Een normale werkdag in Het Glazen Huis: ‘Op de pot is de enige plek waar je rust hebt’

Opgesloten worden in het Glazen Huis is voor niemand van jullie de eerste keer. Wil dat zeggen dat jullie niet meer zenuwachtig zijn?

Siska: ‘Toch wel. Ik voel het al in de week voor Music For Life: er is iets. Je voelt iets kriebelen. De opkomende zenuwen waarschijnlijk. Ik was er vorig jaar niet bij, dus dat maakt het weer extra speciaal.’
Tomas: ‘Het is elke keer anders. Er wordt vanalles georganiseerd, maar wij zijn de enige die niet weten wat ons te wachten staat.’

Music For Life zal deze keer nog grootser zijn met de 3 steden die jullie aandoen. Kijken jullie uit naar de verhuis?

Sam: ‘We zullen nog minder slaap hebben, daar heb ik wel een beetje schrik van.’
Siska: ‘Ik kijk ernaar uit: met zo’n glazen kotje over de autostrade rijden. Ik denk dat er veel supporters zullen zijn.’

Het pausgevoel! Zo weten jullie misschien eens hoe de paus zich voelt.

Siska: ‘Exact!’ (lacht)
Tomas: ‘Ik heb er al een week op geoefend. (staat recht) Het is niet makkelijk: de paus zwaait zo (zwaait met de buitenkant van zijn rechterhand). Ik weet niet waarom hij dat doet. Maar ik ben er helemaal klaar voor.’

Welke groepen zouden jullie graag zien op jullie dak?

Tomas: ‘The Beatles, al zal dat moeilijk worden vrees ik.’
Siska: ‘Ik heb de dakconcerten nog nooit meegemaakt in het huis, en nu zijn het er meteen 3 per dag. Ik ben razend benieuwd.’
Tomas: ‘Vorig jaar waren het al straffe groepen, en ik heb van de collega’s gehoord dat het dit jaar ook weer de moeite wordt.’
Sam: ‘Vorig jaar ben ik een paar keer opgebleven voor de dakconcerten. Ik heb een lijstje gemaakt: als die groepen komen, mogen ze me wakker maken.’

Hoe ziet jullie werkdag in Het Glazen Huis eruit?

Siska: ‘Op een gewone werkdag kan je na je werk even ontspannen in de auto of thuis. Nu doen we elk telkens een shift van 4 uur, en acht uur later is het weer aan jou. Dat zijn lange shiften, zeker als de vermoeidheid zich begint op te stapelen.’
Tomas: ‘Aan het raam staan altijd honderden mensen, dus je zit constant in die sfeer. Op de pot, dat is een van de weinige plekken waar je echt rust hebt. Die rust heb je soms echt nodig. In slaap geraken is het moeilijkste. Het is niet slim om direct je bed in te kruipen, want dan zit je nog vol adrenaline van die 4 uur radio maken. Ik heb een pak hersenloze literatuur mee, dat helpt.’

Is een week lang alleen maar sapjes drinken het zwaarst?

Siska: ‘Ik kruip altijd met honger m’n bed in.’
Tomas: ‘Zes dagen lang krijgen we niks wezenlijks te eten, dramatisch is dat niet. Energie en spannende momenten zijn er genoeg. Voldoende slapen, dat is echt het moeilijkste. Als dat niet lukt, dan begint het te wegen.’
Sam: ‘En ik slaap naast Tomas in het stapelbed. Als dat maar goed komt.’ (lacht)

Jullie zijn allemaal anciens. Wat is jullie meest onvergetelijke moment tot nu toe in het Glazen Huis?

Siska: ‘Dat is zo’n moeilijke vraag. Ik weet niet meer wat ik juist wanneer heb meegemaakt. Mijn herinneringen zijn opgebouwd aan de hand van de filmpjes die ik achteraf gezien heb. Eén moment weet ik nog heel goed: de eerste keer dat ik in het Glazen Huis zat, kwam de tweede of derde dag Liese langs, een klein meisje, en ze zei: ‘Ik ben Liese, ik vind je lief en heb geld bij.’ Dat kwam aan.’
Sam: ‘Voor mij zijn het mensen die ’s nachts blijven staan om me erdoor te trekken. Dikwijls zie je dezelfde gezichten terugkomen. De nacht is echt pijnlijk qua vermoeidheid.’

Wat was het mooiste moment voor jou, Tomas?

Tomas: ‘Eddy Wally, zonder twijfel! Het begon al als hij binnenkwam: ‘Waw, my God, Music For Life’. Hij kwam Ik spring uit een vliegmachien zingen en dacht dat ik de klankman was. Eddy gaf me een teken dat de muziek luider mocht staan. Ik op zoek naar de zender in Eddys broekzak. Ik vond vanalles in zijn broek, behalve de zender. (lacht smakelijk) Na wat zoeken heb ik de zender kunnen opendraaien. Maar ik had het iets te luid gezet blijkbaar: Eddy kreeg er tranen van in de ogen. Maar hij bleef verder zingen, nog maar eens het bewijs hoe professioneel die gast is. Ongelofelijk.’

Siska, ga jij je mannetje kunnen staan tussen deze twee heren?

Tomas (snel): ‘Het zal eerder omgekeerd zijn: wij gaan afzien. Je vraag is beantwoord zeker? (lacht)’

Gaan jullie het thuisfront missen?

Sam: ‘Mijn moeder is blij dat ik in het Glazen Huis zit. Ze zei: ‘Nu ga ik je eindelijk eens zien’.’

En de kinderen? Worden zij niet stiekem eens backstage gebracht?

Tomas (resoluut): ‘Nee, echt niet. Dat levert niets op, behalve gejank. Zij hebben er niks aan, en wij ook niet. Het is ook maar een week hé, er zijn ergere dingen dan dat.’

Geen schrik dat de woordspelingen over diarree stilaan op zijn?

Tomas: ‘Ik ben benieuwd wat de mensen nog allemaal gaan verzinnen, ja. Tegen het einde van Music For Life: we lopen leeg. Ik wens de mensen alvast een spetterend 2012!’

(mr) 

Jouw klik is geld waard! >> Per bezoeker geeft Jobat 1 eurocent aan Music For Life, check snel op hoeveel onze teller al staat!