Een carrièrewending op je 60ste: 'Oudere werknemers delen hun race beter in'

"Nog elke dag stap ik om half zeven in de auto, en rond 20 uur ben ik weer thuis." (Frans Temmerman, Securex)

Anderhalf jaar geleden stond er opeens een headhunter aan de deur van Frans Temmerman: of hij zin had in de post van IT-directeur bij Securex? De toen 60-jarige handelsingenieur/MBA moest er niet lang over nadenken. “Ik werkte destijds op een project van GDF Suez in Parijs, terwijl ik met mijn gezin in België woonde. Ik pendelde de hele tijd tussen Rotselaar en Parijs, tot ik dacht: waar ben ik mee bezig? De vraag van Securex kwam dus op het juiste moment.”

Hoe de headhunter bij hem terechtkwam, heeft Temmerman nooit gevraagd. “Ook niet waarom ze mij gekozen hebben – ik ben niet zo nieuwsgierig van aard. (lacht) Ze zullen wel hun redenen gehad hebben, zeker?” De voornaamste reden prijkt in het persbericht dat Securex na zijn aanstelling trots de wereld instuurde: “Frans brengt zijn expertise en heel wat ervaring in de IT-sector met zich mee.”

Bagage

Ervaring, dat is het sleutelwoord bij oudere werknemers. Ook Temmerman heeft heel wat internationale bagage opgebouwd. Hij maakte carrière bij Solvay, Atlas Copco en ING, en later werkte hij als manager voor GDF Suez, Xerox en Siemens-Atos. Die opgedane expertise kan hij vandaag inzetten op de werkvloer bij Securex. “De uitbouw van de IT-omgeving is hier een heel complexe taak, omdat Securex zo’n groot en divers bedrijf is. Maar ik zie het resultaat al voor mij. I’ve been there, ik weet dat onze IT in de juiste richting gestuurd kan worden. Bepaalde situaties heb ik al eerder meegemaakt, en dat helpt.”

Zelf vindt Temmerman dat hij vandaag een andere werknemer is dan dertig jaar geleden. “Ik ben wel geëvolueerd, ja. Ik ben iets kalmer geworden over de jaren heen. Je leert dingen te plaatsen. Maar de aard van het beestje valt niet te veranderen. Ik ben zeer groepsgericht. Als er iemand de groep schade toebrengt of de kantjes eraf loopt, dan grijp ik in. Dat vond ik vroeger ook al belangrijk. Eigenlijk is de essentie van mijn denkpatroon nog precies hetzelfde als toen ik 25 was.”

Opvolging

Frans Temmerman is er nu 61. Hoe lang gaat hij er nog mee door? “Zolang ik een toegevoegde waarde kan zijn voor het bedrijf. Als je plezier hebt aan je werk, dan wil je er niet mee stoppen. Ik tel niet af naar mijn pensioen.” Al is hij wel actief bezig met zijn opvolging. “Ik vind het heel belangrijk dat elke sleutelfiguur in het bedrijf een schaduwfiguur heeft. Als er iemand wegvalt, moet iemand anders meteen kunnen overnemen. Dat is goed voor de continuïteit van het bedrijf. Voor mijn eigen opvolging heb ik al iemand in gedachten, ja.”

Hij is niet de enige zestigplusser die zijn job met hart en ziel uitvoert. Veel mensen werken gewoon voort na hun pensioen, denk maar aan Jo Cornu (70) als topman bij de NMBS of Paul De Grauwe (68) als professor aan de London School of Economics. Zeker geen ‘uitbolbanen’, dus.

“Ik werk nog even intens als vroeger. Nog elke dag stap ik om half zeven in de auto, en rond 20 uur ben ik weer thuis. Ik kijk ook niet op een zondag meer of minder om iets af te werken.” Sneller moe is de CIO naar eigen zeggen niet. “Oudere werknemers zijn als diesels: ze komen trager op gang, maar ze kunnen de inspanning ook langer aanhouden. De explosiviteit is verdwenen, maar ze delen hun race beter in. (lacht)”

Wat vindt een 60-plusser zelf over actuele thema’s zoals ...

Het brugpensioen?

Over het debat rond het brugpensioen is er veel ophef. De regering vindt dat bruggepensioneerden zich toch beschikbaar moeten houden voor de arbeidsmarkt, maar dat kan bij de vakbonden op weinig begrip rekenen.

“Het is een non-debat”, vindt Frans Temmerman. “Ik kende mensen bij Renault Vilvoorde die op hun 52ste op brugpensioen werden gestuurd. Dat is een drama, hè. Ik vind dat niet de juiste manier. Werkgevers moeten op een andere manier zorgen dat ouderen aan het werk blijven. Kijk naar het Scandinavische Atlas Copco: behoorlijk wat oudere werknemers krijgen daar een externe functie aangeboden als coach of adviseur. Het is een soort uitloper van hun carrière, een vervolgverhaal op het werk dat ze jarenlang hebben gedaan en waar ze goed in zijn.”

De loonanciënniteit?

Oudere werknemers kosten meer dan hun jongere collega’s. Om die reden vissen ze vaker achter het net bij sollicitaties.

“Leeftijd is een breekpunt bij de aanwerving, dat heb ik aan den lijve ondervonden”, zegt Frans Temmerman. “Bij een aantal bedrijven hebben ze me rechtuit gezegd dat ik waarschijnlijk te duur was, zonder zelfs mijn looneisen te kennen. Terwijl ik ook een paar keer van job ben veranderd zonder een hoger loon te vragen.”

“Vroeger werd gesteld dat een persoon rond zijn 40ste het meeste zou moeten verdienen, om dan weer stilaan af te bouwen. Dat is de manier om oudere werknemers weer aantrekkelijk te maken in België. Maar het is moeilijk om de mentaliteit rond loonanciënniteit te veranderen. Bovendien hebben heel wat 50-plussers nog schoolgaande kinderen, wat het aanvaarden van een loonsverlaging niet evident maakt.”

(gdb) - Foto: (im) - Bron: MARK Magazine