50-plusser na een fabriekssluiting: van vast naar interim

"Ik ben er nu 51. Veel leeftijdsgenoten zien het niet zitten om opnieuw te beginnen. Maar toch: draai die knop om, ook na dertig jaar.” (Luc Sneppe, ex-Ford-werknemer)

“Ik ben rechtstreeks vanuit het Genkse Technisch Instituut Sint-Lodewijk na mijn legerdienst bij Ford terechtgekomen”, vertelt Luc Sneppe. “Een buurman werkte er al, net als een paar kameraden. Ik begon in een tweeploegensysteem als matrijzenhersteller. Daarna naar de persen, en vervolgens werd ik poelman (polyvalent inzetbare ploegverantwoordelijke, red.). Ik heb bij Ford ook een jaar opleiding gevolgd, lassen en zo. In 2012 hoorden we dat het afgelopen was. Ik heb er gewerkt tot de laatste dag. Enkele maanden later was ik al aan de slag bij Nike in Laakdal.”

Toen was u 48. Hoe hebt u dat aangepakt?

“De sluiting was een slag in mijn gezicht. De VDAB was snel aanwezig op de werkvloer. Met die mensen kon je dan praten over heroriënteren en bijscholen. Ik was nooit technisch werkloos, waardoor ik er zelf geen gebruik van heb gemaakt. Ik heb voordat Ford echt sloot wel gesolliciteerd bij Nike via een uitzendkantoor, slaagde voor de computertests en na twee dagen proefdraaien mocht ik beginnen. Ik werk nu als orderpicker in het magazijn om de ladingen schoenen klaar te zetten. Was ik niet meteen aangenomen, dan had ik die technische VDAB-opleidingen wel gevolgd.”

Wat vindt u van uw nieuwe werkomgeving?

“Goede sfeer en begeleiding, vind ik. Bij Ford moest je meer je plan trekken. Het loon is minder, maar ik kon direct beginnen en ik heb een bediendencontract. Gelukkig maar, op andere sollicitaties kreeg ik geen reactie. Magazijniers worden anders veel gevraagd in de regio, merk ik nu. Nike gaat uitbreiden in 2016 en dan komen er heel wat nieuwe jobs bij. Of je weer aan de bak raakt, hangt af van je motivatie. Ik ben er nu 51. Veel leeftijdsgenoten zien het niet zitten om opnieuw te beginnen. Maar toch: draai die knop om, ook na dertig jaar. Anders blijf je bij de pakken zitten en verlies je alle hoop. En dan nemen ze je zéker nergens meer aan.”

'Je staat er niet alleen voor'

Marie-Paule Pisart is als sociaal interventieadviseur nauw betrokken bij de begeleiding van de ex-werknemers van Ford Genk. “Er waren heel wat vijftigplussers bij. De tijdelijke werkpunten op de werkvloer van de VDAB en de vakbonden maakten de drempel zo laag mogelijk voor mensen die nooit hebben moeten solliciteren.

“Computerskills ontbraken vaak. We kregen een stortvloed aan vragen: over jobs, opleidingen, documenten, premies, solliciteren … Zeker bij Ford werd daar gebruik van gemaakt.”

Ervaring

CONEO, het Centrum voor Ondersteuning Na Economisch Ontslag, bood psychosociale begeleiding. Na de sluiting zorgden andere hr-partners voor outplacementtrajecten richting arbeidsmarkt of opleidingen.

“Vijfenveertigplussers hebben recht op zes maanden outplacement. Met een technische opleiding raak je vrij snel weer aan werk. Je anciënniteit neem je meestal niet mee, maar het totaalplaatje telt: je bouwt in een vaste job weer vakantiegeld en een eindejaarspremie op, soms ook extralegale voordelen. In ieder geval hoef je als vijftigplusser niet te wanhopen: ook al heb je geen cv, je staat er niet alleen voor. Laat desnoods je cv opstellen. Want al denk je misschien dat je geen ervaring hebt omdat je altijd die ene job gedaan hebt: misschien is die ervaring net heel waardevol voor een nieuwe werkgever. Geloof vooral in jezelf en stap doelbewust op de arbeidsmarkt af.”

(wdh) - Foto (rl) - Bron: MARK Magazine