Ontslagvergoeding: gouden handdruk of aalmoes?

Heb je een contract van onbepaalde duur en wil je werkgever je liever meteen de deur uit, dan is hij jou een opzeggingsvergoeding verschuldigd. Die stemt overeen met het loon plus vakantiegeld, eindejaarspremie en extralegale voordelen die je tijdens de opzeggingsperiode nog zou ontvangen als je toen nog aan de slag bleef.

Die opzeggingsvergoeding is evenwel enkel verschuldigd als het een onregelmatig ontslag betreft. Kom jij onderling met je baas overeen om het contract te verbreken, dan heb je in principe geen recht op zo’n vergoeding omdat het wettelijk gezien om een regelmatige beëindiging gaat. “Vandaar dat je uit je doppen moet kijken en beter niet meteen de ontslagbrief ondertekent. Verzeker je er eerst van dat wat je werkgever je aanbiedt ook dat is waar je recht op hebt”, adviseert Chris Desmet. “Want eens je handtekening onder een onderling akkoord geplaatst is, kan je dit achteraf maar moeilijk aanvechten in de rechtbank.”

Wat houd je op het einde nog over?

Maar een opzeggingsvergoeding is zelden een jackpot. De RSZ en de fiscus eisen immers ook nog hun deel. “De opzeggingsvergoeding wordt beschouwd als belastbaar beroepsinkomen. Je betaalt er dus 13,07 procent socialezekerheidsbijdragen op. “Het wordt bovendien afzonderlijk belast aan de gemiddelde aanslagvoet van het geheel van belastbare inkomsten van het voorgaande jaar waarin je gewoon in dienst was. Gemiddeld gaat er, afhankelijk van je wedde, tussen de 30 en 45 procent naar de belastingen. Plus die 13,07 procent. Van wat je krijgt, gaat gemakkelijk de helft af.”

Je kijkt maar beter uit voor je een feestje bouwt met de smak geld die ineens op je rekening staat. “Heb je een opzeggingsvergoeding van acht maanden, dan heb je ook acht maanden geen werkloosheidsuitkering. Je moet die maanden echt leven van dat geld, er al je leningen mee betalen”, vult Chris Desmet aan. “Vind je bijvoorbeeld na twee maanden al een nieuwe job, dan is het extra geld mooi meegenomen.”

Corporate Governance Wet 2010

Een wet van begin april 2010 plaatst dan weer een domper op de opzeggingsvergoedingen van topmanagers en bestuurders van beursgenoteerde bedrijven. “De ontslagvergoeding is wettelijk beperkt tot twaalf maanden loon. Dat kan opgetrokken worden naar 18 maanden als dat op voorhand op de vergadering van aandeelhouders is goedgekeurd en het advies van de ondernemingsraad hierover gevraagd is”, legt Chris Desmet uit. “Voor zover wij weten hebben alle nieuwe bestuurders intussen al een opzeggingstermijn die beperkt is tot die twaalf maanden.”

De geviseerde topmanagers en bestuurders zijn doorgaans zelfstandigen. Volgens de meerderheidsopvatting worden topmanagers met een arbeidsovereenkomst, die wettelijk gezien recht hebben op een opzeggingstermijn van meer dan 12 maanden, niet geviseerd.

Als je er voor kiest om de opzeggingstermijn niet na te leven, ben je je werkgever een overeenstemmende opzeggingsvergoeding verschuldigd.

Met dank aan Laga.