Beroepenfiches
Vorige

1 van 162

Volgende
Volgend artikel:

Het werk en salaris van een senior accountant?

In Brugge staat de dierenpolitie paraat: "Een dier is geen voorwerp"

“We moeten op elkaar kunnen rekenen, ook in moeilijkere omstandigheden. Bij de dierenpolitie zijn we allemaal een beetje avonturier. Je moet geen held zijn, maar je hebt toch best wat lef.” (Bart Saelens met rechts collega Bart Bonne)
In de politiezone Brugge kunnen ook dieren op bescherming rekenen. Sinds oktober is daar immers de dierenpolitie actief. De leden van het team staan hun collega’s bij in dringende zaken waarbij dieren betrokken zijn.

“Wij werken vanuit de tweede lijn”, vertelt eerste inspecteur Bart Saelens. “Wij geven richtlijnen aan de interventieploegen, bijvoorbeeld over wat ze moeten doen met honden als de eigenaar naar het ziekenhuis moet. Gaat een zaak hun boekje te buiten, dan roepen collega’s eveneens onze hulp in. Dat gaat dan bijvoorbeeld over een zwaar verwaarloosd of mishandeld dier. Wij treden ook op als het hoogdringend is. Denk maar aan een hond in een geparkeerde auto. In de zomer wordt het daar al gauw 40 tot 45 graden. Wij komen dan snel ter plaatse om te kijken, want uiteindelijk gaat het om de verwaarlozing van een dier. De eigenaars zullen we goed informeren en sensibiliseren.”

“Meldingen komen vaak van burgers. Als we vaststellen dat een situatie niet kan verbeteren, dan verhuizen we verwaarloosde dieren naar een opvangplek. Neem een hoogbejaarde man die verschillende dieren heeft, maar daar niet zo goed meer voor kan zorgen. Die situatie lijkt onhoudbaar. Maar als je die dieren zomaar weghaalt, duw je die man misschien de dood in. Wij houden dus ook altijd rekening met de sociale kant. Als we vaststellen dat iemand niet meer voor zichzelf kan zorgen, verwittigen we de wijkagent of andere instanties.”

Niet bang zijn

“Om dit werk te doen, moet je natuurlijk een dierenvriend zijn”, vertelt Bart. “Dieren vormen mijn habitat van toen ik klein was. Naast mijn wieg waakte een Mechelse herder. Ik ga graag om met dieren omdat je meteen die oprechtheid voelt. In mijn job mag je ook geen schrik hebben van dieren. Neem nu een hond of een paard, die voelen dat onmiddellijk. Verder moet je bij de dierenpolitie toch ook een beetje een avonturier zijn. Je moet geen held zijn, maar je hebt best wat lef. We moeten op elkaar kunnen rekenen, ook in moeilijkere omstandigheden. Want als de ene gaat lopen en de andere blijft staan, waar ben je dan?”

Elektrische schok

“Er is een anekdote waar ik nog altijd om moet lachen. Mijn goede collega – met wie ik trouwens al 32 jaar bevriend ben – en ik stonden aan een wei met paarden. Die dieren moesten binnengeloodst worden in een stal. Mijn collega vroeg me de prikkeldraad even omhoog te houden zodat hij in de wei kon. Er stond toch geen stroom op, zei hij. Maar zodra ik de prikkeldraad omhoogtrok, kreeg ik daar toch een harde schok! Mijn collega viel bijna om van het lachen. Nu, met onze verrekijker zie je veel, maar bijvoorbeeld niet hoe drassig de grond is. Vijf meter in de wei zakte hij tot halverwege zijn scheenbeen in de modder. Hij zat gewoon vast. Ja, toen stond het 1-1 natuurlijk. Zo werden we allebei gedoopt.”

Dankbaarheid en voldoening

Naast grappige momenten maken de leden van de dierenpolitie ook aangrijpende gebeurtenissen mee. “Ik was opgeroepen voor een verwaarloosde hond. Wat ik in die krotwoning aantrof, was echt vreselijk. Dat had ik nog nooit gezien. Als ik eraan terugdenk, moet ik nog altijd slikken. Binnen zat een hond, Omer. Dat dier was op. Zijn lijf was kapot gevreten door schurft, de nagels opgekruld als een spiraal. De eigenaars zegden dat ze niet meer binnen durfden omdat het zo’n agressieve hond zou zijn. Maar dat was dus een doodbraaf beest. Men had gewoon geen tijd en geen zin meer om ervoor te zorgen. We hebben Omer onmiddellijk in beslag genomen. Hij leefde nog veertien dagen, zeer goed omringd door de mensen van het Blauwe Kruis.”

Omer de verwaarloosde hond

“Dat was echt bijzonder aangrijpend, maar het gaf me ook veel voldoening. Ik ben de anonieme melder erg dankbaar, want dankzij die persoon werd Omer op het einde van zijn leven met liefde omringd. Dat is belangrijk, want een dier is geen voorwerp. Dat we meteen resultaat zien van ons werk, maakt het zo aangenaam. We voelen ook veel dankbaarheid. Niet alleen van dieren, ook van mensen die hulpbehoevend zijn bijvoorbeeld.”

(William Visterin)

4 februari 2020
Anderen bekeken ook