Ontslagen na 10 jaar drankmisbruik: ‘Alcohol benevelt je beslissingen’

“Ik zit in een kleine wereld. Mijn nieuwe werkgever wist van mijn alcoholverleden, bleek tijdens het sollicitatiegesprek” (Stef G.)

‘Elke verslaving is stresserend. Je hebt zin om te gebruiken en als je niet aan die behoefte kan voldoen, krijg je stress. Omdat je daar in je hoofd mee bezig bent, ben je op het werk niet zo geconcentreerd als zou moeten. Ik heb nooit op kantoor zelf gebruikt; in mijn lade zat geen fles verstopt. Wél moest ik voor mijn job geregeld buitenhuis naar vergaderingen en dan kocht ik onderweg blikjes bier. Al maak je jezelf wijs dat niemand zal ruiken dat je gedronken hebt, je vermijdt toch té dicht bij de mensen te komen. De vrees dat iemand iets merkt, zorgt voor bijkomende stress.

Alcohol heeft ook een invloed op je intellectuele capaciteiten. Het benevelt beslissingen. Dat medewerkers merken dat je efficiëntie afneemt, maakt het nog erger. Iedereen maakt fouten, maar als je op de duur niet meer weet of het door een menselijke vergissing komt of door de alcohol, maakt dat je verschrikkelijk onzeker. Je troost jezelf met de gedachte dat je volgende week kan stoppen. Af en toe probeer je ook écht om het gebruik onder controle te houden, maar de realiteit is dat je er zo afhankelijk van bent geworden dat je zo’n poging slechts enkele dagen volhoudt. Ik kon het me ook niet permitteren om in therapie te gaan en bijgevolg drie maanden afwezig te zijn. Dat zou betekenen dat ik een en ander moest uitleggen. Ik had schrik dat een privébedrijf dat niet positief zou onthalen.

In juni 2009 werd ik ontslagen. Daarbij viel het woord alcohol niet één keer. Ook voordien werd daar op het werk nooit over gerept. Je voelt wel dat mensen ruiken dat je gedronken hebt en dat ze bedenkingen bij hebben, maar niemand zei daar tegen mij iets over. De psychiater bij wie ik soms te rade ging, had voorspeld: "Eerst verlies je je werk, daarna je gezin, daarna jezelf". Ik besefte dat de eerste stap was gezet en dat een opname zich opdrong.

Opnieuw aan het werk

Na een week observatie volgde ik acht weken groepstherapie. Het klinkt misschien belachelijk, maar dat waren voor mij de rustigste maanden in jaren. Ik voelde de druk van mij af vallen. Dat ik het geluk had niet zoveel fysische last te ondervinden én nooit naar de fles had gegrepen omdat ik moeilijkheden had, werkte ook een vlot verloop in de hand. Het leven na de opname was een verademing. Dat alleen al stimuleerde mij om geen druppel meer aan te raken. Omdat ik na mijn ontslag nog zeven maanden werd uitbetaald, nam ik eerst de tijd om alles te overdenken. In oktober ben ik beginnen te solliciteren en begin 2010 vond ik al terug werk. Ik zit in een kleine, gespecialiseerde wereld. Mijn nieuwe werkgever wist van mijn alcoholverleden, bleek tijdens het sollicitatiegesprek. Hij maakte duidelijk dat hij het niet zou tolereren, mocht ik in oude gewoontes hervallen.

Zou het anders zijn gelopen, mocht mijn alcoholprobleem op mijn vorige werk bespreekbaar zijn geweest? Als dat op een softe manier was gebeurd, zou het geen effect hebben gehad. Iemand die, zoals ik toen, in een vergevorderd stadium zit, heeft een confronterende boodschap nodig. Had men mij gezegd: "Doe er iets aan of onze samenwerking stopt", had dat wellicht wel geholpen. De boodschapper zou dan wel iemand moeten zijn die iets van de problematiek afweet. De meeste vertrouwenspersonen in bedrijven zijn Chinese vrijwilligers die niet beslagen zijn in die materie. Als er een duidelijk tracé wordt afgesproken én je hebt een doel voor ogen – het behoud van je job -, dan heeft zo’n gentleman’s agreement zeker kans op slagen.’

(pvd) - Omwille van de anonimiteit veranderden we de naam van de werknemer in deze getuigenis.