Het zit in onze genen

An David ervaart het Zorghotel als een warme, huiselijke omgeving.

De zorgmicrobe heeft An David (45), actief als verpleegkundige in het Zorghotel in Oostende, van geen vreemden. Haar moeder werkte als keukenhulp in een zorginstelling en als kind mocht ze af en toe eens met haar meegaan. “Ik kwam er in contact met de bewoners en kreeg een mondmaskertje van de verpleegsters”, vertelt An David. “Thuis richtte ik onze woonkamer in als een ziekenboeg en mijn poppen waren mijn patiënten.”

Na een opleiding secretariaat en een loopbaan in de administratieve sector maakte ze op 32-jarige leeftijd de overstap naar de zorg. “Met mijn diploma algemene verpleegkunde startte ik in de thuisverpleging bij Solidariteit. Ik werkte een week en was daarna een week thuis. Ik was niet echt op zoek naar een nieuwe werkkring, maar ik kon mijn job in de thuisverpleging steeds moeilijker combineren met de zorg voor mijn kind. De opening van het Zorghotel in Oostende bood me de kans een carrièreswitch te maken”, vertelt An David.

Afwisseling troef

An heeft zich die overstap naar het Zorghotel nog geen moment beklaagd. “Vooral de afwisseling en de onvoorspelbaarheid van het werk vind ik fijn; geen dag is hetzelfde. Ik merk dat een minder afgelijnde baan me heel erg aanspreekt. In een Zorghotel heb je een grote verantwoordelijkheid en wordt heel veel eigen initiatief verwacht. Daarnaast vind ik het een troef om deel uit te maken van een team: we zetten elke dag ons beste beentje voor om een optimale zorg te garanderen. Bovendien hoef ik maar enkele minuten te fietsen om op mijn werk te geraken, wat uiteraard een bijzonder groot voordeel is.”

An ervaart het Zorghotel als een warme, huiselijke omgeving. “Bewoners kunnen yogalessen volgen, boeken kiezen uit de mobiele bibliotheek, ze gaan slapen op hun eigen ritme en het eten is bijzonder lekker. Op die manier voelt het werk aan als thuiskomen. Ik ben perfect gelukkig in het Zorghotel.”

Voorbestemd om in de zorg te werken

De moeder van Kim Verhaeghe (35) is onthaalmoeder, haar oom en tante werken als verpleegkundigen. Het stond dan ook in de sterren geschreven dat Kim in de zorgsector zou stappen. Met een diploma A2 geriatrisch verpleegkundige kon Kim in 2005 aan de slag in de thuisverpleging bij Solidariteit. Ondertussen behaalde ze ook nog een diploma bachelor verpleegkunde.

“Ik werk in de regio Zwevegem. Mijn taken als thuisverpleegkundige zijn het wassen van patiënten, inspuitingen geven, wondzorg, steunkousen aandoen enzovoort. Het gaat zeker niet alleen om oudere mensen; een van mijn patiënten is een kindje met diabetes. Ik start rond 6 uur ‘s morgens en tegen de middag heb ik een 20-tal patiënten bezocht. Ik werk 25 uur per week en vervolgens ben ik een week vrij; in een gezinssituatie met drie kinderen is dit voor mij ideaal.”

Zelfstandig werken

“Zelfstandig werken vind ik een belangrijke meerwaarde en het geeft me veel voldoening. Ik kan mijn planning grotendeels zelf bepalen, afhankelijk op welk tijdstip patiënten verzorgd willen worden. Bij de meeste patiënten ben ik ‘kind aan huis’: je creëert een warme band en ze vinden het fijn om verzorgd te worden in hun eigen omgeving.”

Nieuwe uitdagingen

Kim is nog lang niet uitgekeken op haar job. “Ik ben in het project ‘onco@home’ gestapt, een samenwerkingsverband waarbij we oncologische patiënten voorbereiden op hun verblijf in een ziekenhuis en onder meer bloedafnames doen. Daarnaast ben ik ook lid van het verpleegtechnisch team van Solidariteit om nieuwe collega’s wegwijs te maken en handelingen aan te leren. Na 14 jaar ben ik nog altijd heel tevreden met mijn job. Aan uitdagingen geen gebrek”, besluit Kim Verhaeghe.

(wv)