Cartoonist Marec: 'Alsof je met alles moet lachen'

‘Gelukkig maken de roepers op de fora geen tekeningen. Het zouden slechte cartoonisten zijn’, aldus cartoonist Marec

Ik vertrek steeds meer vanuit een zekere ergernis. Ik lees heel veel kranten en bots altijd wel op iets dat me stoort. Dat zijn zeker niet altijd uitspraken van politici, het kan evengoed om drukkingsgroepen gaan. Ieder loopt achter zijn eigen vlag. De politici worden de speelbal van de kiezer. Terwijl: als iedereen in dit land zijn zin moest krijgen, dan wordt het onleefbaar.

Eigen gang

Precies daarom is het mijn taak als cartoonist om mijn eigen gang te gaan. Ik hoef met niemand anders rekening te houden. Als ik de extreme reacties in lezersbrieven of op internetfora zie, wil ik daar een antwoord op bieden. Als anderen agressief worden, heb ik net de reflex om het rustig te houden. Gelukkig maken de roepers op die fora geen tekeningen. Het zouden slechte cartoonisten zijn. Een cartoonist moet ook mededogen en empathie hebben.

Dat de lezers dubbel liggen van het lachen, hoeft niet altijd. Als ik tv kijk of op het internet surf, krijg ik de indruk dat alles tegenwoordig om te lachen moet zijn. De harde humor is het meest in trek: daar val je mee op. Gelukkig voel ik geen enkele behoefte om elke dag te scoren. Of het nu grappig is of niet: als ik een goed idee heb, ben ik al tevreden. De eenvoudigste cartoons zijn de beste. Wie koste wat het kost als een intellectueel wil overkomen, is eigenlijk heel dom.

Voorbije zomer mocht ik de Ronde van Frankrijk volgen voor Het Nieuwsblad. Drie weken lang was ik verplicht heel snel en direct te werken. Zonder voorbereiding in potlood. Zo spontaan en eerlijk heb ik mijn tekeningen eigenlijk het liefst. Tijdens de Tour ontdekte ik overigens dat ik ook buiten mijn atelier kan functioneren. Het lukte zelfs in een druk perscentrum. De talrijk aanwezige sportjournalisten keken al eens over mijn schouder mee. Voor een cartoonist die altijd in zijn eentje zit te wroeten, is die directe feedback een verademing.

Schoonheid

Graag zou ik eens op mijn heel eigen manier een strip maken. Ik zou het dan bijvoorbeeld over de gezondheidsrage willen hebben: tegenwoordig wordt een gezonde levensstijl je bijna opgedrongen. Ook over de man-vrouw relatie wil ik het een en ander kwijt. Een cartoon is toch wel wat beperkt. Het zou prettig zijn om een keer meer ruimte te hebben om wat te vertellen. Vijf jaar geleden ben ik terug beginnen schilderen. Dat werkt al bevrijdend. Ik voel een groeiende nood om mooie dingen te creëren. De wereld van vandaag kan wel wat schoonheid gebruiken.’

Kamer 2011, de nieuwe bundel cartoons van Marec, verschijnt bij Uitgeverij Van Halewyck (12,50 euro).

(pvd)