De kwaliteit van arbeid

'Is het niet vreemd dat aan deze studie zo weinig ruchtbaarheid wordt gegeven? Zijn de resultaten te positief?' (Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad en auteur van ‘Free to work’ en ‘Uw werk, uw merk’)

Gemakkelijk is het natuurlijk niet. Wat begrijpt men onder ‘kwaliteit van de arbeid’? En gesteld dat we hierover overeenstemming kunnen bereiken, hoe gaan we dit dan meten? Om in deze leemte te voorzien creëerde het European Trade Union Institute (Etui) in 2008 de Job Quality Index. Recent verscheen een rapport waarin een update wordt gegeven van deze index: Jobquality in the crisis. In deze wordt nagegaan in welke mate de crisis een invloed heeft gehad op de jobkwaliteit. Uiteraard leeft de verwachting dat de crisis een negatieve invloed heeft gehad.

De Job Quality Index bestaat uit zes subdimensies die op hun beurt zijn samengesteld uit meerdere indicatoren. Het gaat om lonen, onvrijwillige niet-standaard arbeidscontracten, werktijden en balans werk-privé, arbeidsomstandigheden en werkzekerheid, opleiding en loopbaanontwikkeling en collectieve belangenbehartiging.

Hoe scoort België nu in deze Index? Wel, uitstekend. Slechts drie landen doen beter: Denemarken, Nederland en Finland. Griekenland, Roemenië en Bulgarije halen de slechtste resultaten. België scoort uitmuntend als het gaat om lonen, werktijden, balans werk-privé en collectieve belangenbehartiging. Het is nog maar eens een bewijs dat als we in dit land veel minder 55-plussers aan het werk hebben dan gemiddeld in Europa dit niet in de eerste plaats ligt aan de kwaliteit van de arbeid. Moest die kwaliteit doorslaggevend zijn, zouden we Europees zeer hoge werkzaamheidscijfers noteren.

Hoe is de jobkwaliteit nu geëvolueerd tussen 2005 en 2010? In Europa wordt een heel kleine daling vastgesteld. Die toont zich vooral in de subdimensies lonen en onvrijwillige niet-standaard contracten. Sommige dimensies, zoals werkzekerheid, werktijden en balans werk-privé, kennen een kleine stijging. In België is er geen daling van de globale index. Integendeel, na Polen en Tsjechië kent ons land de grootste stijging.

België heeft dus niet alleen op het gebied van tewerkstelling goed standgehouden de voorbije jaren maar ook op het gebied van de kwaliteit van arbeid. Dat is de onweerlegbare conclusie van deze studie van het internationaal vakbondsinstituut. Is het niet vreemd dat aan deze studie in ons land zo weinig ruchtbaarheid wordt gegeven? Zou het kunnen dat de resultaten te positief zijn?

(jd)