Wat jij kunt leren van een CSI-moordonderzoek

Wel, naast hun bovengemiddelde uiterlijk en gevatte oneliners, is het vooral hun teamwerk. Iedereen in het team van Horatio heeft een expertise. De ene kan goed met computers werken, de andere kan heel goed dode lichamen bestuderen en Horatio kan heel goed haren en pluisjes vinden. Omdat ze elk met hun expertise samenwerken, kunnen ze elke moord in Miami oplossen. Het geheel is meer dan de som van de delen.

De succesratio van CSI Miami staat wel wat in contrast met de werkelijkheid. In 2014 werd 33 procent van de moorden in Miami opgelost. Om de werkelijkheid te weerspiegelen zou twee op de drie afleveringen van CSI Miami dus moeten eindigen met een open einde. Vermoedelijk verloopt het teamwerk bij de échte CSI Miami dus iets minder vlot.

CIS Miami

Een moordmysterie in een laboratorium in Miami. Het gaat hier niet over CSI Miami, maar over wetenschappelijk onderzoek aan de universiteit van Miami. Tijdens dat onderzoek moeten groepen samen een moordmysterie oplossen. Geen Crime Scene Investigation (CSI), maar een test van het Collective Information Sampling-model (CIS). Dus eigenlijk CIS Miami.

Het onderzoek toonde aan dat ons beeld van ‘teamwerk’ een even overdreven voorstelling van de werkelijkheid is als CSI Miami. Het hele idee van een ‘team’ is dat je samen problemen beter kunt aanpakken dan iedereen apart. Dat lijkt ook heel logisch, want samen heb je meer kennis en ervaring ter beschikking dan wanneer je er alleen voor staat. Daarom dat we graag teams samenstellen om problemen aan te pakken. Maar we gaan er iets te gemakkelijk van uit dat wanneer je mensen samen in een kamer zet, er automatisch teamwerk uit voortvloeit.

Moordmysterie

Bij de experimenten in het lab in Miami kreeg een groep deelnemers een moordmysterie voorgeschoteld. Hun opdracht was om uit verschillende verdachten de schuldige te halen. Elke deelnemer kreeg een dossier met de nodige informatie over de omstandigheden van de moord en de verschillende verdachten.

Maar niet iedereen kreeg meteen alle informatie. Een deel van het dossier was voor iedereen hetzelfde, dat was de gemeenschappelijke kennis van de groep. Maar elke deelnemer had in zijn of haar dossier ook relevante info staan die de anderen niet hadden gekregen. Dat was de unieke kennis van de leden van de groep. Het experiment was zo opgesteld dat indien de groep de gemeenschappelijke en unieke kennis samenlegt, er één verdachte duidelijk naar voor komt als de schuldige. Het resultaat viel eerder tegen: 35 procent van de groepen slaagde erin om de schuldige eruit te pikken. 2 procent meer dan de effectieve succesratio van opgeloste moorden in Miami.

Eenheidsworst

Hoe kan het nu dat een groep waar alle nodige kennis voor de beste oplossing aanwezig is, toch faalt? Alles heeft te maken met groepsdynamica. Deelt een groep alle informatie en verwerken ze alle informatie? Dat bepaalt hoe goed een groep functioneert. We denken dat we dat automatisch doen, maar dat is zeker niet het geval.

Mensen in groep praten graag over wat ze samen al weten en ze luisteren niet naar nieuwe informatie. We streven vanzelf naar een eenheidsworst ten koste van de mogelijke meerwaarde die de groep kan hebben.

(mvd) - Bron: MARK Magazine