Jens Mortier: Stervoetballer
"Alle frustraties eruit brullen: heerlijk" (Jens Mortier, reclamemaker Mortierbrigade)
Jens Mortier is mede-oprichter van het succesvolle reclamebureau Mortierbrigade. Aan Jobat verklapte hij wat zijn droomjob is.
"Alle frustraties eruit brullen: heerlijk" (Jens Mortier, reclamemaker Mortierbrigade)
Het beslissende doelpunt maken op een WK voetbal, dat moet de ultieme droom zijn. Zoiets moet een behoorlijk orgastisch gevoel geven. De euforie die dan losbarst, moet enorm zijn. Het zou me niet om het applaus op zich gaan, maar om de roes die je een heel land bezorgt met je prestatie.
Ik ben nog jeugdspeler geweest bij Beerschot, maar een groot talent is aan mij niet verloren gegaan. Ik was een explosieve spits. Ik moest het hebben van flitsen, maar mijn uithoudingsvermogen was nihil. Bovendien was ik te weinig gefocust om het in deze sport te maken. Op mijn veertiende ben ik gestopt omdat ik de andere geneugten van het leven begon te ontdekken. Toch trap ik nog graag naar de goal in mijn tuin. Geregeld krul ik er de bal in de kruising.
Perfecte uitlaadklep
Als supporter van Germinal Beerschot blijf ik fel in het spel opgaan. Alle frustraties eruit brullen: heerlijk. Voor een mens zoals ik, die met veel stress te kampen heeft, is dat de perfecte uitlaatklep. Waar ik me erg in kan opwinden, is hoe Germinal Beerschot tegen grote ploegen vaak benadeeld wordt. Ik kan niet tegen jeannetten à la Frutos die zich constant laten vallen. In Engeland wordt voor dat soort vermeende fouten nooit gefloten. Onrechtvaardigheid, euforie, het zijn de grote emoties die het voetbal zo mooi maken.
Ik hou van voetballers met een hoek af. Kleurrijke figuren die ook naast het veld van zich laten spreken en al eens uit de bocht gaan. Cruyff en Maradona waren van dat type. Ook van de zelfzekere René Vandereycken was ik fan. Hij had geen last van de valse bescheidenheid die me bij de meeste Belgische spelers stoort.
Als stervoetballer heb je weliswaar een intense, maar ook vluchtige carrière. Een zware blessure en het is: game over. Eens de 35 voorbij moet het niet makkelijk zijn om nog inhoud aan je leven te geven. In het beste geval wordt je trainer. Sommigen openen een sportwinkel of een café, een démarche die meestal fout afloopt. Nu is reclame ook niet direct een vak dat je tot je 70ste kan volhouden. Ik zie het mij na mijn 55ste toch wel kalmer aan doen. In die zin is mijn beroep niet minder intens als dat van topsporter.
(pvd)
22 oktober 2012