Hoe is de Belg op de werkvloer?
Belgen zijn anders dan Nederlanders en Duitsers, ook op de werkvloer. Zo zijn we meer gehecht aan hiërarchie. Maar tegelijk doen we graag ons ding.
Als het om zelfsturing gaat, duiken vaak bedrijven als Netflix, Spotify, Google en Zappos (nu Amazon) op als voorbeelden. Geen vastomlijnde takenpakketten en weinig bemoeienis van bovenaf, maar wij zoeken het dichter bij huis.
In zijn boek ‘Onbeperkt verlof voor iedereen’ geeft ondernemer Tom Herrijgers voorbeelden van hoe bedrijven het anders (kunnen) aanpakken. Zijn eigen agency, dat in het boek vooropstaat, veranderde enkele jaren geleden het geweer van schouder. “In het begin was rendement – geld dus – ons enige doel. Ons loggingsysteem dat onze opdrachten voor klanten registreert, diende vooral ter controle”, vertelt Herrijgers daarover.
Op een bepaald moment besloten ze bij Marbles om hun mensen meer te vertrouwen en minder te controleren. Voortaan doet hun tool dienst als planningstool. Maar daar bleef het niet bij: de teams kregen meer verantwoordelijkheid, rond aanwervingen, werktijd en budgetten bijvoorbeeld. Het meest in het oog springt Marbles met hun aanpak waarbij iedereen mag kiezen hoeveel vakantie hij of zij neemt. Al gebeurt dat ‘onbeperkt verlof’ altijd in samenspraak met het team. Zo moeten er genoeg mensen zijn om het beloofde werk voor de klant te kunnen realiseren.
Bij Schoenen Torfs is de organisatie gestoeld op zelforganiserende teams. Torfs-medewerkers krijgen vrij veel vrijheid. Dat betekent niet alleen dat iedereen mag meedenken over de waarden van de organisatie, maar ook over de restyling van de winkels. Hierbij helpt het ook dat CEO Wouter Torfs regelmatig in die winkels opduikt en veel collega’s bij (voor)naam kent. Torfs werd twee jaar geleden verkozen tot ‘beste werkgever van Europa’, bij de grote bedrijven. Een trofee die het bedrijf grotendeels dankt aan zijn medewerkers, die zelf altijd meestemmen voor het toekennen van deze award.
Zelfsturing in een arbeidsomgeving lijkt minder evident. Maar het kan. In het Nederlandse Arnhem is bouwfirma Kesselaar een goed voorbeeld. Het bedrijf geeft medewerkers het mandaat om collega’s aan te werven. Daarnaast kiest het er ook voor om nieuwe collega’s eerst twee jaar intern op te leiden, om hen uiteindelijk hun eigen werk te laten indelen.
Door hun aanwervings- en opleidingspolitiek won Kesselaar onlangs de titel ‘Slimste bedrijf van Nederland’. Niet slecht voor een vriendengroepje van rugbyers, waar het bedrijf uit ontstaan is.
Een klassiek voorbeeld is dat van de FOD Sociale Zekerheid, waar Frank Van Massenhove zo’n vijftien jaar geleden besloot in te zetten op work@home en home@work. Met andere woorden: zorgen dat de mensen zich thuis voelden. Thuiswerk was de eerste stap. Na een rondvraag bleek dat liefst 92 procent van de medewerkers van de dienst probleemloos kon thuiswerken, en uiteindelijk gingen de meesten dat ook echt doen.
Doelstellingen werden op teamniveau bepaald en binnen het team zelf verdeeld. Van Massenhove schreef later een boek over zijn omslag bij de dienst: ‘De collega’s werken thuis’. Wat toen baanbrekend was, want vandaag zijn er natuurlijk wel meer collega’s die thuiswerken.
(William Visterin)
28 juni 2021Belgen zijn anders dan Nederlanders en Duitsers, ook op de werkvloer. Zo zijn we meer gehecht aan hiërarchie. Maar tegelijk doen we graag ons ding.
“Een bedrijf is geen democratie”, zo hoor je weleens. Of ook: “Iemand moet de baas zijn.” Toch is inspraak wenselijk. Ann, Sandra en Boudewijn aan het woord!
Als werknemer zoveel verlof nemen als je maar wil… en toch betaald worden! Feit of fictie? Bij sommige werkgevers is het een feit...
Het is goed dat er nagedacht wordt over initiatieven rond werkbaar werk, maar de vraag is of we niet voorbij gaan aan de basis van het probleem.
Kan mijn baas me verplichten om, tijdens de vakantie van een collega, die zijn werk erbij te nemen?
Thuiswerken kan het risico versterken dat werknemers minder inspraak krijgen in beslissingen. AMS onderzoekt het fenomeen...
Maar liefst 56% van de Belgische werknemers is ontevreden met de inspraak op het werk. En dat is slecht voor zowel werkgever als werknemer.
Midas is een vrachtwagenchauffeur in hart en nieren, vandaag deelt hij zijn passie als instructeur bij VDAB.
We gaan dieper in op de taken, gevraagde competenties én de verloning van een field marketeer...