Lies Lefever: ‘Ik wou iets doen. Het werd comedy’

'Toen ik het podium op moest, bleken de toeschouwers het leuk te vinden. Dat had ik niet verwacht' Lies Lefever, comedian/songschrijfster

'Omdat ik er niet echt voor gestudeerd heb, kan ik niet anders dan naturel op een podium staan. Mensen zeggen me na een voorstelling vaak dat ze het zo echt en herkenbaar vonden. Dat ze het gevoel hebben me al heel lang te kennen. Nochtans kunnen ze op basis van mijn optredens een verkeerd beeld van me krijgen. Ik mag in het theater dan een grote mond opzetten, bij de bakker ben ik haast te verlegen om een brood te bestellen.'

Slecht humeur

'Ik ben vaak ook minder goedgeluimd dan mensen denken. Op een podium toon ik niet dat ik de pest in heb. De eerste enthousiaste reactie van het publiek blaast mijn slechte humeur meteen weg. Ik kan het toch niet maken de mensen hun avond te verpesten? Ik heb dat ook met loketbedienden. Als je het niet kunt opbrengen om een beetje vriendelijk tegen de klanten te zijn, zoek dan een andere job.'

'Ik heb altijd graag gelezen. Dat ik ging schrijven, was daar een logisch gevolg van. Toen ik de poëzie van Jotie ’t Hooft las, dacht ik: 'Ik ben ook depressief, ik moet ook gedichten beginnen schrijven’. Toen ik later gitaar leerde, werden die gedichten songteksten. Ik was fan van kleinkunst: verhaaltjes waar ik echt naar kon luisteren en die ik begreep. Dat heb ik nooit gehad met The Beatles bijvoorbeeld: dat was gewoon leuke muziek.'

'Mijn grootste held is Drs. P. Een geniale tekstschrijver. Buiten categorie. Aan hem zal ik nooit kunnen tippen. Zelf zweer ik bij de eenvoud. Wellicht omdat ik nogal impulsief en kinderlijk ben. Mijn kinderen zijn nog vrij klein. Misschien evolueer ik gewoon met hen mee. Die intelligente show zal dus voor binnen 20 jaar zijn.'

Meer inhoud

'Mijn volgende show zal toch al wat meer inhoud moeten hebben. Omdat ik zo plots in de comedy ben gerold, heb ik nog niet genoeg kunnen nadenken waarover ik het eigenlijk wil hebben. Ik zit nog maar twee jaar en een half in dit vak. Laat me nog wat groeien. Comedy heeft bepaalde regeltjes: hoe je een verhaal opbouwt, hoe je er een rode draad insteekt, wanneer je met een punchline komt. Daar trek ik me niets van aan. Regels interesseren me niet. Ben je grappig of niet: daar gaat het om.'

'Trouwens, het draait bij mij toch vooral om de liedjes. Ik merk dat mijn laatste liedjes gewaagder zijn. Vroeger speelde ik altijd dezelfde drie akkoorden, à la Urbanus. Intussen ben ik die voor de hand liggende akkoordenschema’s beu. Ik wil rijkere melodietjes. Loskomen van de rigide strofe/refreinstructuur.'

(pvd) – Foto: (ip)