Is een belofte tot loonopslag bindend?

In het Belgische recht hebben rechtsleer en rechtspraak lang gedebatteerd over de vraag of een eenzijdige wilsuiting überhaupt rechten of plichten in het leven kon roepen. Ondanks een arrest van het Hof van Cassatie bleef hier lange tijd verzet tegen bestaan. Vandaag wordt over het algemeen aanvaard dat ook een eenzijdige verklaring - je baas die je opslag belooft bijvoorbeeld - een bron van recht kan zijn. Voorwaarde is wel dat zij geldig is.

Geen (misplaatste) grap

Om geldig te zijn moet een belofte vooreerst gedaan zijn door een bekwaam persoon die namens de werkgever verbintenissen tegenover het personeel kan aangaan. Het moet ook duidelijk zijn dat deze persoon daadwerkelijk en zonder voorbehoud een loonsverhoging heeft willen toekennen. Het volstaat dat je er redelijkerwijze mocht op vertrouwen dat je baas je in alle ernst een loonopslag voorstelde en dit niet deed louter bij wijze van (misplaatste) grap.

De gemaakte belofte moet ook een bepaald of bepaalbaar voorwerp hebben. In dit geval is dat duidelijk: een loonsverhoging. Problemen over de geldigheid ontstaan echter wanneer je baas geen enkele indicatie heeft gegeven over het bedrag van die verhoging.

Belofte maakt schuld

Ook als je baas niet duidelijk heeft gezegd wanneer je die opslag zou krijgen, kan dat problemen geven. Werd er dus enkel gesproken over ‘een’ verhoging zonder verder aanknopingspunt dat toelaat dit bedrag te berekenen, zal de gemaakte belofte - bij gebrek aan bepaalbaar voorwerp - ongeldig zijn. Je werkgever is dan niet verplicht om de ‘beloofde’ opslag toe te kennen.

Tenslotte moet de belofte een geoorloofde oorzaak hebben. Anders gezegd, je baas moet een geoorloofde reden hebben gehad die hem ertoe heeft aangezet je een belofte te maken. Hierover kan weinig twijfel bestaan als het gaat om een belofte tot loonsverhoging aan een werknemer.

Zijn al deze voorwaarden vervuld, dan is je werkgever verplicht je de loonopslag toe te kennen. Belofte maakt schuld, ook volgens ons recht.

(Met dank aan Stijn Demeestere, advocaat bij Laga).