Lieve begeleidt Samana-vakanties: "Zorg zit je in het hart"

“Wat is er mooier dan de zorg dragen voor mensen die ze nodig hebben?” (Lieve Spillebeen – links - samen met een reisgenoot en diens echtgenote-mantelzorger)

Lieve wist al op haar dertiende dat ze later in de zorgsector wou werken. “De verpleegster van het Kinderwelzijn - nu Kind en Gezin - die ons meermaals thuis bezocht, intrigeerde me. Haar job sprak me helemaal aan.”

Lieve voegde de daad bij het woord en ging na haar studies verpleegkunde aan de slag in de Izegemse Sint-Jozefskliniek. “Ik blik terug op een zeer afwisselende en leerrijke loopbaan. Mocht ik alles kunnen herdoen, dan koos ik hetzelfde carrièrepad. Wat is er mooier dan zorg te dragen voor mensen die ze nodig hebben?”, evalueert ze haar ruim achtendertig jaar durende loopbaan.

Inlevingsvermogen

Lieve kwam al tijdens haar studies in contact met CM Ziekenzorg - vandaag beter bekend als Samana. “Ik offerde samen met verschillende klasgenoten een deel van mijn schaarse vakantie op om ziekenzorgreizen te begeleiden”, luidt het.

“Mensen bijstaan zit je in de genen. Veel chronisch zieken en mensen met een beperking hoeven zonder aangepaste begeleiding en de nodige zorgen zelfs geen vakantie te overwegen. Eigenlijk volstaat het om je in de plaats te stellen van de hulpbehoevenden en je af te vragen wat je zelf zou willen wanneer je in hun situatie terechtkomt.”

Nieuwe horizonten

Na een tussenpose omwille van het drukke gezinsleven, knoopte Lieve een vijftiental jaar geleden weer aan met het vrijwilligerswerk. “Toen ik de vraag kreeg om de draad terug op te pikken, heb ik volmondig ‘ja’ geantwoord”, gaat Lieve verder.

“Het aantal beschikbare verpleegkundigen was ondertussen sterk afgenomen, terwijl de zorgbehoefte nog groter bleek. Mijn echtgenoot stemde er mee in om ons als medewerker te vergezellen. Nu trekken we gemiddeld twee maal per jaar op zorgvakantie. Waar de bestemmingen tijdens mijn studententijd nog Zandhoven of Spa heetten, zetten we nu vaker koers richting buitenlandse oorden. Als begeleider verken je dus ook nieuwe horizonten.”

Sociale dimensie

Het takenpakket van Lieve omvat als verpleegster verzorgende taken, zoals wondzorg, inspuitingen, het toedienen van medicatie en zoveel meer. Ze schat de sociale dimensie minstens even hoog in. “Veel mensen die we begeleiden kunnen hun verhaal elders amper kwijt. We creëren een ongedwongen sfeer die uitnodigt tot openhartige gesprekken”, legt Lieve uit.

“Maar laat er geen twijfel over bestaan: we lachen ook heel wat af tijdens onze wandelingen, uitstapjes en activiteiten. Sommige vakantiegangers beschouwen hun beperking niet als een belemmering om fratsen uit te halen. Slecht weer deert onze reisgenoten niet. Ze zitten doorgaans in hun veilige cocon en vinden het net plezierig toeven onder hun cape.”

Dankbaarheid en erkenning

De medewerkers vormen een sterke ketting. “Onze taak wordt er, gezien de stijgende zorgbehoefte, niet eenvoudiger op. We helpen elkaar waar nodig en delen dezelfde ingesteldheid”, gaat Lieve verder.

“De dankbaarheid die we van de mensen ervaren, schenkt ons de moed en de kracht om door te zetten. Tevreden vakantiegangers maken immers tevreden medewerkers. Wat ons het meeste aangrijpt is de afsluitende dankavond, waar we altijd een speciale belevenis van maken. Dan vloeien er steevast traantjes. De vakantiegangers realiseren zich dat ze de volgende dag naar de realiteit terugkeren. We trachten hen te troosten en maken alvast een afspraak voor een volgende reis.”

(Kurt Deman)