Geen artsen, maar ingenieurs zonder grenzen

“Werken in Afrika is soms behelpen. Maar je leert het ook wel echt door en door kennen.” (Luc Stevens van Ingenieurs zonder Grenzen)

Van het vernieuwen van elektrische installaties en het installeren van waterputten tot de complete ruwbouw van scholen en ziekenhuizen. Het soort werk waarbij de Ingenieurs zonder Grenzen inspringen, is erg divers.

“Vzw, ngo’s, ontwikkelingsorganisaties, maar ook particulieren kunnen ons contacteren als ze bepaalde werken willen uitvoeren in ontwikkelingsgebied”, vertelt Luc Stevens. “Het is spijtig om te zeggen, maar heel vaak gaat dat nog over de installatie van pure basisbehoeften. Denk aan drinkwaterinstallaties, het aanleggen van sanitair of het opzetten van funderingen voor een gebouw.”

Vijftig ingenieurs aangesloten

De eerste studies voor dat soort plannen gebeuren in België. “Wij stellen onze technische kennis ter beschikking van organisaties of mensen die ons contacteren”, legt Stevens uit. “Hoeveel zonnepanelen heeft een bepaald project precies nodig? Hoe zwaar moeten de pompen zijn om water op te pompen? Hoe kunnen we regenwater recupereren en hergebruiken voor de boeren? Daarna helpen we om offertes te vergelijken en mee te zoeken naar lokale leveranciers of we gaan zelf ter plekke om de werken te coördineren. Dat zijn missies van gemiddeld zo’n een tot drie weken. Ook dan zullen we altijd zoveel mogelijk met lokale firma’s in zee gaan. Om de lokale economie te steunen en de lokale betrokkenheid te vergroten. Maar ook om te zorgen dat mensen eventuele herstellingen later zelf kunnen doen.”

Bij de vzw zijn momenteel zo’n vijftig ingenieurs aangesloten. “Een twintigtal vormt de harde kern”, zegt Stevens. “Allemaal doen ze dit volledig onbezoldigd. De plaatselijke organisaties moeten enkel voor kost, transport en inwoon zorgen, het vliegtuigticket wordt door de vzw betaald. Dat zijn voor ons stevige uitgaven, want we worden volledig gefinancierd met giften en krijgen geen subsidies. Ik ben zelf al drie keer in Kameroen geweest en een keer in Cambodja.”

C’est l’Afrique

Werken in Afrika is soms behelpen. Maar je leert zo een land ook wel echt door en door kennen, zegt de ingenieur. “C’est l’Afrique, is een gekende uitdrukking die Afrikanen schouderophalend gebruiken als er weer eens iets verkeerd gaat: een ondergelopen weg, materiaal dat niet werkt of een vrachtwagen in panne. Maar er is ook een andere kant van C’est l’Afrique: de samenhorigheid van de mensen, de ingenieuze plantrekkerij en het enorme werk dat men er kan verzetten door pure mankracht. Daar bewonder ik hen voor. Azië is dan weer een heel andere wereld, de faciliteiten zijn er iets beter, maar ook daar is de denkwijze vaak compleet anders dan hoe wij het in het Westen soms zien. Soms is het een echte cultuurshock.”

(FrPe) - Meer info, ook voor eventuele giften, op www.izg.be