Onderuit

Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout. Van haar verschenen de romans Poolijs en Feestelijk Zweet.

Fraai is het niet, weet Björn, maar vaak is het een kwestie van 'bijten' - en iemand injecteren met onbehagen - of 'gebeten worden' door de verschrikking der burn-out, die altijd op de loer ligt bij hem.

Een collega beroven van zijn of haar zorgeloosheid, vergt noch vlijmscherpe hoektanden, noch vliegvermogen. Het volstaat om dossiers te laten verdwijnen, het valse gerucht over een extra bedrijfsrevisie te verspreiden, of klachten uit te lokken bij klanten. Door bijvoorbeeld in naam van perfectionist Patrick, de telefoon op te nemen en prijzen te beloven aan firma's, die daarna onrealistisch blijken. En het versturen van fictieve klachten, via daarvoor speciaal opgerichte gmail-accounts, heeft een al even onthutsend effect op zijn omgeving.

Wie net nog relaxed stond te roken voor het fietsenrek of pc-patience speelde tussen twee bestelbons, loopt plots machteloos te blazen en te zuchten door Björns ingrijpen. Bewijzen van het feit dat hij, Seys, de touwtjes van ieders humeur in handen heeft. En dat herwonnen gevoel van controle, geeft hem nieuwe slagkracht.

Doch, zijn stressbeleid werkt slechts tijdelijk. Eenmaal hij de hele verdieping op stang heeft gejaagd, stopt de manager hem massa's extra werk toe, omdat hij de enige is die nog rust en efficiëntie uitstraalt. Het nieuwe verdrinkingsgevoel dat Seys hierdoor krijgt, kan hij alleen te boven komen door een pas aangeworven jongeling onderuit te halen. Zo'n verrukkelijk schepsel vol Walt Disney-wanen als 'teamspirit' en 'arbeidsvreugde', die nog moeten vervellen tot waarheden als 'imago' en 'rendement'.

Björn gaat op steeds hogere verdiepingen op zoek naar zulke naïvelingen, die hij met één opmerking herleidt tot een hoopje paniek, waarna hij zich weer meester voelt over de situatie, bergen werk kan verzetten.

Als hij op één van zijn rooftochten het nichtje van Patrick - zo blijkt later - maagoprispingen heeft bezorgd en een acuut slecht zelfbeeld, vreest hij dat zij hem zal verraden bij zijn naaste collega's, hij zal ontmaskerd worden als 'de mol', die de boel aldoor saboteert.

De klachtenmails van de megaklant Vector Voeding die hij daarna ontvangt, lijken zijn vermoeden te bevestigen. Fictieve klachten zijn het allicht, meent Seys, geschreven door zij die hem door hebben en zijn lage streken nu parodiëren. Hij laat ze dan ook geheel onbehandeld. Ook het tafereel dat tien dagen later volgt - de manager die samen met de verantwoordelijke van Vector Voeding voor hem staat, beiden razend om zijn nalatigheid betreffende de échte klachten - lijkt denkbeeldig voor Björn. Dit in tegenstelling tot het spierwitte schort van de Vector Voeding-man, dat wel gemaakt lijkt van allesverschroeiend, verpulverend daglicht.

(rl)