Jan De Smet (De Nieuwe Snaar) is constant op zoek naar nieuwe impulsen

"Een muzikant die aan zijn pensioen denkt, is niet goed bezig" (Jan De Smet, muzikant De Nieuwe Snaar)

‘Ik ben nog constant op zoek naar nieuwe impulsen; er blijven genoeg muziekstijlen, opnames of instrumenten te ontdekken. In dat documenteren steek ik behoorlijk wat tijd. Mijn muzikale taal is dan ook het resultaat van heel consistent luisteren en schiften. Een liedjestekst metrisch doen kloppen met de melodie is ook iets wat ik onder de knie kreeg door veel te kijken naar hoe anderen dat deden.’

Pen en A4-schrift

‘Grote gevoelens sluipen niet snel in mijn teksten. Op dat vlak houd ik me gedeisd. Toch sta ik erop mijn teksten met de pen in een A4-schrift te noteren. Ik hou van de fysieke handeling; het gaat rechtstreeks van de hersenen naar het papier, zonder inmenging van elektronica. Pas als ik tevreden ben over het resultaat tik ik het proper over. Ook muzikaal zoek ik dat directe. Vandaar mijn voorliefde voor akoestische instrumenten.’

‘We zijn nooit met een welomlijnd idee aan een show van De Nieuwe Snaar begonnen. Initieel vertrekken we van het idee: the sky is the limit. Uiteraard zijn er budgettaire beperkingen, omdat we voor gekozen hebben zelfbedruipend te zijn en nooit een beroep te doen op subsidies. Eigenlijk is de enige richtlijn bij het werken aan een nieuwe show: het moet anders worden dan de vorige voorstellingen. Uiteraard wordt dat steeds moeilijker.‘

‘Dat is ook de reden waarom we besloten hebben om in schoonheid te eindigen met een best of. Wat ik zeker anders wil aanpakken wanneer het verhaal van De Nieuwe Snaar is afgelopen, is het toeren. Ik heb geen zin meer in reeksen van 300 voorstellingen. Het is tijd voor kortere projecten, met zoveel mogelijk verschillende muzikanten. De laatste jaren heb ik vaak voor kinderen gewerkt, maar vroeg of laat ga ik zeker ook iets voor 60-plussers doen. Even erg afwijkend van het commerciële aanbod als mijn kindervoorstellingen. Het mag niet in nostalgie blijven steken. Ik wil ouderen behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden.’

Tranen in de ogen

‘Als ik iets kan, is het een sfeer creëren. Blijkbaar slaag ik er goed in om mijn enthousiasme op het publiek over te brengen. Misschien is dat wel omdat ik zelf zo graag begeesterd wordt door mensen goed kunnen vertellen.’

‘Zo ben ik onlangs naar Dwaallicht gaan kijken, een voorstelling van Warre Borgmans. De manier waarop Warre en de muzikanten dit verhaal van Willem Elsschot brachten, was zo schoon. Het ontroerde mij. In de Engelse folk zijn er wel wat stemmen die tranen in de ogen doen krijgen. Ik mag me graag wentelen in de tristesse van die stemmen. Dat heeft een louterend effect. Dick Gaughan, Richard Thompson en Sandy Denny zijn mijn favoriete troosters.’

(pvd)