De 5 grootste taboes op de werkvloer

De perfecte mix

Net als in het dagelijkse leven bestaat de populatie op de werkvloer uit een divers gezelschap van verschillende karakters en persoonlijkheden, elk met hun eigen unieke kenmerken. Die mix zorgt in heel wat gevallen voor een geanimeerde werkomgeving waar je met plezier aan het werk gaat.

Toch blijkt uit een onderzoek van Antwerp Management School (AMS) en hr-dienstverlener SD Worx dat er anno 2024 nog behoorlijk wat onderwerpen taboe zijn op het werk. Die onuitgesproken gedachten kunnen dan ook zorgen voor stress, frustratie en zelfs een burn-out.

Zwijgen is zilver, spreken is goud

Wat vooral opvalt uit de resultaten van het onderzoek is dat heel wat werknemers zich onbewust spiegelen aan het onrealistische ideaalbeeld van de perfecte collega die ook privé alles op orde heeft. Wie daar niet aan voldoet, wordt negatief beoordeeld of als afwijkend beschouwd. Of zo voelt het toch.

Vooral jongeren, vrouwen en 55-plussers zijn vaak terughoudend om open kaart te spelen over hun gevoelens of ervaringen. Het zorgt er in bepaalde gevallen dan ook voor dat ze niet helemaal zichzelf kunnen zijn op het werk.

Dit zijn de 5 meest voorkomende taboes op het werk...

Lees ook: Wat is het grootste taboe op de werkvloer?

1. Privéproblemen (64%)

Werk is werk en privé is privé. Toch loopt het ene soms ongewild over in het andere. Of het nu relatieproblemen, financiële zorgen of een pijnlijke familievete is: privéproblemen kunnen ervoor zorgen dat je je niet zo goed in je vel voelt waardoor je niet de collega kan zijn die je wil zijn. Daarover praten ligt vaak moeilijk.

Door je kwetsbaar op te stellen en je mentale zorgen te delen, loop je het risico om door de anderen als “zwak” bestempeld te worden. Onterecht natuurlijk, maar die angst zorgt er wel voor dat je ongewild en uit zelfbescherming een masker opzet om toch maar die zelfverzekerde en joviale collega te zijn waarbij alles perfect loopt.

2. Persoonlijke ambitie en loonsverhoging (63%)

Het lijkt een contradictie: ambitieus zijn en meer geld willen verdienen maar het niet durven te vragen. Praten over hoeveel ze verdienen ligt voor heel wat werknemers moeilijk. Door openlijk je loon te vergelijken, bestaat de kans dat je jaloers zult zijn op het loon van je collega die hetzelfde werk uitvoert als jij. Niet zo bevorderlijk dus voor de algemene arbeidsvreugde of de onderlinge relatie met je collega’s.

“Loonvergelijkingen leiden vaak tot negatieve gevoelens, zoals schaamte en afgunst, vooral als het loon niet in verhouding staat tot de inspanningen op het werk”, weet Peggy De Prins, Professor HRM bij Antwerp Management School. “Medewerkers kunnen zich minderwaardig voelen als ze ontdekken dat ze minder verdienen dan collega's in dezelfde functie met dezelfde ervaring, zeker wanneer ze beseffen dat iedereen in de organisatie dat ook weet.”

Het zit ook niet ingebakken in onze cultuur, vermoedelijk omdat we het nog vaak linken aan de sociale status. “Loon en promotie bepalen nog steeds in grote mate onze sociale trots. Jongeren hebben er iets minder last van. Zij kunnen het loontaboe in de toekomst misschien mee helpen te doorbreken.”

CHECK: Loon onderhandelen voor 3 op de 4 werknemers taboe

3. Fouten bij anderen (60%)

Niemand is perfect en dat geldt ook voor je sympathieke collega’s en zelfs je bazige werkgever. Wanneer de fouten of het gedrag van anderen voor problemen zorgen op het werk, lijkt het logisch om dat op een professionele manier mee te delen. Je hebt het tenslotte goed voor met je collega’s en wil alleen maar het beste voor hen. Toch slikken nogal wat werknemers dat voornemen snel weer in.

Angst voor tegenwind, vervelende discussies of zelfs represailles of pesterijen op het werk, zorgen ervoor dat die problemen en frustraties tegen beter weten in met de mantel der liefde bedekt worden. Opvallend: als het om onze eigen fouten gaat, zijn we helemaal niet zo terughoudend. 37% geeft dan ook deemoedig toe dat hij of zij een fout gemaakt heeft.

4. Fysieke gezondheid (51%)

Ziek worden kan iedereen overkomen, al durft niet iedereen daar openlijk voor uit te komen. Om niet als “watje” beoordeeld te worden of om niet in de problemen te komen op het werk, durven nogal wat werknemers zich niet ziek te melden. Een ongezonde situatie, want wie zichzelf niet verzorgt of laat behandelen door een arts, kan hierdoor nog zieker worden.

Trouwens, niet alleen over ziektes wordt gezwegen. Ook over fysieke problemen tijdens een zwangerschap, menstruatie of tijdens de menopauze wordt door vrouwen vaak niet gesproken. En ook een diagnose van ADHD of autisme wordt soms stilgehouden. Zelfs een rook- of gokverslaving wordt bewust verborgen voor de buitenwereld.

Extra: Menstruatie, moederschap en menopauze blijven groot taboe op de werkvloer

5. Te hoge werkdruk (36%)

Openlijk toegeven dat het allemaal wat te veel wordt op het werk of dat een bepaalde werkdruk niet langer houdbaar is, is een uitdaging die jou als werknemer heel wat slapeloze nachten kan bezorgen. Nochtans is het perfect normaal en menselijk dat je op tijd en stond waarschuwt voor de fatale druppel die de emmer kan doen overlopen. Het hoge verwachtingspatroon en de bedrijfscultuur (work hard, play hard) kan ervoor zorgen dat je toch maar blijft doorgaan tot je er bijna letterlijk aan ten onder gaat.

Ook het aankaarten van een toxische werksfeer waarin geroddeld, gepest, gediscrimineerd, gekleineerd of grensoverschrijdend gedrag stilzwijgend getolereerd wordt, kan een moeilijke stap zijn. Wanneer een gesprek met de betrokkene of leidinggevende niets uithaalt, kun je je natuurlijk de vraag stellen of je wel deel wil uitmaken van zo’n negatieve werkomgeving.

Ontdek: Hoe je leidinggevende vertellen dat de werkdruk te hoog is?

Ideale wereld

Hoe er met taboes wordt omgegaan hangt grotendeels af van de leidinggevende en de bijbehorende bedrijfscultuur. Krijgt iedereen - ook de stille, introverte collega - de kans om vrijuit te zeggen wat er scheelt of wat er speelt? Hoe wordt er op gereageerd en wat zijn de mogelijke gevolgen? In een ideale wereld zorgt een open en respectvolle houding voor een veilige werkomgeving waar iedereen zich dan ook helemaal thuis voelt.

(fd)