De ene discriminatie is de andere niet

“Is het niet vreemd dat aan leeftijdsdiscriminatie zo weinig maatschappelijke aandacht wordt besteed?” (Jan Denys, arbeidsmarktdeskundige Randstad en auteur van ‘Free to work’ en ‘Uw werk, uw merk’)

Wat de arbeidsmarkt betreft, is het ene discriminatiecriterium duidelijk het andere niet. Als we enkel naar de media kijken, zijn er maar enkele criteria die echt spelen: gender en deze gelinkt aan racisme (huidskleur, etnische origine). Alle andere criteria zijn nooit of te nimmer hot news. En omdat ze niet opduiken in de media voelt geen enkele belangengroep zich geroepen er echt een zaak van te maken.

Dit werd recent treffend geïllustreerd in de krant De Standaard. Een columnist beschreef in zijn bijdrage een sterk staaltje van discriminatie op basis van leeftijd. Een vijftigplusser werd door twee onderwijsinstellingen geweigerd voor een opleiding tot kleuterleidster. De onderwijsinstellingen lieten er geen geheim over bestaan dat de leeftijd van de betrokkene het criterium was om haar te weigeren.

Niemand geroepen

Is het niet vreemd dat aan leeftijdsdiscriminatie zo weinig maatschappelijke aandacht wordt besteed? In elk geval is er een totale wanverhouding tussen media-aandacht voor discriminatie op basis van ras en gender en deze voor leeftijd. Deze case is daar een zoveelste uiting van. De vraag dringt zich op hoe dit komt. Een deel van de verklaring ligt in het werk van actiegroepen die er in slagen om ‘hun’ problematiek op de maatschappelijke agenda te krijgen. Op dit ogenblik zijn er gewoon nog geen actiegroepen die dit succesvol doen voor vijftigplussers. Theoretisch gezien zou de vakbond dit op zich kunnen nemen maar we stellen vast dat dit tot op heden niet gebeurt. De ene discriminatie is duidelijk de andere niet.

(jd)