Mede mogelijk gemaakt door: UZ Leuven

Hoe doe je dat als jonge leidinggevende?

“Doe het werk dat je graag doet, dat is een must. Je moet plezier blijven hebben in je job”, stelt Elien Verschuere (UZ Leuven)

Je nam als hoofdverpleegkundige twee teams onder je vleugels. Hoe ging dat?

“Ik ben hoofdverpleegkundige van de afdeling gynaecologische oncologie bij UZ Leuven, waar ook andere specialisaties bij horen zoals fertiliteit en benigne gynaecologie (goedaardige gynaecologische aandoeningen, n.v.d.r.). Daarvoor werkte ik als verpleegkundige op de afdeling hematologie."

"Toen mijn collega hoofd bij hematologie uitviel, was het ziekenhuis op zoek naar iemand die de twee afdelingen – gynaecologische oncologie én hematologie dus – voor een tijd onder zijn hoede kon nemen. Ik heb me kandidaat gesteld.”

Mensen houden vaak niet van verandering. Hoe ben je erin geslaagd om er een positief verhaal van te maken?

“Dat ik al een basis had in beide afdelingen heeft zeker geholpen. Maar dat was uiteraard niet genoeg. Ik heb voor elke afdeling een adjunct aangesteld, geïnvesteerd in hun opleiding en hen vertrouwen gegeven. Die personen hebben hun taken absoluut ter harte genomen. Zo kon ik de dagelijkse taken meer loslaten en me ook bezighouden met andere zaken."

"Voorts was ik me ook bewust van de verandering die de samensmelting met zich meebracht. Zodra ik zag dat mensen het wat moeilijker hadden of zich anders gingen gedragen, heb ik hen aangesproken. Communicatie is altijd belangrijk.”

Interesse in een job als hoofdverpleegkundige? Bekijk het huidige vacatureaanbod

Hoe besteed je als leidinggevende je tijd tussen twee afdelingen?

“Ik heb mijn dagen telkens verdeeld in halve dagen tussen die twee diensten die – als ik goed doorwandel in het ziekenhuis – toch op tien minuten van elkaar zijn verwijderd. Ik heb ook aangegeven dat ik altijd telefonisch bereikbaar was als ze me nodig hadden. Want als je niet aanwezig bent, weten mensen vaak niet waar je bent. Daarnaast heb ik iedereen de nodige inspraak gegeven. Als collega’s vonden dat er iets anders moest, waren ze altijd welkom om dat aan te geven bij mij.”

Je werkt intussen 3,5 jaar als leidinggevende. Waar haal je de inspiratie?

“Op verschillende plaatsen. Bij de collega-hoofdverpleegkundigen van de andere afdelingen, die ook als mentor kunnen fungeren. Vanuit de zogenaamde zone oncologie zitten wij dagelijks samen. Ik kan ook terecht bij mijn directe leidinggevenden. Binnen de eigen teams zit er ook heel veel expertise."

"En dan is er nog de multidisciplinaire ondersteuning met artsen, psychologen en maatschappelijke assistenten, waar ik ook inspiratie opdoe. Intussen zijn de twee teams weer opgesplitst en ben ik opnieuw hoofd gynaecologische oncologie. Ik heb er alvast veel van opgestoken.”

Welke tips kun je op basis van je ervaringen meegeven aan jonge of startende leidinggevenden?

“Ik raad aan om altijd de stap te durven zetten naar de collega’s ter ondersteuning. Wees ook kritisch voor jezelf. Durf feedback te vragen voor elk onderdeel van je werk aan elke discipline of ‘arm’ van de structuur. Je krijgt van iedereen andere inzichten. En bovenal: doe het werk dat je graag doet, dat is een must. Je moet plezier blijven hebben in je job.”

Ben jij nog blij met je huidige job? Doe de test!

Hoe gaat dat in je afdeling gynaecologische oncologie? Niet altijd evident, toch?

“Patiënten komen inderdaad vaak naar ons voor een behandeling, maar helaas halen ze het soms niet. Dat kan best zwaar zijn, al ben ik niet iemand die zijn werk mee naar huis neemt. Bovendien krijg ik ook erg veel dankbaarheid van patiënten en hun familie. Dat doet zeker deugd.”

Martine Degand (UZ Leuven): “Ik wil niet werken met een mentaliteit dat ik toch niks kan veranderen.”

Logistieke medewerkers slaan handen in elkaar

“De housekeeper van de afdeling”, zo vat Martine Degand, logistiek medewerker op de afdeling gynaecologische oncologie bij UZ Leuven, haar job samen. Samen met vier andere logistieke collega’s zorgt ze op die dienst voor de ondersteuning van de zorgkundigen en verpleegkundigen. Denk aan maaltijden rondbrengen, bestellingen opnemen, planning van onderzoeken opstellen of medicijnen ophalen bij de ziekenhuisapotheek.

Martine kwam twee jaar geleden na een interne opleiding terecht in deze job, die ze erg graag doet. “Het was een openbaring voor mij. Ik ben van nature een zorgend type en heb ook echt het gevoel dat ik deel uitmaak van het team en van de hele zorgketting”, klinkt het enthousiast.

“We zijn mee de oren en ogen van de afdeling. Dat uit zich in kleine details, zoals het vlot ter beschikking stellen van het noodzakelijke materiaal, van mondmaskers tot vuilniszakken.”

Lees ook: 5 cruciale vragen over werken in de zorg

Deur openen

Vorig jaar kreeg Martine de vraag om deel te nemen aan de interprofessionele adviesraad bij UZ Leuven en stelde zich kandidaat. In dat overlegcomité vertegenwoordigt ze haar dienst en haar collega’s en werkt ze samen met logistieke medewerkers van andere afdelingen én met de directie.

“We kunnen er uitleggen waar we op botsen en bekijken samen hoe we de logistiek efficiënter, economischer en ecologischer kunnen maken. Aangezien wij elk een andere afdeling vertegenwoordigen, leren we ook van elkaar en kunnen we de efficiënte werkwijzen overnemen.” Dat uit zich in aanpassingen die op het eerste gezicht bescheiden lijken, maar een grote impact hebben.

“Zo spraken we af dat elke afdeling zelf verantwoordelijk is voor het goed afsluiten van de afvalcontainer. Iedereen schrijft de eenheid van de dienst erop. Dit laat toe om de containers te traceren.”

Martine is blij dat ze in dat overleg haar steentje kan bijdragen. “We kunnen zo voor verbinding zorgen op alle niveaus, tussen de afdelingen en tussen het management- en directieniveau. De transparantie die je ermee creëert, laat ons ook toe om aan ieders welzijn te werken”, stelt ze. Of hoe ze zich hiermee bewust engageert. “Ik wil niet werken met een mentaliteit dat ik toch niks kan veranderen. Zo open ik een deur om mee zaken te kunnen wijzigen of verbeteren.”

Extra: Het tweesnijdend zwaard van engagement

(William Visterin) - Bron: Go for happy Magazine