“Ik ben echt blij dat ik kan blijven werken. Dankzij ons kunnen winkels online blijven verkopen, worden belangrijke documenten toch uitgewisseld en kunnen kinderen hun opa en oma met een tekening verrassen. Via de Mobile Postcard-app van bpost zijn er ook al meer dan 800.000 gepersonaliseerde postkaartjes verstuurd. Het is leuk om daar een steentje aan te kunnen bijdragen. Veel klanten zijn ook dankbaar voor die dienstverlening. Op de enveloppen en de pakjes die in het sorteercentrum passeren, zien we vaker dan anders een bedankje staan. Dat doet deugd!”
“In het sorteercentrum zijn er heel wat voorzorgsmaatregelen genomen. We dragen handschoenen, staan verder van elkaar en reinigen de werkpost regelmatig. Er is ook een extra ruimte ingericht zodat we niet naast elkaar moeten zitten om ’s middags onze boterhammen te eten. Alle collega’s zijn gemotiveerd om er het beste van te maken.”
“Toegegeven, tijdens de eerste dagen had ik wat stress om de baan op te gaan. Wat als ik moet aanbellen om een pakje af te geven? Zouden de mensen wel afstand houden? De procedure schrijft voor dat we het pakje op de dorpel zetten, aanbellen en dan vanuit onze auto kijken of de deur opengaat en het pakje wordt weggenomen. Dat werkt goed. De meeste mensen zijn trouwens zeer enthousiast als ze ons zien komen, meer nog dan anders. Het is een plezier om zo te werken.”
“Veel mensen hangen dezer dagen een bedankje aan hun brievenbus, soms met een tekening van de kinderen erbij. Heel leuk allemaal! Op een of andere manier maakt het me zelfs een beetje emotioneel. (lacht) Het lijkt alsof er sinds de uitbraak van het virus meer appreciatie en respect voor het werk van de postbodes is gekomen. Ik zie het als een van de positieve kanten van deze crisis.”
“Het postkantoor waar ik werk, in het hartje van Brussel, is het grootste van België. Door de crisis is slechts de helft van de loketten open, acht in plaats van zestien. Op die manier kunnen we de regels rond social distancing respecteren. In de zaal mogen er ook nooit meer dan twintig mensen aanwezig zijn. Een bewakingsagent houdt dat voor ons mee in de gaten. Om besmetting te vermijden, zijn de loketten voorzien van plexiglaswanden. We kregen ook alcoholgel, handschoenen en een ontsmettingsmiddel voor ons toetsenbord en computermuis.”
“Ik vind het geen probleem om te blijven werken. Integendeel. Het is in deze moeilijke tijden dat wij het verschil maken. Zo kreeg ik al meerdere klanten aan mijn loket die geld kwamen opsturen naar gestrande familieleden in het buitenland. Ook voor mensen in armoede, die niet altijd over een bankkaart beschikken, is het belangrijk dat wij onze dienstverlening verder zetten.”
“De sfeer onder de collega’s is heel goed. Meer zelfs, ik vind dat de crisis ons dichter bij elkaar heeft gebracht. We kunnen goed met elkaar over onze angst praten en er is veel begrip.”
(William Visterin) - Volg de bpost-collega’s op wearebpost.be
3 april 2020Meer dan 440.000 Jobat gebruikers zijn wekelijks op de hoogte
De meesten onder ons ervaren onze job af en toe wel eens als 'zwaar'. Maar wat maakt een beroep zwaar? En wat zeggen de officiële cijfers?
Terwijl er in coronatijden wordt geroepen om zoveel mogelijk ‘in uw kot te blijven’, begeeft Niels Willems (30) zich elke dag op straat.
Van voetballers tot bedienden en arbeiders... Wie komt er in aanmerking voor tijdelijke werkloosheid? En wie niet?
De thuisverpleegkundigen van het Wit-Gele Kruis zijn voorlopig niet van plan om in hun kot te blijven. Goed beschermd trekken zij elke dag de baan op!
De coronacrisis hakt er wereldwijd hard in maar het opent ook onverwachte mogelijkheden. Je werkervaring in quarantaine kan zorgen voor nieuwe inzichten...
We vroegen aan Danny Steensels (50) uit Walem, postbode in Mechelen, hoeveel hij maandelijks netto verdient …
Als economisch werkloze heb je totaal onverwacht een zee aan tijd gekregen. Tijd die je erg nuttig kunt besteden. Aan jezelf en je professionele carrière!
Meer dan zeven op tien werknemers (70,6%) heeft een vriendschappelijke band met zijn of haar collega’s. En er zijn nog méér cijfers...
Naiji en Sameh uit Leuven zijn afkomstig uit Palestina. De ene werkt bij vzw DiversLeuven, de andere wil zo snel mogelijk aan de slag.