Dries Vermeiren vond na enkele jaren als verpleegkundige op de cardiologieafdeling van een ziekenhuis zijn weg naar thuisverpleging. “Ik was op zoek naar iets nieuws en herinnerde me mijn stage bij het Wit-Gele Kruis nog goed. Daar keek ik met een heel goed gevoel op terug”, zegt hij. “Je hoort soms dat je beter veel ervaring opdoet voor je start als thuisverpleegkundige, maar dat klopt volgens mij niet. Net omdat alle verschillende technieken nog vers in je geheugen zitten, is het ideaal om kort na je studies als thuisverpleegkundige te beginnen. Je krijgt er ook goede begeleiding. Ik heb veel collega’s die hier meteen na hun opleiding zijn gestart.”
Na tien jaar groeide Dries door tot een van de zeventien referentieverpleegkundigen wondzorg in de provincie Antwerpen. Hij ondersteunt hij collega’s met advies over hoe ze bepaalde complexe wonden kunnen verzorgen. “Ik werk voornamelijk buiten de Singel en mijn naaste collega-referentieverpleegkundige erbinnen”, legt hij uit. “Maar dat is geen harde scheiding. We helpen mekaar, springen bij als we kunnen. In onze twee regio’s samen kunnen een veertigtal collega-verpleegkundigen op onze ondersteuning rekenen.”
De nieuwe rol was een sprong in het onbekende, maar wel één die Dries erg zag zitten. “Het was de provinciale stafmedewerker wondzorg die mijn profiel opmerkte en me een voorstel deed. Het sprak me meteen aan, maar een jaar gaan studeren terwijl je een gezin hebt en middenin verbouwingen zit, is niet niets. Met de steun van mijn vrouw en m’n collega’s begon ik toch aan de opleiding aan de KdG Hogeschool, gesponsord door het Wit-Gele Kruis. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad.”
Als referentieverpleegkundige geniet Dries elke dag van veel variatie en uitdaging. “Bij wondzorg komt erg veel kijken. Het belang van de juiste voeding is bijvoorbeeld niet te onderschatten, en bij doorligwonden moet je samen met de vaste thuisverpleegkundige en arts op zoek naar de oorzaak en de juiste aanpak. Het is ook heel fijn om je collega’s te kunnen ondersteunen en samen naar oplossingen te zoeken. Door vormingen te volgen en congressen bij te wonen, blijf ik continu bijleren.”
Wil jij net als Dries uitdaging en voldoening vinden in jouw carrière? Ontdek de mogelijkheden bij het Wit-Gele Kruis van Antwerpen!
Thuisverpleegkundige zijn in Antwerpen heeft zijn charmes. “Ik kom op erg veel verrassende plekken: het bedrijf achter Tomorrowland, verschillende kledingwinkels, binnenvaartschepen, noem maar op. Ik verzorgde al eens een patiënt op de Sinksenfoor en een kindje op schooluitstap in de Zoo. De spanning die daarbij hoort, is nog een leuke extra (lacht).”
Ook bij de patiënten thuis heeft Dries een heel aangenaam contact. "In hun vertrouwde omgeving lukt het beter om samen met de mensen te lachen en zwanzen. Je kan gemakkelijk een gesprek aanknopen als je bijvoorbeeld een foto ziet hangen. Die babbel doet zowel hen als mij deugd. Ik vind de eigenheid van elke patiënt ook heel mooi: van de patiënten die nog echt Antwaarps spreken tot de mensen die van overal in de wereld naar hier verhuisden.”
In de mate van het mogelijke neemt Dries de fiets. Ook dat is een pluspunt aan zijn job. “In Borgerhout fiets ik vrijwel altijd, omdat ik daar dichtbij woon. Fietsen door Antwerpen is op zich al ontspannend, maar het heeft nog zoveel voordelen. Je raakt vlot door de verkeersdrukte en moet nooit inzitten met parkeren.”
Dries heeft geen vaste ronde of vast team. Toch ontbreekt het hem niet aan collegialiteit. “Ik ken alle collega’s van mijn afdeling. Met de meesten heb ik sowieso een heel hecht contact. We zien elkaar niet elke dag, maar komen we elkaar tegen, dan doen we een babbeltje. De kleinere, vaste teams vragen me ook mee als zij iets organiseren dat losstaat van de activiteiten van het feestcomité van de afdeling. Zo ben ik eigenlijk overal welkom en behoud ik een heel fijne band met iedereen.”
Klaar om jouw passie voor zorg in te zetten? Ontdek hoe jij het verschil kunt maken bij het Wit-Gele Kruis van Antwerpen!
Ontvang nieuwe 'Wit-Gele Kruis Antwerpen' jobs meteen in je mailbox.