Hoe jouw loon ook van het diploma van je ouders afhangt…
De eerste generatie die wél ging studeren: herken jij jezelf daarin? En heb je je weleens afgevraagd of het niet-studeren van je ouders een impact heeft op jou?
Van acht uur 's ochtends tot middernacht was ik in de weer, zeven dagen op zeven. Als ik iemand tegen het lijf liep en er kwam een interessant onderwerp ter sprake, dacht ik meteen 'Mmm, misschien zit hier wel iets in voor een reportage'. Nooit gunde ik mezelf rust. Ik kan me ook heel moeilijk ontspannen. Lezen doe ik wel graag, maar dan ook weer meestal in functie van het werk. Als ik 's avonds kon terugblikken op een dag waarop ik bergen had verzet: drie goede interviews afgewerkt, naar een vergadering geweest, projecten op de rails gezet voor de komende weken ... dan gaf mij dat echt een kick. 'Zie eens wat ik allemaal heb kunnen doen'. 
Op een dag raakte ik letterlijk mijn bed niet meer uit. Opstaan, douchen, me aankleden, ontbijten ... Zelfs die alledaagse dingen werden me te veel. Voor mij was de druppel dat ik van een opdrachtgever te horen kreeg: 'Sorry Els, maar dit is niet de kwaliteit van werk die we van jou gewoon zijn'. Nochtans eiste mijn werkverslaving pas op de allerlaatste maand voor mijn inzinking zijn tol. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik toen een opdracht afgeslagen. 'Ik kan niet meer', zei ik met moeite tegen de opdrachtgever. 'Ik krijg geen letter meer op papier'. Zelfs praten lukte me nog nauwelijks.  
Mensen zeiden me wel 'Amai, jij werkt hard'. 'Gewoon omdat ik het zo graag doe', wimpelde ik hen wat af. Het is ook een verborgen verslaving, hoor. Weinig mensen wisten hoe diep ik in mijn reserves ging en hoe moe ik soms kon zijn. Daar was ook weinig begrip voor. 'Doe niet flauw. Het leven is voor iedereen een strijd', kreeg ik te horen. Of: 'Iedereen moet werken voor de kost'. Ik ben ook heel dikwijls bij mijn huisarts langsgegaan omdat ik me zo moe voelde. Keer op keer liet ik mijn bloed analyseren. Ik dacht namelijk altijd dat ik misschien ijzertekort had of zo. Maar mijn bloedprofiel zag eruit als dat van een perfect gezonde mens.  
Absoluut. Ik heb veel familiefeestjes gemist, maar sowieso hou ik mij liever op mijn eentje bezig. Mijn kinderen zijn het ook al gewoon dat ik van de computer naar de kookpotten ren en terug om vervolgens te zeggen dat we weer een uurtje later eten. Telefoontjes dat 'mama nog niet naar huis komt' waren eveneens schering en inslag. Mijn kinderen stelden zich daar geen vragen bij omdat ze me nooit anders gekend hebben. Tegen het moment dat ik eindelijk in mijn bed geraakte, lag ik alweer te denken aan wat ik de dag nadien allemaal zou doen. Ik wist op het laatst dat ik mijn manier van leven drastisch moest omgooien, want mijn hele leven was kapot aan het gaan.
Heel moeilijk (lange stilte). Het is echt een verslaving, en een verslaving is een ziekte. Vandaar dat ik zo blij ben dat ik me laat behandelen. Elke dag moet je tegen je verslaving blijven vechten. Bleek immers dat ik eigenlijk al jarenlang aan een depressie lijd. Eén van de manieren om mij daar van af te leiden was werken. Het gaf me de prikkels die ik nodig had om te kunnen blijven functioneren. Daartoe had ik steeds meer werk nodig om me goed te voelen. Nu werk ik aan een leven waarin ik niet alleen meer mijn werk nodig heb om gelukkig te zijn. Vroeger vroeg ik mij aan het einde van de dag af: wat heb ik vandaag gedaan? Nu is de vraag: hoe heb ik me vandaag gevoeld? 
(katrien.stragier@jobat.be)  
9 augustus 2019De eerste generatie die wél ging studeren: herken jij jezelf daarin? En heb je je weleens afgevraagd of het niet-studeren van je ouders een impact heeft op jou?
De meeste werknemers zijn niet langer gebonden aan een werkplek, en dus werken steeds meer mensen van thuis uit.
Is manager worden de volgende stap in jouw carrière? Naast een aantrekkelijk loon krijg je in deze functie ook heel wat extralegale voordelen.
We vroegen aan Jonathan (41) hoeveel hij verdient en wat zijn job precies inhoudt...
6 op de 10 werknemers weten van elkaar wat ze verdienen. En 6 op de 10 ondernemingen geven hun werknemers duidelijk mee hoeveel ze zullen verdienen.
Reisagent is een knelpuntberoep, en daar zijn goede redenen voor.
Voor Vincent Ons aan de slag ging bij UZ Leuven als head of security, werkte hij bij grote bedrijven. Waarom maakte hij de overstap naar een zorginstelling?
AI is de techniek van de toekomst en zal heel wat veranderingen teweegbrengen in onze samenleving. Welk effect heeft dat op je job en werkomgeving?
Als verzamelterm voor ondersteunende jobs op kantoor is de term assistant niet meer van deze tijd. Linda Cappelle suggereert een nieuwe functietitel...