreken en meegaan in zijn redenering het beste resultaat oplevert" (Gilles De Coster, presentator van De Ochtend op Radio 1)

'Ik kan snel de essentie van iets zien. Het is de bedoeling dat iedereen het kan begrijpen. Ik wil de vragen stellen die de meerderheid van de mensen zich stelt.'

'Ik sta erop mijn gasten een hartelijke ontvangst te geven. Meestal zijn ze een kwartier op voorhand aanwezig. Er staat dan een ontbijt klaar. Ik laat altijd blijken hoe dankbaar ik ben dat ze zo vroeg op de dag naar de studio wilden komen. Als gastheer vind ik het ook belangrijk dat ze met een tevreden gevoel weer buitenstappen. Het type van de bijtende interviewer ben ik niet. Ik zou gerust wat harder mogen zijn, maar ik geloof nog altijd dat iemand laten uitspreken en meegaan in zijn redenering het beste resultaat oplevert.'

Niet aflezen

'Ik rangschik de thema's die in een interview aan bod zullen komen op een blad, zodat het gesprek een zo logisch mogelijk verloop kent. Als presentator van De Ochtend hebben wij zelf de regie in handen, waardoor je op heel wat kleine details moet letten. Welke plaat staat nu klaar en waar mag ik die afbreken? Welke jingle past wanneer? Af en toe ontploft er onverwacht een groot nieuwsfeit. Dan moet je je volledige programma omgooien en alle voorbereiding wegsmijten. Zo’n uitzending doen lukken, is heel prettig.'

'Ik probeer spontaan te zijn, lees nooit uitgetikte teksten af. Ik mag niet in schrijftaal spreken. Het enige wat ik voor ogen houd, is: daarover gaan we het nu hebben en wel om die reden. In het begin kreeg ik veel kritiek op mijn dictie. Ik versprak me ook geregeld. Als ik te weinig geslapen heb, durf ik weleens de chaotische gedachtekronkels in mijn hoofd volgen. Dan begin ik een zin en weet ik niet hoe ik die moet eindigen.'

Geen masterplan

‘'Toen ik bij het ochtendprogramma begon, verraste het me dat er om vijf uur 's ochtends zo’n uitgelaten sfeer op de redactie heerste. We werken samen op zotte momenten die je zelfs niet met je partner deelt. Als we na de uitzending met alle medewerkers een koffie drinken, gaan we heel los met elkaar om. We voelen een innige band. Vorig jaar moest ik zes weken thuisblijven met een blessure. Ik heb hen toen verschrikkelijk gemist.'

'Om vier uur 's ochtends moeten opstaan: ik heb niet meteen de ambitie om dat heel mijn leven vol te houden. Geen idee wat ik dan later nog zou willen doen. Dat is de luxe om voor de VRT te werken: er zijn hier zoveel uitwijkmogelijkheden. Nee, ik heb geen masterplan. Vage ideeën, dat wel. Zoals ooit een boek schrijven. Of een paar jaar in het buitenland de journalistiek gaan bedrijven.'

(pvd) – Foto: (ip)