Huishoudhulp verdient meer respect

Via coaching en vorming wil PIT zijn huishoudhulpen weerbaarder maken. Onder andere door hen te leren hoe ze een klant kunnen duidelijk maken dat hij té veel verwacht.

Net omwille van het gebrek aan erkenning spreekt Wouter Van der Vurst, directeur van PIT, de dienstenchequeafdeling van Familiehulp, liever van huishoudhulpen dan van poestvrouwen. “Zonder de inzet van onze huishoudhulpen zouden duizenden huishoudens in de soep draaien. Daarom zien we het als een belangrijke taak om hen meer zelfwaarde te geven.”

Dat doet PIT via coaching en vorming. “Soms moeten onze coaches ze over een drempel helpen”, vertelt Van der Vurst. “Perfect oplosbare problemen kunnen voor huishoudhulpen een muur zijn waar ze tegenaan lopen. Buitensporige verwachtingen van sommige klanten zijn een goed voorbeeld. Wij leren onze huishoudhulpen op een vriendelijke manier aan te brengen dat iemand té veel van hen vraagt. Nog een voorbeeld: een klant vraagt de huishoudhulp om de schoenen uit te trekken om een parketvloer te poetsen. Voor de veiligheid van onze medewerkers is dat niet evident: onlangs brak een van hen nog een teen na te zijn uitgegleden. In zo’n situatie gaat de coach bij de klant langs om te bekijken hoe dit probleem opgelost kan worden. Zelf hebben de huishoudhulpen soms te veel schrik om iets aan een klant te vragen. Als ze bijvoorbeeld maden vinden in de gft-bak die ze moeten schoonmaken, durven ze daar vaak niets over te zeggen. Anderzijds waken wij er over dat onze medewerkers kwaliteit bieden.”

Geen boodschappen

Een PIT-coach is én vertrouwenspersoon voor de huishoudhulp én aanspreekpunt voor de klant. Hij moet bemiddelen als een klant bijvoorbeeld eist dat een allochtone huishoudhulp haar hoofddoek afneemt.

“Zelf gaan wij de klant noch de medewerker iets verbieden”, zegt de PIT-directeur duidelijk. “Als er zo’n conflict ontstaat of als klanten of medewerkers zich onheus behandeld voelen, proberen we dat probleem met gezond verstand te benaderen. Vaak is de uitkomst dat we een andere standplaats voor de huishoudhulp zoeken.”

Af en toe is er sprake van ‘grensoverschrijdend gedrag’ van de klant. Wouter Van der Vurst: “Als klanten de huishoudhulp vragen om boodschappen te doen, moet hij of zij dat weigeren. Ons takenpakket heeft nu eenmaal juridische beperkingen. Van écht grensoverschrijdend gedrag, zoals geweld, pesten of ongewenste intimiteiten, zijn onze medewerkers heel zelden slachtoffer. Komt het toch voor, dan is het de PIT-coach die tussenkomt.”

Eenzaam beroep

Tweede peiler, naast coaching, is vorming. Elke nieuwe huishoudhulp die bij PIT begint, volgt een module om de job en de organisatie te leren kennen. Per medewerker houdt PIT een competentiekaart bij, die toelaat op te volgen in welke mate de medewerker aan de vereiste competenties voldoet. Op basis daarvan kunnen, in samenspraak met de huishoudhulp, opleidingen gekozen worden. Dit jaar zitten in het aanbod onder meer de cursussen ‘assertiviteit, respect moet je vragen’, ‘ergonomie’ en ‘meerwaarde in je job’.

Per regio organiseert PIT ook een jaarvergadering met workshops. “Zo’n bijeenkomst is ook goed om verbondenheid te creëren”, weet Van der Vurst. “Belangrijk, want huishoudhulp is eigenlijk een eenzaam beroep: op de werkvloer sta je er altijd alleen voor.”

De vorming heeft ook aandacht voor het fysieke aspect van het beroep. Huishoudhulpen krijgen niet zelden af te rekenen met rugklachten wegens het vele heffen en polsklachten wegens het te fors uitwringen van dweilen. “Ze krijgen tips om dergelijke klachten te vermijden. Dit gaat niet enkel het ziekteverzuim tegen, het doet de medewerkers ook inzien dat ze zorg moeten dragen voor hun lichaam. Als je acht uur aan een stuk poetst, is dat een niet te onderschatten belasting. Ik heb het zelf eens geprobeerd: na afloop ben je uitgeteld.”

(pvd)