50 jaar, ontslagen en daar sta je dan ... Zit ‘oud zijn’ tussen je oren?
Op je tweeënvijftigste vol professionele ambities zitten en plots door je bedrijf aan de kant worden gezet: het komt hard aan. Sabine D'hoedt vertelt ...
Wilbert Thys (nu 54) werkte in totaal zo’n 10 jaar bij CSG, een bedrijf dat instond voor de uitbating en het onderhoud van de conveyor, waarlangs alle onderdelen voor Ford Genk just-in-time naar de fabriek werden getransporteerd. “We waren al bezig met de ombouw om de nieuwe Ford-modellen te kunnen ontvangen, toen plots het slechte nieuws over de sluiting uit de lucht kwam vallen”, herinnert hij zich. “Er waren wel geruchten, maar die werden telkens de kop ingedrukt, zodat we erg hoopvol waren over onze toekomst.”
Niets bleek minder waar, en net als al zijn collega’s, kreeg Wilbert zijn C4. “Had ik voor Ford zelf gewerkt, was SWT of brugpensioen een mogelijkheid, want ik was net 50 op het moment van de aankondiging”, vertelt hij. “Maar dat wou ik sowieso niet, want ik voelde me redelijk zeker om op korte termijn een nieuwe job te vinden. Ik ben vol goede moed beginnen te solliciteren. Met succes, want de respons was heel goed. Ik mocht regelmatig op gesprek gaan, kreeg lof over mijn technische kennis en ervaring,… enfin, lang zou een nieuw contract niet uitblijven. Maar toch sprong de deal telkens in extremis af. Of ik was overgekwalificeerd, of er was toch een kleine afwijking met het gevraagde profiel, enzovoort.”
Wilbert gaf de moed niet op. “Ik ben dan zelf naar de VDAB gestapt met de vraag wat ik moest doen. Doe maar gewoon door, was hun advies. Intussen was ik me ook gaan informeren over het opstarten van een eigen zaak, maar dat was toch niet zo evident. Ik bleef wel solliciteren, maar begon selectiever te zijn. Bedrijven die soortgelijke functies aanboden als die waarvoor ik elders al was afgewezen, liet ik links liggen. Tot ik op de jobsite van IMA terechtkwam. Ik solliciteerde, en op heel korte termijn mocht ik aan de slag. Oef. Eindelijk een bedrijf dat ervaring weet te waarderen en niet naar leeftijd kijkt. Sinds 1 december werk ik nu bij IMA voor de ‘supply chain’, waarbij ik onderdelen en materialen aankoop en opvolg voor onze ingenieurs en projectleiders. De opleiding is nog volop bezig, maar het valt supergoed mee.”
De keuze voor Wilbert Thys was heel bewust. “We weten waar onze pijnpunten liggen en welke meerwaarde iemand met veel ervaring in die functie kan betekenen”, zegt Joris Ceyssens van IMA. “De technische achtergrond is meegenomen, maar we zijn vooral op zoek gegaan naar iemand met veel maturiteit. Tussen al onze jonge wolven is het nodig om iemand met veel ervaring, stabiliteit en levenswijsheid te posteren. Iemand die bij het oplossen van het probleem de rust bewaart en kan teren op een breed arsenaal van mogelijkheden. Dat hebben we gevonden bij Wilbert.”
Het is bij IMA al de 14e aanwerving sinds 2015. “Dat we niet tijdig de juiste mensen kunnen vinden, betekent een rem op onze groei”, aldus nog Joris Ceyssens. “De markt waarin wij actief zijn evolueert heel snel. De nood aan slimme technologie in de maakindustrie is enorm. Om aan de vraag te voldoen hebben we mensen nodig die op maat van de klant een opdracht kunnen analyseren, een oplossing bedenken en die ook nog foutloos kunnen uitvoeren. Het moeten ‘bijtertjes’ zijn, die doorzetten tot het eindresultaat perfect is. Met een gezonde mix van jongeren met de juiste mentaliteit en ouderen met ervaring en leiderschapskwaliteiten, kunnen we die uitdagingen aan.”
(km) – Foto: (rl) - Meer info op www.imajobs.be
16 december 2016Op je tweeënvijftigste vol professionele ambities zitten en plots door je bedrijf aan de kant worden gezet: het komt hard aan. Sabine D'hoedt vertelt ...
"Door de vergrijzing zullen we allemaal ons steentje moeten bijdragen als we ons sociale systeem draaiende willen houden. Maar niet ten koste van ..."
Langer werken? Geen probleem voor Krin De Jonge. Deze 74-jarige ex-marketeer is al zeven jaar aan de slag bij Securitas, als bewakingsagent.
Luc Sneppe (51) uit Houthalen werkte 29 jaar voor Ford Genk. Na de sluiting raakte hij vlot aan een nieuwe baan als orderpicker bij Nike, als uitzendkracht.
Ontslagen arbeiders naar de zorg leiden. Het is een scenario dat de voorbije weken meermaals te sprake kwam. Interessant, maar is het ook realistisch?
Je moet niet het hele woon-werktraject met de fiets afleggen om van een fietsvergoeding te kunnen genieten.
Het is niet omdat je niet of minder goed hoort, dat die droomjob niet voor jou weggelegd is. De beroepsgroep van slechthorenden is groter dan je zou denken.
Tot 31 mei geven meer dan 100 jonge medewerkers van chemie- en life sciencesbedrijven gastlessen. Zij doen dat in de eerste graad van het middelbaar onderwijs.
Ik heb de hele tijd nieuwe, innoverende ideeën, maar mijn baas blokt die altijd af. Hoe kan ik mijn ideeën een echte kans geven op de werkvloer?