In het spoor van de gerant: ‘Duw je op het juiste knopje?’

‘Ik heb het geprobeerd hoor, in een fabriek werken, maar dat is niets voor mij. Hier, in mijn winkel, moet ik staan’
Gerant. Het is zo’n beroep dat altijd een wat vreemde bijklank gehad heeft. “Wat doen die mensen eigenlijk? En zijn dat nu zelfstandigen of niet?” Dus regelde onze reporter een afspraak met Peter Vanrenterghem (40), al meer dan drie jaar gerant van de Kortrijkse Eldi. “Deze winkel is mijn leven, jongen. Het is alsof ik ermee getrouwd ben.”
‘Ik heb het geprobeerd hoor, in een fabriek werken, maar dat is niets voor mij. Hier, in mijn winkel, moet ik staan’

‘Ik doe mijn werk graag en dat zie je. Geef toe: ik straal toch ‘contentement’ uit?’

“Duw je niet op het foute knopje?” Peter vraagt het met pretlichtjes in de ogen. Aan de andere kant van de lijn zit een klant in de knoei met de instellingen van zijn nieuwe full hd breedbeeld tv. “Het lukt niet? Geen probleem, morgen kom ik langs.”

“Je houdt het niet voor mogelijk waar de mensen allemaal voor bellen”, zegt Peter. “Maar ik vind dat niet erg. Morgen is die man zijn probleem opgelost. Dat maakt hier allemaal deel uit van de service.”

En daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt: Peters telefoon staat geen seconde stil. Gelukkig vraagt niet elk probleem evenveel kennis van de huidige elektronica. “Mensen die bellen omdat hun wasmachine stopt met draaien. Duw eens op start, zeg ik dan. En ze gaat weer ... Alles samen is dat veel werk, ja, maar het zorgt wel voor prima mond-tot-mondreclame.”

Aan de manier waarop hij het vertelt, merk ik dat hij er stiekem van geniet. “Ik kan niet zonder mijn ‘commerce’ en al die klanten om me heen. Ik heb het geprobeerd hoor, in een fabriek werken, maar dat is niets voor mij. Hier, in mijn winkel, moet ik staan. Hier jeun ik mij”, klinkt het in onvervalst Kortrijks.

‘Een goede uitleg doet het nog altijd bij de klant’

Peter is nochtans geen man van de streek. “Ik kom van Oostende. Mijn ouders hadden daar een speelgoedwinkel. Omdat ik dat ook wel zag zitten, zo’n eigen zaak, heb ik vier jaar geleden eens een gerant van een andere Eldi aangesproken: of zijn winkel goed draaide? Hij heeft me het telefoonnummer van de hoofdzetel gegeven. Een dag later mocht ik me gaan voorstellen. Een cv had ik niet, maar ervaring in de verkoop te over. Vanaf mijn vijftiende hielp ik in de zaak van mijn ouders.”

September 2005 was het zover. Peter werd officieel gerant van de Eldi langs de Gentsesteenweg in Kortrijk. “In het begin was dat niet gemakkelijk. Elektro is niet iets wat je van achter je kassa verkoopt. Je moet er ook iets van kennen. De eerste weken waren gevuld met opleidingen. Hoe werkt dit? Hoe zit dat in elkaar?”

Telefoon. “Eldi Kortijk, goeiemorgen met Peter ... Ja? Dat komt omdat je video nog aanligt en je met ADSL werkt. Het duurt een tijdje voor je beeld hebt, dat is normaal ... Nee? Oké, ik zal iemand sturen.”

‘Ik hou wel van wat concurrentie in de buurt’

Peter had dan wel zijn eigen winkel, de cijfers zagen er in het begin niet te best uit. “Klopt, maar na een jaar was de omzet al verdubbeld. Een jaar later hebben we dat nog eens overgedaan en vorig jaar waren we de tweede of derde best verkopende Eldi van België.” ‘We’, dat zijn Peter en zijn jongere broer Hans (28) die twee jaar geleden mee in de zaak gestapt is. Hun geheim? “Service, vriendelijkheid en eerlijkheid. Klanten stellen het persoonlijke contact en een goede uitleg nog altijd op prijs. Bovendien is mijn broer elektricien waardoor we alles aankunnen: van uitleg tot levering en installatie.”

Peters winkel deed in het korte tijd zo goed dat hij concurrentie werd voor de omliggende Eldi’s. Sommigen moesten hun deuren zelfs sluiten. “Dat is spijtig, maar eigenlijk hou ik wel van wat concurrentie. Er zijn hier zeker een dozijn elektrozaken in de buurt. Elke dag vergelijken we de prijzen. Als het nodig is, passen we de onze meteen aan.”

Telefoon. “Eldi Kortrijk, goeiemorgen met Peter ... Dag mevrouw ... Ja, dat hebben we binnen ... Ik leg er een opzij. Geen probleem”, zegt Peter op zijn klantvriendelijkst. “Ik behandel anderen zoals ik zelf wil behandeld worden. Als je een probleem hebt, moet dat opgelost worden.” Een uitspraak die, moest hij van een doorsnee verkoper komen, me de wenkbrauwen zou doen fronsen. Maar bij Peter geloof je het. “Wat wil je? Deze winkel is mijn leven. Het is alsof ik ermee getrouwd ben.” En dat huwelijk lijkt een mooie toekomst beschoren. Peter vertelt me dat Eldi dringend op zoek is naar een nieuwe locatie in Kortrijk. “Met Peter als uitbater?” “Dat spreekt voor zich. Het zou eens anders moeten zijn”, lacht hij.

‘Druk? Ik heb zelfs geen tijd om het stof af te doen’

En euh, verkoopt elektro eigenlijk nog goed? “Het is nog nooit zo druk geweest. De laatste weken heb ik zelfs geen tijd gehad om het stof af te doen. En je houdt het niet voor mogelijk, maar als Piet Huysentruyt vanavond op tv een nieuw soort blender gebruikt, vliegen die hier morgen als zoete broodjes de deur uit. Ik heb bijvoorbeeld ook nog nooit zoveel tv’s verkocht als toen de kranten enkele weken geleden schreven dat de prijs van elektro ging stijgen als gevolg van de crisis in Japan. Het was hier alsof iedereen nog snel wou tanken aan de laagste prijs.”

Peter opent de deuren van zijn winkel om halftien. “Maar dat betekent niet dat ik dan pas start. Deze morgen heb ik bijvoorbeeld al wat boekhouding gedaan, iets waar ik overdag geen tijd voor heb. En ’s avonds ben ik ook nooit vroeg thuis. En zo gaat dat door: zeven op zeven. Maar daar kies je voor. En ik heb daar geen probleem mee. Ik doe mijn werk graag en dat zie je. Geef toe: ik straal toch contentement uit.”

Zou een zaak die helemaal van hemzelf is Peter niet nog gelukkiger maken? “Ik heb daar al aan gedacht. Maar uiteindelijk zit ik hier goed als gerant. Toen ik startte, moest ik enkel een bankwaarborg op tafel leggen. Voor al de rest, van winkelruimte tot publiciteit, zorgt Eldi. Maar verder doe ik wat ik wil, alsof dit mijn eigen zaak is.”

Eldi strijkt ook meer dan de helft van Peters omzet op. “Die verdeling ligt voor elke gerant anders en hangt onder meer af van je omzet en of je personeel in dienst hebt. Ik vind het trouwens maar logisch dat er een groot deel naar Eldi gaat. Zij hebben ook de grootste kosten: voorraad, transport, boekhouding enzovoort.”

Maar het grootste voordeel van het franchisesysteem is volgens Peter dat het heel gemakkelijk is om in te stappen. “Ik heb nooit het gevoel gehad van nul te moeten beginnen. Trouwens, wie durft of kan het in deze tijden nog aan om volledig zelfstandig te beginnen?”

(wim.verdoodt@jobat.be)                      

11 maart 2009
Anderen bekeken ook