“Ik wil zeker geen romantisch verhaal ophangen”, zo vertelt Ingrid Cludts, al tientallen jaren aan de slag als verpleegkundige in volwassenenpsychiatrie in het UPC van KU Leuven. “Er zijn moeilijke momenten geweest, maar nog veel meer mooie. En uiteindelijk ben ik het altijd boeiend blijven vinden”, zo voegt ze eraan toe.
Ook kinderpsychiatrie heeft het, zoals wel vaker met zorgberoepen, moeilijk om geschikte verpleegkundigen, leefgroepbegeleiders of kinderpsychiaters te vinden. Velen denken meteen aan het beeld van onhandelbare of agressieve jongeren. “Agressie is een schaduw die over onze sector hangt”, erkent professor Adriaenssens.
De context is vandaag ook niet gemakkelijk. “De maatschappij verruwt. Vaak verwacht men van ons eerder een politionele rol, terwijl ik toch pleit voor een zekere mildheid. Vandaag is dat geen gemakkelijke boodschap, maar het werkt beter, zowel voor de jongeren zelf als voor de zorgverleners”, klinkt het. “Wij hebben te maken met jongeren die het moeilijk hebben om met de ander een redelijk contact op te bouwen. We leren hen om hun emoties een plaats te laten geven.”
Toch is de context in de dienst kinderpsychiatrie positiever dan velen denken. “70 procent van de jongeren die hier wordt opgenomen, geraakt uit de problemen”, stelt Adriaenssens. Bovendien is het personeel veel beter opgeleid dan vroeger. Zo krijgen alle medewerkers in ons academisch centrum een opleiding rond geweldloze communicatie. “Deze opleiding is bedoeld om kennis op te doen, maar ook om te leren mild te zijn”, vertelt Nathalie Nguemze, hoofdverpleegkundige kinder- en jeugdpsychiatrie in het UPC KU Leuven. “We proberen in eerste instantie met jongeren te verbinden en bij hen zeker geen gevoel van macht of onmacht over te brengen.”
Er wordt ook intensief ingezet op Acceptance and Commitment Therapy, kortweg ACT, een wetenschappelijk onderbouwde gedragstherapie. “Binnen ACT wordt ervan uitgegaan dat je in je leven onvermijdelijk op allerlei hindernissen stuit, maar dat je die leert aanvaarden in functie van je eigen doelen”, aldus Nguemze. “We stellen samen met de jongere of volwassene een persoonlijk plan op in functie van het bereiken van die doelen.”
Opvallend en belangrijk is dat iedereen in het UPC KU Leuven de opleidingen volgt: de psychiater, de psycholoog en de verpleegkundige. “Zo creëren we ook een gemeenschappelijke visie. Er heerst hier ook een verlangen dat we als personeel elkaar helpen”, benadrukt Adriaenssens. “Een sterke gelijkwaardigheid tussen de collega’s die uit zich op alle vlakken: van activiteit, therapie en coaching. Wij worden door de jongeren verenigd.”
(wv) - Bron: MARK Magazine - Meer info: www.upckuleuven.be/jobs
Alsof het probleem om goede verpleegkundigen te vinden al niet groot genoeg is, zit de hele zorgsector volgend jaar met de handen in het haar.
We vroegen aan Pieter Hoornaert uit Wezemaal wat zijn job inhoudt en hoeveel hij verdient ...
We spraken met Marijke Taragola (40), een maatschappelijk werker uit Gent, en vroegen haar wat ze doet en hoeveel ze daarmee verdient...
Verpleegkundigen zijn schaars op de huidige arbeidsmarkt. Om hun starters zolang mogelijk aan boord te houden, biedt het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen hen een uitgebreid onboardingtraject.
Tanja, Mieke en Kirsten gunnen ons een blik op hun job in een modern woonzorgcentrum…
In de ouderenafdelingen binnen het Universitair Psychiatrisch Centrum KU Leuven staan hart én hoofd ten dienste van de patiënt.
Ze werken allebei als zelfstandig thuisverpleegkundige in Oostende. Een job met minder zekerheden dan verpleegkundige in loondienst.
We hebben allemaal onze slechte gewoontes. Ze zijn vaak meer volhardend dan we zelf willen toegeven. Toch is er van af geraken geen onmogelijke taak...
Ruzie op de werkvloer gaat soms ver. Van weggedraaide bureaus tot pure paranoïa. “En uiteindelijk willen we alleen maar een beetje respect”, zegt stressconsulente Nicole Vandeweghe.