Is thuiswerken de toekomst?

“De premie die de ontslagen werknemers kregen, had als gevolg dat ze langer dan nodig werkloos waren.” (Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad en auteur van ‘Free to work’ en ‘Uw werk, uw merk’)

Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige: “E-werken was een prima middel om een drukke baan en carrière te verzoenen met de gezinsverantwoordelijkheden en een reëel alternatief voor deeltijds werken en tijdskrediet. Een deel van ‘progressief’ Vlaanderen had het niet begrepen op het boek. Patricia Ceysens was een platte materialistische streber die van haar persoonlijke ervaring een maatschappelijke trend wou maken.”

Persoonlijke gril?

In 2012 pakken Frank Van Massenhove en Tom Auwers van de FOD Sociale Zekerheid met hun boek ‘De collega's werken thuis’ (progressief) Vlaanderen wel in. Denys: “Zij beschrijven in essentie nochtans hetzelfde fenomeen, alleen gaat het nu om het succesvol invoeren van tijd- en plaatsonafhankelijk werken.”

Waaraan is dat verschil in waardering te wijten? “Veel heeft te maken met toenmalige vooringenomenheid, maar er is meer. Ceysens hing haar verhaal op aan haar individuele ervaring. Van Massenhove en Auwers beschrijven het fenomeen als overheidsmanager. Het gaat om een complete overheidsdienst met vele honderden werknemers. Dit kan niet meer worden afgedaan als een persoonlijke gril van een bevoorrechte werknemer”, verklaart Denys.

De norm?

Bovendien heeft de tijd niet stilgestaan. Technologie die thuiswerk faciliteert, is verder geëvolueerd. Ook het aantal kenniswerkers met activiteiten die in aanmerking komen voor thuiswerk is sterk toegenomen. Het fenomeen van thuiswerken heeft zich de voorbije jaren bovendien met succes gekoppeld aan Het Nieuwe Werken: een samenhang tussen nieuwe managementvaardigheden (sturen op output in plaats van bevelen en controleren), flexibele organisatieprincipes en hoogwaardige arbeidsvormen (slimmer werken).

Wordt thuiswerken nu het werken van de toekomst? Het belang zal ontegensprekelijk toenemen. Maar Denys pleit toch voor voorzichtigheid. “Er zijn redenen om niet té hard van stapel te lopen. Het aandeel thuiswerkers is nog niet echt groot. Afhankelijk van de gehanteerde definitie komen we op een percentage tussen de 12 en de 20 procent. Ook wat de opbrengst van thuiswerken betreft, is enige bescheidenheid wenselijk. De resultaten zijn duidelijk positief voor productiviteit, betere afstemming werk-privé, stress, tevredenheid en autonomie. Maar het effect blijkt al bij al beperkt. Wat communicatie met de collega's betreft, treden er negatieve effecten op als het thuiswerk meer dan 2 dagen per week in beslag neemt. Thuiswerk is geen marginaal fenomeen meer, maar of het de norm wordt in de toekomst is nog onzeker.”

(jd)