Verpleegkundigen vinden toffe collega’s heel belangrijk
Een goede band met collega’s, een werkgever die luistert en voldoende tijd, dat zijn de voornaamste eisen van toekomstige verpleegkundigen.
Ik ben hoofdverpleegkundige op een afdeling binnen de dienst ouderenpsychiatrie van het Universitair Psychiatrische Centrum KU Leuven. Mijn belangrijkste werk is zorgtaken plannen en een zorgteam aansturen, een zorgteam dat deel uitmaakt van een ruimer multidisciplinair team met artsen, psychologen en diverse therapeuten.
Op onze afdeling is er plaats voor 23 patiënten. Het zijn oudere mensen met zowel cognitieve als lichamelijke problemen. Ze worden opgenomen om een diagnose en behandeling op punt te stellen, en om gedrag en sociale aspecten in kaart te brengen zodat we gerichte adviezen kunnen geven. Met ons zorgteam volgen wij hen daarvoor 24/7 op. In samenspraak met de superviserende psychiater bepaal ik mee het opname- en ontslagbeleid.
Mijn allereerste stage verpleegkunde liep ik op een geriatrische afdeling. Dat was een heel positieve ervaring, en een eyeopener: werken met oudere mensen lag mij, ontdekte ik. Ik kon veel voor hen betekenen en dat gaf me een bijzondere voldoening.
In het vervolg van mijn opleiding, zelfs tijdens mijn studies criminologie, is die goesting verder gegroeid om met ouderen te werken. Ik startte op een opnameafdeling voor volwassenenpsychiatrie in het UPC KU Leuven, maar ging nadien gedurende drie jaar aan de slag als hoofdverpleegkundige in een woonzorgcentrum, op een afdeling met verhoogd toezicht voor patiënten met dementie. Daarna kwam ik terug naar de ‘heimat’, dit keer als hoofdverpleegkundige in de ouderenpsychiatrie, wat ik al die tijd ben gebleven binnen het UPC KU Leuven.
Héél graag. Mijn baan biedt veel afwisseling. Ik ben van nabij betrokken bij de dagelijkse zorgpraktijk en tegelijk krijg ik ruim gelegenheid om het beleid van de dienst mee te sturen en vorm te geven. Ik heb verder een aantal terugkerende taken, maar omdat je ze doet voor mensen –medewerkers, patiënten of familie– voelen ze nooit aan als routine.
Onze dienst ouderenpsychiatrie is heel dynamisch. Zelfstandig werken wordt er gestimuleerd en met de collega’s, ook van andere afdelingen, heb ik een hechte band. Ons werk is altijd interessant. Samenwerken vruchtbaar. En meestal ook gewoon keileuk!
Weet je, werken in de ouderenpsychiatrie verlangt een gezonde balans in wat wij de drie H’s noemen: hoofd, handen en hart. Een team daarin leiden en de energie van je spelers sturen vind ik een voorrecht. En wat ik ook erg waardeer is de stimulans binnen onze organisatie om jezelf tot continue bij te scholen –eigenlijk wordt het verwacht. Tenslotte ook de grote vrijheid om mijn werk zelf te kunnen regelen.
Ik klaag niet. Als hoofdverpleegkundige in ons ziekenhuis krijg ik een functietoeslag. Waar een gewone verpleegkundige weekend-, nacht- of avondwerk moet presteren om een extra vergoeding te genieten bovenop zijn vaste loon, krijgen wij dat automatisch.
Ik denk het niet. Wat meer geld kan moeilijk wedijveren met werk dat je graag doet en de goede contacten met je collega’s.
Een switch naar een ander domein in de zorgsector hoeft voor mij evenmin. Depressie, bipolaire stoornis, geheugenaantasting, wanen, hallucinaties, gedragsproblemen… bij heel wat symptomen en aandoeningen komt een boeiende mix kijken, niet alleen van psychiatrie en psychotherapie maar ook neurologie, farmacologie, niet-medicamenteuze interventies. Je doet aan familiebegeleiding en niet te vergeten zijn er ook de ethische en medico-legale aspecten. Dat maakt ons werk veeleisend maar ook boeiend en leerrijk: voor mij onbetaalbaar.
Bovendien vind ik werken in de zorg in het algemeen, en voor ouderen in het bijzonder, iets om trots op te zijn! En ouderenpsychiatrie is bij uitstek een domein waar nu heel wat wetenschappelijk onderzoek gebeurt, en dus volop evolueert.
Veertig uur, in een statuut dat 38 uren voorziet. Ter compensatie heb ik elke maand een extra vrije dag. Heel fijn is dat.
Neen.
Daar ben ik niet mee bezig.
Wonen: onze hypotheek afbetalen.
Aan de nieuwste smartphone. Laat staan een snelle of blitse auto.
Aan boeken en CD’s. En aan uitgaven om goed te leven en te eten met mijn gezin. Ook aan een goeie fiets en fietskledij natuurlijk, wat dat betreft is mijn fietsvergoeding voor woon-werkverkeer erg welkom.
Voorzichtig blij zijn. Ik zou beslist blijven werken als hoofdverpleegkundige. Weliswaar niet meer fulltime, maar toch genoeg om voldoende voeling met de afdeling te behouden en die functie te kunnen blijven uitoefenen.
Wil je zelf graag getuigen over jouw loon? Stuur ons een e-mail via redactie@jobat.be, dan nemen wij contact met je op!
8 oktober 2018Een goede band met collega’s, een werkgever die luistert en voldoende tijd, dat zijn de voornaamste eisen van toekomstige verpleegkundigen.
Wij vroegen aan verpleegkundige Gina Mares (49) uit Overijse hoeveel zij netto per maand verdient …
Dat de hoge werkdruk zwaar weegt op verpleegkundigen, verscheen uitvoerig in de media. Maar samen patiënten verzorgen, creëert een hechte band.
Is het bijzonder stresserend om te werken op spoed of een intensieve zorgafdeling? Met die vraag trokken we naar UZ Leuven.
We vroegen hoofdverpleegkundige Matthias Van Houdenhove (43) uit Sint-Kwintens-Lennik hoeveel hij netto per maand verdient …
Geheel objectief bekeken blijkt het zeer handig om een verpleegkundige als (liefdes)partner in huis te hebben. En wel om de volgende redenen ...
Welke Rode Duivels worden het vaakst in mensen hun top 3 van favoriete collega’s gezet? Wie absoluut niet? En kijk jij naar voetbal met je collega's?
Een onbelast centje bijverdienen was nog nooit zo eenvoudig. We zetten alle voor- en nadelen van de flexi-job op een rijtje.
We vroegen aan een 52-jarige ICT-consulent bij de lokale politie hoeveel hij verdient en wat zijn job precies inhoudt...