Maya Detiège: paracommando

Mijn moeder, een feministe, vond dat ik mezelf moest kunnen verdedigen. De judoles waar ze me naartoe stuurde, was me echter te flauw. Als je op straat aangevallen wordt, kan je toch beter rake klappen uitdelen? Met mijn moeder als rolmodel, wou ook ik mijn vrouwtje kunnen staan in een mannenwereld. En daarom zag ik mezelf al in camouflageoutfit door het slijk kruipen. Lekker vuil en stoer. Je had de gezichten moeten zien toen ik tijdens de les zedenleer zei dat ik later para wilde worden.

“Een politica voor wie alles geregeld wordt, moet ook al eens kunnen afzien.”

Ik heb geleerd een harde te zijn. Ik groeide immers samen met twee oudere neven op. Als we gingen fietsen, zat ik achterop. En dan maakten we er een spelletje van dat ik, al rijdend, van de ene bagagedrager op de andere sprong. Als ik viel, was dat niet zo erg.

Ik koos er bewust voor om vijf uur per week op school te sporten. Toen ik aan de unief voor apotheker studeerde, werd ik sportpreses. De wil om fysiek ver te gaan, heeft altijd in mij gezeten. Om die reden nam ik ook aan het tv-programma 71° Noord deel. Een berg beklimmen, in een tentje slapen tijdens een sneeuwstorm: daar ik genoot van. Het was een fysieke én mentale uitdaging. En ik bleek toch wel over enig uithoudingsvermogen te beschikken. Om conditie te kweken, heb ik momenteel natuurlijk niet de ideale job. Een politica voor wie alles geregeld wordt, moet ook al eens kunnen afzien.

Als parlementair kreeg ik de kans om naar Congo te gaan. Ik bezocht er de Belgische soldaten die Congolese militairen opleidden. Sommige rekruten deserteerden en liepen over naar de rebellen. Het werd mij duidelijk dat die soldaten een risicovolle, maar ook waardevolle job hebben. Mijn respect is sindsdien enkel toegenomen. Ik voelde het toen weer kriebelen. Redder zijn van het vaderland, het heeft toch wel iets.

Voor alle duidelijkheid: het is me niet om het vechten te doen. Eerder om het beschermen van burgers. Een humanitaire missie zou ik zeker zien zitten. Daar zit mijn grootmoeder wellicht voor iets tussen. Niet alleen maakte zij twee oorlogen mee, als Rode-Kruismedewerkster sprong ze ook in de bres voor de slachtoffers.