Koen Van Bockstal: 'Toen ik Paul Hertog leerde kennen, was ik verkocht'

Koen Van Bockstal, gedelegeerd bestuurder van Oxfam Wereldwinkels.

“Ik heb Paul voor het eerst gesproken toen hij, als verantwoordelijke voor de Benelux, me vroeg of ik aan het hoofd van Sony Music België wou staan. Neen, heb ik gezegd. Ik was toen nog maar twee jaar en half aan de slag bij MCA en had daar nog veel werk. Bovendien vond ik Sony absoluut onaantrekkelijk. Voor mij was dat een ministerie. Ik heb dat ook zo tegen Paul gezegd.”

Paul Hertog: “Ik kende Koen helemaal niet toen ik hem contacteerde voor die job. Ik was zelf pas nieuw in functie en moest iemand aan het hoofd van Sony België plaatsen. Tijdens ons eerste gesprek was hij erg terughoudend, heel bescheiden ook. Hij vroeg zich hardop af of hij dat wel zou aankunnen: directeur worden van zo’n grote onderneming. Dat maakte me alleen maar nog geïnteresseerder.”

“Paul reageerde heel begripvol. Maar hij wou toch eens met me spreken, wat ik toen geweigerd heb. Drie weken later kreeg ik opnieuw telefoon. Ik had vast en zeker al spijt van mijn beslissing? Toch niet, zei ik, waarop ik de fout maakte te zeggen dat praten geen kwaad kon. Want toen ik hem leerde kennen, was ik verkocht.”

Paul Hertog: “Ik heb hem echt moeten overhalen. Anderzijds bood ik hem wel een heel leuke baan aan en eigenlijk wou ik ook wel heel graag met hem samenwerken. Hij was toen nog jong, maar stond wel goed in de wereld, en had ook veel verstand van muzikaal talent. Koen heeft zich later ook tot een heel goede manager in de muziekindustrie ontwikkeld.”

‘Toen Paul me de eerste keer vroeg om voor Sony te werken, heb ik geweigerd. Zo’n ministerie ...’

“Paul is een heel charmante persoonlijkheid. Op een vreemde manier is hij ook een soort van vaderfiguur. Niet dat de relatie met mijn echte vader zo slecht is, maar Paul wekt enorm veel vertrouwen op. Hij zegt, puur op intuïtie, ook steeds de juiste dingen. Bovendien weet hij perfect hoe ik in elkaar zit en wat hij moet doen om het beste in me naar boven te halen.”

Paul Hertog: “Dat is een mooi compliment. Net als ik, is Koen iemand die ‘op personen’ werkt. Hij duidt mij dan wel aan als zijn leermeester, maar zelf was hij een zeer goede leerling. Hij was helemaal niet opgeleid om een grote organisatie te runnen, maar nam al wat ik hem kon bieden met beide handen aan. Niet dat hij me in alles volgde. We hebben ook vaak gediscussieerd.”

“Paul was een atypische manager. Hij heeft niets liever dan dat je jezelf blijft, wat niet iedereen gegeven was in de functies die we toen bekleedden. Hij leerde me niet alleen communiceren maar ook lachen en relativeren. En strategisch denken: niet wachten tot de omstandigheden je dwingen iets te bedenken maar altijd een blauwdruk van je eigen plannen klaar hebben. Zo bepaal je zelf je toekomst.”

Paul Hertog: “Ik heb me echt vanuit het magazijn opgewerkt tot algemeen directeur. Eerst van Polygram, later van Sony Benelux. Een diploma had ik niet, maar ik had blijkbaar wel de nodige kwaliteiten. Die brachten me op posities die me zelf verbaasden. Ik werkte wel veel en hard, maar uiteindelijk vond ik het vooral een leuk vak.”

“Mijn overstap naar de non-profit vond hij een fantastische keuze. Zelf had hij de muziekindustrie toen ook al vaarwel gezegd. Maar wat ik niet wist, was dat hij in zijn vrije tijd ook met ontwikkelingshulp bezig was. Dat onze werelden elkaar zo opnieuw ontmoetten, vond ik een eigenaardige samenloop van omstandigheden. In al die jaren dat we samen hebben gewerkt, is er nooit over die gemeenschappelijke interesse gesproken. Ik begreep plots wel beter waarom het zo goed klikte tussen ons.”

Paul Hertog: “Misschien heeft Koen wel een beetje mijn voorbeeld gevolgd. Net voor ik vijftig werd, heb ik zelf het vak verlaten. Het leven is kort en ik wou nog een heleboel doen. Ontwikkelingshulp was daar ook bij. Geld is niet alles. Uiteindelijk gaat het erom dat je gelukkig bent. En ik denk wel dat Koen dat is bij Oxfam.”

(wv)